Μίλα μου βρόμικα: Πώς να φύγω από το πατρικό μου;

Θέλω να φύγω από το πατρικό μου και έχω τύψεις για τους δικούς μου. Έχω φτάσει 43, σχέση δεν έχω, μόνη μου με ένα μισθό πώς να καταφέρω να νοικιάσω ένα ολόκληρο σπίτι; Δεν το παίρνω με τίποτα απόφαση. 

Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, υπάρχουν τόσο αντικειμενικοί, όσο και υποκειμενικοί λόγοι, που δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις στην επόμενη πίστα. Οι αντικειμενικοί, η αλήθεια είναι, χρήζουν μεγαλύτερου προβληματισμού. Όμως λύσεις μπορούν να βρεθούν. Μπορείς είτε να συγκατοικήσεις με μία φίλη/ ξαδέρφη/ συνάδερφο, είτε να περιμένεις λίγο ακόμη, κάνοντας focus στο project «αποταμιεύω χρήματα για το νέο μου σπίτι», κόβοντας από δεξιά κι αριστερά, όπου, όπως και όποτε μπορείς. Είναι λογικό να φοβάσαι το άγνωστο, την αβεβαιότητα των οικονομικών, το «ξεβόλεμα». Όπως είναι και λογικό να νιώθεις έτσι για τους δικούς σου. Μα όταν ξεκινάς το μήνυμά σου με την πρόταση «θέλω να φύγω από το πατρικό μου», νομίζω ότι είναι κάτι για το οποίο αξίζει να προσπαθήσεις. Μπορεί να μη γίνει αύριο κιόλας, μπορεί να χρειάζεσαι κι άλλο χρόνο, μέχρι να βρεις το κουράγιο να κάνεις μια γενναία κουβέντα με τους γονείς σου, αλλά σε προτρέπω να ξεκινήσεις νοερά να το οργανώνεις, να το οραματίζεσαι, να το προγραμματίζεις από λίγο και κάθε μέρα. Μπορεί να χρειαζόμαστε χρόνο, μα όταν είμαστε πια έτοιμοι μέσα μας, όλα παίρνουν τον δρόμο τους απλά κι ωραία.