Μίλα μου βρόμικα: Δεν συμπαθώ καθόλου τον κολλητό του αγοριού μου

Καλησπέρα, Μανεκέν Τζένη! Θα ήθελα να μου δώσεις τα φώτα σου! Είμαι σε σχέση εδώ και 7 χρόνια. (Τον δικό μου θα τον λέμε Α. και τον άλλον Ν.) Όλα μια χαρά, όλα ωραία. Έχω ένα θέμα με τον κολλητό του δικού μου, που θέλει να γίνουμε και κουμπάροι (τρομάρα του!), όπως έχει και αυτός μαζί μου. Είμαι ένας άνθρωπος με χαμηλό προφίλ, ντροπαλή γενικά. Δεν συμπαθιόμαστε καθόλου, όταν βγαίνουμε κάνει λες και δεν υπάρχω. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, καθόμαστε σε ένα τραπέζι με τον Α. και όταν έρχεται ο Ν. δεν χαιρετάει και τους 2 μας, αλλά μόνο τον Α. Γενικά, κάνει ότι δεν είμαι καν εκεί και όταν θέλει να αναφερθεί σε εμένα το κάνει με πολύ απαξιωτικό και προσβλητικό τρόπο. Επίσης, μαλώνει συνέχεια και με τα άλλα άτομα της παρέας. Δεν είναι και πολύ αγαπητός, όπως έχεις καταλάβει... Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που λέω στον Α. τι με ενόχλησε, συνέχεια βρίσκει κάτι και τον δικαιολογεί, λέγοντας ότι έχω εγώ άδικο. Δεν ξέρω τι να κάνω! 

Πωπω! Αυτά τα Α. και Ν. με έφτιαξαν τρομερά. Μπήκα ήδη σε συνωμοτικό mood, ρίχνοντας πάνω μου πρόχειρη καμπαρντίνα, μαύρο γυαλί ηλίου και εφημερίδα. Είμαι έτοιμη! Εσύ δεν συμπαθείς τον Ν., που εξ όσων καταλαβαίνω δεν σε συμπαθεί ούτε εκείνος. Δεν βλέπω πρόβλημα ως εδώ. Δεν γίνεται να συμπαθούν όλοι όλους. That’s life! Εκεί που ξεκινάει το θέμα είναι στα κουμπαριλίκια και στην κατανόηση από πλευράς του συντρόφου σου. Ο Α., δηλαδή, ας κάνει όση παρέα γουστάρει με τον Ν., και μπράβο και μαγκιά του. Εσύ, όμως, από την πλευρά σου δεν χρειάζεται να καταπιέζεσαι περαιτέρω, πέρα δηλαδή από τα όρια της κοινωνικής/αστικής ευγένειας.