Μίλα μου βρόμικα: Τον απάτησα και πεθαίνω από τις τύψεις

Τζένη μου, θα σου τα πω μπαμ-μπαμ και βρίσε με όσο θες. Είμαι με το αγόρι μου 9 χρόνια (18 χρονών τότε). Το θέμα μου είναι ότι πέρυσι τον απάτησα (σημ. μιλάω για 10 φιλιά όχι κάτι παραπάνω). Δεν το είπα ποτέ. Δεν ξέρω αν το γνωρίζει ή αν το είχε σκεφτεί. Είχε καταλάβει ότι ήμουν αλλού. Από τότε πεθαίνω από τις τύψεις. Δεν μπορώ καν να το σκέφτομαι. Ειλικρινά νιώθω τσου**ρα. Τον αγαπάω πάρα πολύ. Δεν θέλω να τον χάσω. Αλήθεια, το έχω μετανιώσει, αλλά δεν μπορώ να το ξεχάσω. Φοβάμαι πάρα πολύ. Είχα κάνει τη μαλακία να το μοιραστώ με έναν άνθρωπο, που μετά έμαθα ότι έχει τεράστια κακία μέσα της και θέλει να βλέπει ζευγάρια να χωρίζουν. Για πες, τι κάνω; Σε ευχαριστώ που με «άκουσες»…

Αγαπητή φίλη, σε αυτή τη στήλη κανείς δεν θα σε βρίσει, γιατί εδώ δεν κρίνουμε, ούτε διαθέτουμε τσο*λόμετρο για να μετράμε η μία την άλλη. Αντίθετα, αισθάνομαι ότι εσύ κρίνεις πάρα πολύ αυστηρά τον εαυτό σου. Η γενική αρχή είναι ότι οι σχέσεις βασίζονται στην ειλικρίνεια και τον αλληλοσεβασμό, ωστόσο, φαίνεται ότι στην παρούσα φάση δεν είσαι καθόλου ψύχραιμη και δεν έχεις συγχωρήσει ούτε εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Γιατί, φίλη μου, και άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε και για κάποιο λόγο, κάτι χρειαζόσουν εκείνη την περίοδο και το έδωσες στον εαυτό σου με αυτά τα 10 φιλιά. Οπότε, αρχικά πάψε το αυτομαστίγωμα και ψάξε να θυμηθείς τι χρειαζόσουν σε εκείνη τη φάση. Προσπάθησε να κατανοήσεις τη συμπεριφορά σου, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργείς για να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και προς μελλοντική αποφυγή. Α! Σημαντικό! Τα τρίτα φθονερά πρόσωπα δεν πρέπει ποτέ να αποτελούν παράγοντα για βεβιασμένη λήψη σοβαρών αποφάσεων. Ο καθένας μπορεί να ξυπνήσει μια μέρα και να πει ό,τι του καπνίσει. Σωστά;