Γιατί δεν πρέπει να κρίνεις μια μαμά στα social media

Σίγουρα έχεις μία φίλη ή γνωστή που συνηθίζει να διαμαρτύρεται στο instagram και να κάνει παράπονα για το πώς τα παιδιά της καταστρέφουν το σπίτι. Όπως επίσης σίγουρα ξέρεις κάποια μαμά που ζητάει συμβουλές από μια ομάδα στο facebook για το πώς να κόψει την πιπίλα στο παιδί της.

Δεν είμαι εδώ για να κρίνω αυτές τις μαμάδες αλλά για να ακουστεί, επιτέλους, μία διαφορετική άποψη από τη συνηθισμένη η οποία συνήθως είναι κάπως έτσι: «Αυτή δουλειά δεν έχει και μιλάει με αγνώστους στο internet για τα παιδιά της;»

Πριν ξεκινήσω, θέλω να πω ότι σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από ιατρικά θέματα, πόσο μάλλον όταν αφορούν παιδιά. Σε αυτή την περίπτωση ο μόνος που έχει λόγο να μιλήσει είναι ο παιδίατρος και κανένας άλλος.

Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή του είμαι μόνη και θέλω μια στήριξη. Να πω μια κουβέντα με κάποιον που ίσως περνάει το ίδιο με εμένα και να μοιραστώ τον πόνο μου.

Έτσι, έχεις αναρωτηθεί ποτέ για ποιο λόγο αυτή η μαμά στράφηκε στο facebook για μια συμβουλή; Η αλήθεια είναι πολύ πιο περίπλοκη. Ίσως αυτή η μαμά να μεγαλώνει μόνη της το παιδί της και να μην έχει κανέναν να τη βοηθήσει τη δεδομένη στιγμή. Ίσως να ψάχνει για μία παρέα μέσα στα social media για να βεβαιωθεί πως δεν είναι η μοναδική που ξενυχτάει τα βράδια ακόμη κι αν το παιδί της δεν είναι πια νεογέννητο.

Γνωρίζω μαμάδες που αυτή η επικοινωνία τις έχει βοηθήσει να ξεπεράσουν τα πρώτα σημάδια κατάθλιψης αφού γέννησαν το παιδί τους. Κι αυτό μόνο θετικό το λες!

Καλώς ή κακώς τα social media είναι πλέον πρωταγωνιστικοί τρόποι επικοινωνίας στη ζωή μας. Άλλος ανεβάζει στο facebook ένα ηλιοβασίλεμα, άλλος ένα φαγητό κι άλλος μια selfie με τον σκύλο του. Η μαμά που είναι κλεισμένη μες στο σπίτι με το μωρό, θα ανεβάσει την πατούσα του ενώ θα ρωτήσει για το πότε μπουσουλάνε τα μωρά. Αν σε ενοχλεί, προσπέρασέ το. Αλλά μην την κρίνεις.

Ας σκεφτούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτή η σκληρή στάση απέναντι σε μια μαμά που δεν γνωρίζουμε. Πώς βοηθάμε πραγματικά όταν υψώνουμε το δάχτυλο για παραδειγματική τιμωρία; Μη βιαστείς να τη στείλεις στην πυρά, αλλά για μια στιγμή σκέψου πώς μπορεί να αισθάνεται αυτή η γυναίκα. Ενσυναίσθηση λέγεται και τελευταία γίνεται μεγάλος ντόρος για αυτή τη λέξη.

Από τη δική μου πραγματικότητα, όλοι οι γονείς μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες. Δεν τις αντιμετωπίζουμε πάντα όλοι με τον ίδιο τρόπο, αλλά σίγουρα έχουμε πολλά κοινά και ως μαμάδες ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι να συνδεόμαστε μεταξύ μας και, πάνω από όλα, να αλληλοϋποστηριζόμαστε.

Για αυτό μην ξεχνάμε, εκτός από stay safe, να λέμε και stay united.