Μίλα μου βρόμικα: Οι γονείς μου επιμένουν να παντρευτώ

Αγαπημένη μου Τζένη, θέλω τη συμβουλή για ένα αρκετά σημαντικό θέμα για μένα. Κατάγομαι από μια μικρή πόλη και οι γονείς μου επιμένουν να παντρευτώ με το αγόρι μου, που ζει και αυτός εδώ. «Να ανοίξουμε το σπιτικό μας» και τέτοια ωραία. Δεν λέω, με το αγόρι μου περνάμε ωραία, είμαστε πολύ αγαπημένοι, αλλά εγώ νιώθω εγκλωβισμένη. Θέλω να φύγω για να πάω να σπουδάσω παιδαγωγικά. Αυτό είναι το όνειρό μου. Τι να κάνω;

Εδώ, θα είμαι απόλυτη. Όσο και να θέλω να αφουγκραστώ τη γενιά και τη νοοτροπία των γονιών σου, εδώ δυσκολεύομαι. Θέλω να σου φωνάξω να ακολουθήσεις το όνειρο σου. Όμως, αυτή είναι η γνώμη μου. Και κατά τη γνώμη μου, μόνο οι σπουδές και η αφοσίωση σε κάτι, που αγαπάς πραγματικά, θα σου χαρίσουν απλόχερα την αυτοπραγμάτωση, που αποζητούμε όλοι σ’ αυτή τη ζωή. Αναλογίσου, ίσως, πόσο περήφανη θα ’ναι η οικογένειά σου, όταν θα γίνεις μια εξαιρετική δασκάλα και οι γονείς των παιδιών του σχολείου της πόλης σου (αν διοριστείς εκεί κι αν το θελήσεις ποτέ να γυρίσεις) θα λένε πόσο ευγνώμονες είναι, που βοηθάς τα παιδιά τους. Εξήγησέ τους το. Κάντε μια αληθινή και ενήλικη συζήτηση για αυτό που θες να είσαι. Δε μιλώ καν για την οικονομική σου ανεξαρτησία και ότι δε θα είσαι μια ζωή δέσμια αποφάσεων άλλων ανθρώπων. Να το κυνηγήσεις το όνειρό σου, να μη σε εμποδίσει τίποτα και το αγόρι σου, πιστεύω, αφού αγαπιέστε πραγματικά, θα σε στηρίξει.