Άλλη μια χρονιά ήρθε του Αγίου Βαλεντίνου...

14 Φεβρουαρίου, ούτε ημερομηνία από τρομοκρατική επίθεση δεν θα έφερνε τέτοια δυστυχία και αποστροφή σε τόσο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Και θα μου πείτε, «Μαρινάκι, είναι όμως μια γιορτή για την αγάπη γιατί την απαξιώνεις έτσι;». Γιατί δεν είναι, και εννοείται πως είναι ένα εμπορικό έθιμο μόνο για να πλουτίζουν τα ζαχαροπλαστεία και οι ανθοπώληδες, τα κοσμηματοπωλεία και όποιο άλλο κατάστημα πουλάει πιθανές ιδέες για δώρα που υποτίθεται δηλώνουν την αγάπη και την αφοσίωση σου σε έναν άνθρωπο. Τον άλλον που έχεις δίπλα σου δεν χρειάζεσαι μια μέρα για του δείξεις πόσο ευγνώμων είσαι που μπήκε στη ζωή σου, αλλά μπορείς να του το υπενθυμίζεις κάθε μέρα. Όταν λέω υπενθυμίζεις δεν εννοώ να του παίρνεις δώρα, εννοώ να το λες, γιατί η έκφραση των συναισθημάτων και της ευγνωμοσύνης είναι το πιο δύσκολο και αυτό που λείπει από τις σχέσεις μας, όχι μια σοκολάτα. Προς Θεού, σοκολάτες να τρώτε κάθε μέρα, γιατί η σοκολάτα δεν είναι υποκατάστατο του σεξ, το σεξ είναι υποκατάστατο της σοκολάτας! Το θέμα όμως δεν είναι οι σοκολάτες και τα λουλούδια ή τα κοσμήματα, γιατί σε ποιον δεν αρέσουν τα δώρα; Αλλά αν τα δωρίσεις μια Τρίτη απόγευμα ξαφνικά χάνουν την αξία τους, ενώ στις 14 Φεβρουαρίου θεωρείσαι ο ήρωας και ο ιδανικός σύντροφος; Νομίζω ότι η διαστροφή πίσω από την δημιουργία αυτής της γιορτής είναι ολοφάνερη, γιατί παρόλο που υπάρχουν παγκόσμιες μέρες για σχεδόν τα πάντα, δεν γίνεται ο έρωτας και η αγάπη να γιορτάζονται μια μόνο μέρα. Είναι απλό, δεν αρκεί. Γιατί ποιός είναι ο απώτερος σκοπός του ανθρώπου; Να αγαπήσει και να αγαπηθεί, όπως διδάσκουν όλες οι θρησκείες κατά τους αιώνες. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η γιορτή, αλλά ο τρόπος που η κοινωνία την έχει διαμορφώσει. Πάντα σκεφτόμαστε ότι ο Άγιος Βαλεντίνος είναι μια γιορτή για τους ερωτευμένους, αλλά νοιάστηκε ποτέ κάποιος για αυτούς που δεν είχαν την ευτυχία να βρουν έναν άνθρωπο να μοιραστούν αντίστοιχα συναισθήματα, ή ακόμα και για αυτούς που βρήκαν αλλά δεν τους έφερε εκείνο το τριαντάφυλλο στις 14 Φλεβάρη; Που μπορεί να μην τους ενδιέφερε, και να κατατάσσονται στους Βαλεντινομάχους σαν και μένα, αλλά όταν παίρνεις τόση πολύ πληροφορία και κοινωνική πίεση ένα ριμαδι τριαντάφυλλο, θέλεις δεν θέλεις γίνεσαι Βαλεντινολάτρης και το αναζητάς. Το πρόβλημα υπενθυμίζω όμως ότι δεν είναι στο ότι οι άνθρωποι αναζητάμε στην αφοσίωση, την εκτίμηση και την έκφραση συναισθημάτων, γιατί κανείς δεν μπορεί να ερωτευτεί ανιδιοτελώς, το πρόβλημα είναι ότι μια μέρα δεν αρκεί για αυτή την έκφραση και όσοι νιώθετε συναισθηματικά βιασμένοι απ' την γιορτή αυτή, ή έστω μειονεκτικά, να μην το νιώθετε.

Οι πραγματικοί «Βαλεντίνοι» είναι όλοι όσοι είναι δίπλα σας κάθε μέρα του χρόνου, που στηρίζουν τις αποφάσεις σας, που σας περιμένουν κάθε μέρα σπίτι και μαγειρεύουν αυτοί όταν είστε κουρασμένοι, που σας παίρνουν μια σοκολάτα που βρήκαν στο σουπερμάρκετ εκείνη την Πέμπτη του Σεπτέμβρη γιατί θεώρησαν ότι θα σας αρέσει η γεύση. Είσαι εσύ, οι φίλοι σου, οι γονείς σου, το αγόρι σου, το κορίτσι σου, η γάτα σου, ο σκύλος σου, εκείνο το γκαρσόνι από το αγαπημένο σου καφέ και τέλος πάντων όποιος σε κάνει να μην νιώθεις μοναξιά. Φτάνουν οι μοναχικές μέρες και δυστυχώς φέτος είχαμε πολλές τέτοιες. Σήκω λοιπόν πήγαινε στον υπολογιστή, στο κινητό, στο λάπτοπ, στο ραδιόφωνο, στο πικ απ, όπου θες, και βάλε ένα τραγουδάκι από την playlist μας να χορέψεις με το αγαπημένο σου άτομο, οποίο και να είναι αυτό. Χρόνια πολλά στους ερωτιάρηδες, μοιράστε αγάπη γιατί χανόμαστε!

[[{"fid":"849312","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":""},"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default","alignment":""}},"link_text":null,"attributes":{"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]