Γίνεται η στραβή –από σένα ή από εκείνον– και χωρίζεις. Με μικρές διαφορές, οι λόγοι χωρισμού παραμένουν περίπου ίδιοι σε όλες σου τις δεκαετίες, απλώς εσύ τους ζυγίζεις διαφορετικά…
Οι λόγοι χωρισμού για ένα ζευγάρι ανάλογα την ηλικία τους
Στα 20
Ο καλός σου τσιλιμπουρδίζει: η σκληρή αλήθεια σε χτυπάει σαν βρεγμένη παντόφλα, ειδικά όταν βρίσκεις ένα ξένο κιλοτάκι στην τσέπη του, κάτω από το κρεβάτι ή σε σημείο που δεν σηκώνει δικαιολογία. Κλαις, σφάζεσαι, τον κατηγορείς, χωρίζετε… Ή, εσύ είσαι εκείνη που έχεις βρει αλλού πορτοκαλιές. Ή, τον έχει βαρεθεί η ψυχή σου, γυαλίζουν οι ηλιοκαμένοι κλπ. Επειδή η προσφορά είναι ατελείωτη (σε κυνηγάνε οι γκόμενοι, μα είναι δυνατόν, να μη μπορείς να διαλέξεις πια) χωρίζεις με μεγάλη ευκολία. Όχι μόνον πορτοκαλιές σου βρίσκονται, αλλά ολόκληροι πορτοκαλεώνες.
Τιπ: Το «άσε μας, αγάπη μου!» το λες με μεγάλη ευκολία, και καλά κάνεις. Κάθε πράγμα στον καιρό του, ο καιρός σου να μη σκας είναι τώρα. Απλώς φρόντισε να μην «γκρεμίζεις πολλά γεφύρια». Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστεί να ξαναπεράσεις από το ίδιο γεφύρι… ή την ίδια πορτοκαλιά.
Στα 30
Ο καλός σου, που έχει εκπαιδευτεί πλέον (δεν είναι και 20 χρονών), κρύβει τα ξένα κιλοτάκια και μέχρι να τα βρεις έχει περάσει τέρμινο. Αλλά τα βρίσκεις. Ή, δεν θέλει «να προχωρήσει η σχέση» κι εσύ κάπως μυρίζεσαι έναν άλλον, πιο έτοιμο να προχωρήσει. Ή, έχεις πήξει, σου γυαλίζει ένας ηλιοκαμένος, σκέφτεσαι άλλα. Δεν θέλεις ντε και καλά να βάλεις κουλούρα, απλώς σε έχει ζαλίσει αυτός ο συγκεκριμένος, ο έρωτας πέρασε, και επίσης κάπως μυρίζεσαι έναν άλλον, ηλιοκαμένο ή μη, που σου φαίνεται πιο τσίλικος. Χωρίζεις, μετά από δακρύβρεχτες συζητήσεις. Που δεν βγάζουν πουθενά, αλλά είναι απαραίτητες.
Τιπ: Το χειρίζεσαι σωστά – ο άντρας το θέλει το δάκρυ, το τραβάει ο οργανισμός του το θέατρο. Θα έπρεπε να σου πω εδώ, «αν μόνον τον έχεις βαρεθεί, κάνε υπομονή και κράτα τον», αλλά δεν στο λέω. Μην κάνεις (υπομονή). Αυτή είναι η ζωή και όχι η πρόβα της, άρα πράττεις όπως αισθάνεσαι, η υπομονή από ένα σημείο και μετά είναι χαμένος χρόνος …
Στα 40
Ο καλός σου, που έχει γίνει σαΐνι στο να κρύβει όχι μόνον κιλότες αλλά ολόκληρους Τεζένηδες, πιάνεται στα πράσα (επειδή στο βάθος είναι Ούφο). Ή, έχεις βρει έναν που σου γυαλίζει περισσότερο, σου έχει λείψει το καλό σεξ, έχεις σκυλοβαρεθεί το σεξ τύπου «μία φορά το μήνα και χάρη σου κάνω». Συνειδητοποιείς πως ό,τι είναι να κάνεις, πρέπει να το κάνεις μέχρι τα 50. Οι άντρες δεν σου δίνουν και πολλή σημασία αν πλησιάζεις τα 50, άρα μόλις κάποιος γυρίσει να σε κοιτάξει, φτιάχνεσαι. Χωρίζεις με τον στάνταρ πολιτισμένα, και τον αφήνεις να πάρει όλα τα πετσετάκια, ακόμα και τα δικά σου.
Τιπ: Να έχεις υπ' όψη σου ότι: θέλεις απλώς να πηδήξεις κόσμο, επειδή αισθάνεσαι ότι οι μέρες των τρελών πήδων είναι πλέον μετρημένες. Αν υπάρχει ουσιαστική σχέση με τον καλό σου, κράτα τον και κάνε την πάπια, χωρίς όμως να ζεις ζωή στερημένη, νέο κορίτσι. Αν όχι… πορτοκαλιές υπάρχουν. Ακόμα!
Η συγκλονιστική εικόνα από την απομάκρυνση κατοίκων στο Πευκί
Στα 50+
Το άτομό σου περνάει τρελό υπαρξιακό, πάνω που εσύ είσαι οκέι με τις επιλογές σου, αυτός/ή περνάει κρίση ηλικίας – ειδικά αν το άτομο είναι άντρας (αργούνε πάαααρα πολύ να συνέλθουν, από το οτιδήποτε, άστα, μη την ψάχνεις). Σκέφτεσαι ότι αν ήσουν 20, 30, 40, θα έπεφτες στα πατώματα, αλλά δεν είσαι, και στα 50+, πόσο μάλλον στα 60+, έχεις καταλάβει ότι λίγα πράγματα στη ζωή αξίζουν πατώματα. Κι ευτυχώς Παναγίτσα μου, δεν σου έκατσε κάτι από αυτά αλλά ένας απλός χωρισμός.
Τιπ: Σίγουρα, με τόσα χρόνια προπόνησης, ή μάλλον ζωής, έχεις βρει τις ισορροπίες σου. Έχεις φίλες/ους, χόμπι, ενδιαφέροντα, πράγματα που σε κρατάνε τσαχπίνα πέρα από το πρώην άτομό σου το οποίο περνάει κρισάρα. Ευτυχώς δεν την περνάς εσύ την κρισάρα, δε λες; Το να βγαίνουμε από το καβούκι μας, να ξεχνάμε το ζόρι μας και να συμπαραστεκόμαστε σε κάποιο άλλο άτομο επίσης βοηθάει πολύ το ανέβασμα. Όπως και το να είμαστε καλά από υγεία, μαζί με τους/τις φίλους/ες, συγγενείς και τα χόμπι μας. Πάλι καλά που συνέβη τώρα το όχι-τόσο-τράτζικ, και όχι στα 90 μας!
Πρώτη φορά χάνω τα λόγια μου!
