Μίλα μου βρόμικα: Φοβάμαι πολύ τους άντρες, δεν θέλω κανέναν

Γεια σου Τζένηηηη! Γενικά, πέρα από μια σχέση, που δεν ήταν και η καταλληλότερη, δεν έχω καταφέρει να ξανακάνω σχέση. Σε κάνα δυο, που έτυχαν, έκανα πολλά παρορμητικά λάθη και εκεί που νόμιζα ότι κάτι πάει να γίνει, τίποτα. Από πάνω, εξαφανίζονται κιόλας, χωρίς ούτε μια εξήγηση. Πλέον, φοβάμαι πολύ τους άντρες, δεν θέλω κανέναν, ούτε να με ακουμπάει και αν με ρωτήσεις γιατί, θα σου πω ότι είναι κάτι σαν ψυχολογικό νομίζω.

Σε νιώθω αρκετά μπερδεμένη αγαπημένη μου, και αν συνυπολογίσεις σε αυτό τις συνθήκες της πανδημίας, που δεν ευνοούν καθόλου το ελεύθερο γκομένισμα, έχεις φτάσει σε ένα σημείο ψυχολογικά να μην μπορείς να κάνεις καμία σκέψη πάνω στο ενδεχόμενο μιας νέας σχέσης. Επίσης, προφανώς και θα κάνουμε λάθη στις σχέσεις μας. Με τον ίδιο τρόπο που θα κάνουμε λάθη στη δουλειά μας, στη διατροφή μας, σε άπειρα πράγματα. Κάθε μέρα, κάνω, κάνεις, κάνουμε μπόλικα υπέροχα λάθη και μπράβο μας. Α! Και στο παρεμπιπτόντως, το να εξαφανιστεί κάποιος ως διά μαγείας, δεν μεταφράζεται σε δικό σου λάθος, αλλά σε δική του δυσκολία στο να είναι ξεκάθαρος με το τι θέλει. Θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις, αναζητώντας την ηρεμία σου στις σκέψεις σου, ώστε να διακρίνεις και να καταλάβεις τα πραγματικά σου θέλω στο κομμάτι «σχέση». Να ψάξεις να δεις τι είναι αυτό που σε φοβίζει, τι είναι αυτό που σε μπλοκάρει. Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς μόνη σου την κατάσταση, μην ντραπείς να ανοιχτείς σε κάποια κοντινή σου φίλη, στην οικογένειά σου ή σε κάποιον ειδικό. Πραγματικά, μόλις ανοιχτείς σε κάποιον δικό σου, θα νιώσεις 20 κιλά ελαφρύτερη.