Μαμά, είσαι σίγουρη ότι δεν ξέχασες κάτι;

Η καθημερινή τρεχάλα από τότε που άνοιξαν τα σχολεία καλά κρατεί. Φυσικά είμαι ευγνώμον που επιτέλους μπήκαμε σε μια κανονικότητα και εύχομαι να συνεχιστεί αυτή η ρουτίνα, αλλά από την άλλη υπάρχουν ημέρες που πέφτω για ύπνο και αναρωτιέμαι αν τα έκανα όλα ή ξέχασα κάτι.

Όπως έχω ξαναπεί, δεν είμαι και δεν θέλω να γίνω η μαμά στρατηγός, αυτή που δίνει διαταγές και περιμένει να τις εκτελέσουν. Δεν σέρνω τα παιδιά μου από την μία δραστηριότητα στην άλλη και δεν περιμένω από ένα εννιάχρονο παιδί να αποστηθίσει κείμενα ολόκληρα για να είναι η άριστη μαθήτρια. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, συνειδητοποιώ ότι σαν μητέρα κάτι δεν κάνω καλά και ότι κάτι ξεχνάω. Κάτι πολύ σημαντικό.

Ποιο είναι αυτό; Ξεχνάω να κάτσω μαζί τους στο πάτωμα, μακριά από κινητά, tablet, τηλεοράσεις και να παίξουμε, να χαζολογήσουμε, να περάσουμε χρόνο μαζί. Χωρίς να σκέφτομαι το email που δεν έχω απαντήσει, το φαγητό που δεν έφτιαξα, τα πουκάμισα που περιμένουν ασιδέρωτα στην ντουλάπα. Να κάνω μία παύση σε όλα τα υπόλοιπα και να αφιερώσω πραγματικό χρόνο στα παιδιά μου.

Στη λίστα μου πρώτα-πρώτα έχω το να φτιάξω ένα υγιεινό κολατσιό για το σχολείο τους, να τους έχω πάντα καθαρά ρούχα για την επόμενη ημέρα, το δωμάτιό τους τακτοποιημένο και τα παιχνίδια τους στη θέση τους. Ποτέ όμως σε αυτή την λίστα δεν υπάρχει το να μην ξεχάσω να παίξω μαζί τους. Ναι, διαβάζουμε κάθε βράδυ πριν τον ύπνο το καθιερωμένο παραμύθι, αλλά σου ακούγεται αρκετό; Άσε, ξέρω την απάντηση.

Έτσι, αποφάσισα πως μέσα στην ημέρα θα αφιερώνω περισσότερο χρόνο στα παιδιά μου, ακόμη κι αν το μόνο που θέλω είναι να ξεραθώ στον καναπέ και όχι να παίξω Έλσα και Άννα φορώντας την ξανθιά κοτσίδα της πρώτης και τραγουδώντας για χιλιοστή φορά το let it goooo... Αποφάσισα πως το μοντέλο «Γονείς του Σαββατοκύριακου» δεν μου ταιριάζει. Για να κοιμάμαι το βράδυ και να μην νιώθω τύψεις. Για να κοιμάμαι το βράδυ και να νιώθω ότι δεν ξέχασα το πιο σημαντικό.

Να ζω τα παιδιά μου κάθε ημέρα.