Όσες και όσοι έχετε παιδάκια προσχολικής ηλικίας με νιώθετε
Τα παιδιά και οι εξωσχολικές δραστηριότητες, αυτή η μάστιγα
Το πιο πολυσυζητημένο θέμα μεταξύ των μαμάδων αυτή την εποχή
Σχόλιο σχετικά με τα παιδιά και τις πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες.
Το πιο πολυσυζητημένο θέμα μεταξύ των μαμάδων αυτή την εποχή, πέρα από το σχολείο, είναι οι εξωσχολικές δραστηριότητες. Ακολουθεί αληθινή συζήτηση μαμάδων έξω από ένα Δημοτικό σχολείο:
- Τι δραστηριότητες κάνει το παιδί σου; Εμένα πάει μπαλέτο, αγγλικά, γαλλικά, πιάνο και στις αρχές του επόμενου μήνα θα ξεκινήσει και εικαστικά. Εσένα;
- Εμένα μαθαίνει μια ξένη γλώσσα. Αυτά.
Δεν χρειάζεται να περιγράψω την έκφραση της πρώτης μάνας στο άκουσμα των μηδαμινών ,για εκείνη, δραστηριοτήτων του άλλου παιδιού. Απογοήτευση θα ήταν νομίζω, μια σωστή λέξη. Κι εγώ από την πλευρά μου αναρωτιέμαι... Για ποιο λόγο φορτώνουμε τα παιδιά μας με τόσες πολλές ασχολίες;
Ειδικά στην ευαίσθητη περίοδο των πρώτων τάξεων του Δημοτικού, που τα παιδιά ακόμα προσπαθούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, κάποιες από τις οποίες είναι το πρωινό ξύπνημα, το καθημερινό σχολείο, η μελέτη. Μήπως φορτώνοντας τα με διάφορες δραστηριότητες καλύπτουμε δικά μας κενά; Μήπως γιατί θέλουμε το δικό μας παιδί να μην μείνει πίσω από το παιδί του γείτονα; Τι εννοείς ότι πάει η Αννούλα βιολί; Ε, τότε να πάει κι ο Γιωργάκης μας κιθάρα.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οι περισσότεροι γονείς κάπως έτσι σκέφτονται και το αποτέλεσμα είναι να μπουκώνει το παιδί "γνώσεις" οι οποίες την προκειμένη περίοδο να μην είναι απαραίτητα καλές. Το φορτωμένο πρόγραμμα σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι συστατικό μιας υγιούς παιδικής ζωής. Αντίθετα, δημιουργούν στο παιδί άγχος και πίεση να αποδείξουν ότι μπορούν να τα κάνουν, αλλά και να τα πετύχουν όλα.
Οι ψυχολόγοι το βροντοφωνάζουν: Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν! Κι εγώ ως μητέρα 3 κοριτσιών ,όλα κάτω των 10 ετών, θα συμφωνήσω και θα τηρήσω αυτό που λένε οι ψυχολόγοι. Ναι, προτιμώ να αφήσω τα παιδιά μου να βαρεθούν, από το να τα σέρνω από την μία δραστηριότητα στην άλλη κι εκείνα να υπακούν σαν στρατιωτάκια την τρελή στρατηγό-μάνα τους να τους λέει:
- Τελείωσες το διάβασμα; Θα αργήσουμε στον χορό!
- Μην ξεχάσεις το σκουφάκι του κολυμβητηρίου!
- Έκανες επανάληψη στα Γαλλικά;
- Γρήγορα ντύσου, έχει κίνηση και δεν θα είσαι στην ώρα σου για το μάθημα των Αγγλικών!
Αγχώθηκα και μόνο που τα έγραψα. Όχι, δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ μια μαμά στρατηγός. Επιλέγω να αφήνω τα παιδιά μου να παίζουν μετά το σχολείο, να πηγαίνουν βόλτα στο πάρκο, ακόμη και να βλέπουν τηλεόραση! Ναι, καλά διάβασες. Είμαι από αυτές που όταν η μεγάλη μου κόρη τελειώσει το διάβασμα θα την αφήσω να δει το πρόγραμμα που της αρέσει. Κι όταν μου ζητήσει να κάνει μια δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα ιππασία που την λατρεύει, τότε θα είμαι εγώ η πρώτη που θα την ενθαρρύνω να το δοκιμάσει.
Δεν κόβω τα φτερά σε κανένα από τα παιδιά μου, απλά τα αφήνω να αποφασίσουν εκείνα πότε αισθάνονται έτοιμα να ξεκινήσουν μια δραστηριότητα.