Πώς μίλησα στο παιδί μου για τις καταστροφικές πυρκαγιές

Τις ημέρες που οι καταστροφικές πυρκαγιές κυριαρχούσαν σε όλα τα ΜΜΕ και που το μοναδικό θέμα συζήτησης όλων των ενηλίκων και όχι μόνο ήταν αυτό, βρέθηκα στην περίεργη θέση να μην μπορώ να διαχειριστώ για το πως θα πρέπει να μιλήσω στην εννιάχρονη κόρη μου για όλο αυτό που συνέβαινε. 

Η πρώτη μου αντανακλαστική κίνηση ήταν να αλλάξω κανάλι ή να κλείσω το κινητό μου όταν αυτή έμπαινε στο δωμάτιο προστατεύοντας την όσο το δυνατόν περισσότερο. Σύντομα όμως συνειδητοποίησα οτι οι προσπάθειες μου να την προστατέψω ήταν μάταιες. 

Για την ακρίβεια, να την προστατέψω από τι;

Μάλλον προσπαθούσα να αποκρύψω μία κατάσταση την οποία αργά ή γρήγορα θα την μάθαινε από φίλους και γνωστούς ή που απλά θα άκουγε μια συζήτηση που θα έκανα εγώ με τον μπαμπά της. Έτσι αποφάσισα να της μιλήσω ανοιχτά και με απόλυτη ειλικρίνεια για τις πυρκαγιές ενώ σκέφτηκα πως θα ήταν σωστό να μην την εκθέσω στις εικόνες που έδειχνε η τηλεόραση, οι οποίες θεώρησα ότι θα ήταν το λιγότερο τρομακτικές στα παιδικά της μάτια.

Ειλικρίνεια. Τα παιδιά είναι πολύ πιο έξυπνα απ' ό,τι εμείς οι μεγάλοι νομίζουμε. Αντιλαμβάνονται από την πρώτη στιγμή ότι κάτι δεν πάει καλά, κι ακόμη κι αν εμείς είμαστε βέβαιοι ότι τα προστατεύουμε αλλάζοντας το κανάλι, πιστέψτε με, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να πείθουμε τον εαυτό μας ότι τα καταφέραμε. Το κλειδί λοιπόν είναι η ειλικρίνεια. Μιλάμε στα παιδιά μας σαν να ήταν ενήλικες. Τους λέμε όλη την αλήθεια και πως έχουν τα πράγματα την δεδομένη στιγμή, προσπαθώντας να χρησιμοποιούμε τις σωστές λέξεις και εκφράσεις.

Όταν μιλάμε στα παιδιά με απόλυτη ειλικρίνεια τότε καταφέρνουμε να τους μεταδώσουμε το αίσθημα της ασφάλειας. Η ασφάλεια αυτή είναι που μπορεί να μειώσει τον αρνητικό ψυχολογικό αντίκτυπο στην ακρόαση τρομακτικών ειδήσεων. Η αλήθεια είναι πως δεν θα ήθελα με τίποτα να βρεθεί μπροστά σε μία συζήτηση όπου θα άκουγε για τα καμμένα δάση και για τους ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους ενώ εκείνη να μην ήξερε για τι πράγμα μιλούσαν ή ακόμα χειρότερα, να ένιωθε ότι οι γονείς της δεν της μίλησαν ποτέ για κάτι τόσο σοβαρό.  

Μια τελευταία μου σκέψη είναι πως όσο άβολη ή δύσκολη είναι η αλήθεια τόσο ωφέλιμη είναι για την σχέση μας με τα παιδιά μας. Κι ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά μας μαθαίνουν απο εμάς κάθε  μέρα, οπότε μιλώντας τους πάντα με ειλικρίνεια μαθαίνουν κι εκείνα να αποφεύγουν το ψέμα και να είναι ειλικρινείς.