Διακοπές με δύο (2 λέμε) μωρά...

Το να είσαι μαμά δύο (ή περισσότερων παιδιών) είναι υπέροχο, ευλογία, λαχείο − δεν το συζητάμε. Το να πηγαίνεις διακοπές με δύο μωρά, ενώ εξακολουθεί να είναι υπέροχο και ευλογία, είναι ταυτόχρονα ολόκληρη εκστρατεία. Με λίγη οργάνωση, θα είναι πετυχημένη…

Το καλοκαίρι που τα δίδυμά μου ήταν οκτώ μηνών, πριν 12 χρόνια, τα πήγα στη Θάσο: το είχα ξαναδεί το έργο με τον μεγάλο μου γιο, που γεννήθηκε Ιούνιο κι έκανε τις πρώτες διακοπές του μόλις σαράντισε. Κι αφού (όπως λένε όλοι) όσο πιο μικρό είναι το μωρό, τόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα, τα δύο μωρά οκτώ μηνών έκαστο θα έπρεπε να είναι πιο βολικά και εύκολα από το ένα λεχουδάκι… σωστά;

Καθόλου σωστά, γιατί το λεχουδάκι ήταν μόνο του. Είχε μία μαμά πάνω από το κεφάλι του, θήλαζε, κοιμόταν, έκλαιγε και έκανε κακά του, η μαμά ήταν ζαβλακωμένη και νύσταζε συνέχεια αλλά το μωρό ήταν ΕΝΑ: η διαφορά από τα ΔΥΟ μωρά είναι τεράστια. Δεν το φανταζόμουν, για την ακρίβεια πίστευα ότι είχα το know-how, ότι μια και εκπαιδεύτηκα με ένα μωρό θα έκανα τα ίδια, ντούμπλεξ, με τα δύο μωρά. Σε απλά μαθηματικά, αυτό σημαίνει ότι έπλενα δέκα με δώδεκα μωρουδιακούς πισινούς την ημέρα. Κάθε τόσο βρισκόμουν πάνω από ένα νεροχύτη με ένα γλυκούτσικο μωράκι που όμως είχε κάνει ΠΑΛΙ κακάκια του. Μόλις άλλαζα το κοριτσάκι, έκανε τη δουλίτσα του και το αγοράκι. Ήταν καταπληκτικά μωρά, όμορφα, φαγανά, ήρεμα… αλλά ήταν δύο μωρά οκτώ μηνών μαζί. Θήλαζα, άλλαζα, έπλενα, νανούριζα, κοίμιζα, και φτου κι από την αρχή. Εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο.

Είχα βρει ένα σύστημα να τα θηλάζω ταυτόχρονα (δύσκολο, αλλά βολικό!) Παρά τις συμβουλές που άκουγα από δω κι από κει, συνέχισα να τα κοιμίζω, να τα ταΐζω και να τα αλλάζω μαζί – τα μεσημέρια πχ κοιμόντουσαν καμιά ωρίτσα αγκαλιασμένα, και μπορούσα να πάρω μια ανάσα. Η κουρασμένη μαμά είναι νευρική μαμά, και η νευρική μαμά δεν βοηθάει καθόλου την κατάσταση – τα μωρά εκνευρίζονται όλο και περισσότερο, η μαμά προσπαθεί να τα κουλαντρίσει με μάτι ετοιμόρροπο και νεύρα κορδέλες, στο τέλος καταλήγουν να κλαίνε και οι τρεις… καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάω επειδή είσαι μαμά (έστω κι αν κλαίτε και οι δύο, δηλαδή εσύ και το ένα μωρό – αν τα μωρά ήταν περισσότερα, θα είσασταν τσίρκο κανονικό, όπως εμείς).

Βοήθεια στις διακοπές

Τέλος πάντων, καμιά βδομάδα αργότερα προσφέρθηκε μία ντόπια φίλη να μου κρατάει τα μωρά τα πρωινά, που για τις μαμάδες μωρών είναι πάντα δύσκολα. Η φίλη ερχόταν κατά τις 10, τα έπαιρνε με το διπλό καρότσι και τα έβγαζε βόλτες μέχρι το μεσημέρι. Ενώ είχα τρομερές φιλοδοξίες για τις ελεύθερες ώρες μου – να πηγαίνω για μπάνιο, να κάνω ηλιοθεραπεία, ποδηλασία κλπ – το μόνο που κατάφερνα ήταν να κοιμάμαι όσο τα μωρά σεργιανούσανε στο χωριό με την φίλη-νταντά. Οι υπόλοιπες διακοπές μας ήταν ξεκούραστες, βασικά για μένα, επειδή από τους υπόλοιπους κανένας δεν είχε λιώσει τόσο. Ο μεγάλος μου γιός ήταν καλωδιωμένος (στο ίντερνετ), τα μωρά περνούσαν υπέροχα γιατί τα πήγαινα κάθε απόγευμα στη θάλασσα με περισσότερο κέφι...Και το ηθικό συμπέρασμα ήταν ότι δεν «λέει» καθόλου να πηγαίνεις διακοπές με δύο μωρά χωρίς βοήθεια, μαμά, πεθερά, «γυναίκα» ή καλή φίλη πρόθυμη να σαπουνίζει κωλαράκια.

Το ηρωικό βέβαια είναι να πάρεις τα δύο μωρά σου και να πας σε ειδυλλιακό μέρος, όπου θα μείνετε σε «φιλικό» ξενοδοχείο, ενοικιαζόμενο ή σπίτι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά επειδή δεν παλεύεται τόσος ηρωισμός, κι επειδή κινδυνεύεις να τελειώσεις τις διακοπές σου πιο ρετάλι από όσο τις άρχισες… είναι καλύτερα να οργανωθείς. Όποια μαμά ή στρατάρχης είπε ότι η οργάνωση είναι η μισή δουλειά, είχε δίκιο – ξεπετάς τη μισή δουλειά στην έδρα σου, κι όταν με το καλό φτάσετε στον προορισμό σας όλα κυλάνε ομαλά… Καλά, το «όλα» είναι τραβηγμένο: βάλε στο πρόγραμμα κάνα δυο διάρροιες, μία τουλάχιστον ίωση, μερικές αδιαθεσίες και κάμποσες δύσκολες (άυπνες) νύχτες και είσαι κοντά. Απλώς με μαμαδο-οργάνωση, ακόμα και οι αναποδιές αντιμετωπίζονται καλύτερα.

Την επόμενη χρονιά, στις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές, τα δίδυμα ήταν είκοσι μηνών. Έτρωγαν μόνα τους, ήθελαν άλλαγμα λιγότερες φορές την ημέρα, κοιμόντουσαν κανονικά και γενικά ήταν παιχνιδάκι πια. Αλλά η φίλη-εποχιακή-νταντά ήταν και πάλι διαθέσιμη, πράγμα υπέροχο. Κι αυτή τη φορά έκανα όντως ηλιοθεραπεία, κολύμπι, βόλτες κι όλα τα ωραία των διακοπών. Γιατί όσο μεγαλώνουν τα (δύο, ή περισσότερα) μωρά και γίνονται παιδάκια, τόσο χαλαρώνεις ως μαμά. Δεν τα βρίσκεις μπαστούνια όπως στην αρχή, έχεις συντονιστεί με τα παιδάκια σου, έχεις βρει τα κουμπιά τους και τον τρόπο να περνάτε τις διακοπές χωρίς καμία (σχεδόν) ταλαιπωρία… μέχρι να μπούνε στην εφηβεία, δηλαδή σε άλλο κεφάλαιο, που δεν χρειάζεται να σε απασχολήσει τώρα, ξέχνα το, κι ας είναι ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΛΟΥΚΙ – είναι για άλλη ώρα.

Μην ακούς:

• Τις συμβουλές συγγενών/φίλων που δεν έχουν οι ίδιοι δίδυμα, αλλά «κάποιοι φίλοι»: όλα όσα λένε είναι λάθος επειδή μόνον όταν έχεις βρεθεί στην συγκεκριμένη θέση ξέρεις τι τρέχει.
• Την μαμά/πεθερά σου, που λέει ότι είναι επικίνδυνες οι διακοπές για τα μωρά. Δεν είναι. Τους κάνει καλό η θάλασσα, ο καθαρός αέρας και η εξοχή.
• Τις στατιστικές, που λένε ότι «τόσα-τοις-εκατό-των-διδύμων αρρωσταίνουν στις διακοπές και κολλάνε το ένα το άλλο»: είναι μύθος. Σπάνια κολλάει το ένα από το άλλο - το οτιδήποτε.
• Τις κυρίες στην παραλία που σου λένε να μην αφήνεις τα μωρά να παίζουν στην άμμο. Όλα τα μωρά ψοφάνε να παίζουν στην άμμο! Κι όταν βάζουν λίγη στο στόμα τους, χαλιούνται τόσο που δεν το ξανακάνουν.

Πάρε μαζί σου:

• Τα πάντα εις διπλούν (φανελάκια, πιτζαμάκια, μπλουζάκια, σορτσάκια). Όχι για να μην φοράνε λερωμένα ρουχαλάκια τα μωρά ούτε για να μην πλένεις συνέχεια, αλλά για να μην έχεις το άγχος «ωχ, ξεμείναμε από φανελάκια/μπλουζάκια» κλπ.
• Μεγάλη βαλίτσα. Με μικρά μωρά, πάρε πολλές αλλαξιές και για σένα (λερώνουν και τη μαμά τους!)
• Τα βιβλιάρια υγείας τους, για να είσαι σίγουρη. Δεν θα τα χρειαστείς, αλλά λέμε.
• Μερικά αγαπημένα τους παιχνίδια, κουδουνιστράκια κλπ. Και αυτά εις διπλούν για να μην μαλλιοτραβιούνται για ένα πλαστικό βατραχάκι.
• Αξεσουάρ που ίσως είναι δύσκολο να βρεις στο μέρος που πηγαίνετε. Καπελάκια, μπρατσάκια, κουβαδάκια και τα σχετικά, πουλάνε πια και στο τελευταίο ξερονήσι.
• Παιδικό αντι-ηλιακό, αν πηγαίνετε σε μέρος έξω από τον κόσμο που μπορεί να μην έχουν τέτοιες πολυτέλειες.
• Ομοιοπαθητικά, αντι-ισταμινικά πχ, σε περίπτωση που είσαι της σχολής – σε πολλά νησιά δεν υπάρχουν ομοιοπαθητικά φαρμακεία.

Τιπς

• Διάλεξε για τις διακοπές με τα δύο ή περισσότερα μωρά σου ένα μέρος οικείο, στο οποίο μπορεί να σε βοηθήσει κάποια φίλη/συγγενής.
• Στο οικείο μέρος έχεις την δυνατότητα για περισσότερες δραστηριότητες – πχ επισκέψεις σε μαγαζιά φίλων, σε ζαχαροπλαστεία κ.λπ. – από ότι σε μέρος που δεν ξέρεις κανέναν. 
• Βρες έναν παιδίατρο, συστημένο από ντόπια μαμά μη-υπερπροστατευτική.
• Το σημαντικό στις διακοπές είναι να είσαι ξεκούραστη: μόνον έτσι θα περάσετε όλοι καλά. Μην γίνεσαι Μάνα-Κουράγιο και σκοτώνεσαι ασταμάτητα γιατί θα την πληρώσουν και οι άλλοι (παιδιά-σύντροφος-αθώοι περαστικοί).
• Χαλάρωσε. Όλα θα πάνε καλά. Εκατομμύρια μαμάδες πηγαίνουν διακοπές κάθε καλοκαίρι με εκατομμύρια σετ διδύμων, ή ακόμα και τριδύμων, και κάπως τα βολεύουν. Θα βρεις τον τρόπο. Και του χρόνου, που θα είναι πιο μεγάλα τα μωρά σου… Όταν μπούνε με το καλό στην εφηβεία, θα περιμένουμε με αγωνία τις νέες εντυπώσεις σου!