Εσύ πώς μαλώνεις με τον σύντροφό σου;

Σε μια σχέση οι διαφωνίες και τα μαλώματα είναι αναπόφευκτα. Αν και ίσως ακουστεί αντιφατικό, το να διαφωνείς με τον σύντροφό σου υποδηλώνει μια υγιή σχέση - κανένα πρόβλημα δεν μπαίνει κάτω από το χαλί, όλα αντιμετωπίζονται, όλα λύνονται με τη συζήτηση και τον διάλογο. Αν οι προθέσεις και των δύο συντρόφων είναι αγαθές, τότε μια λογομαχία μπορεί να ωφελήσει τη σχέση, άσε που μπορεί να οδηγήσει και σε παθιασμένο σεξ.

Οι διάλογοι, ακόμα και οι έντονοι, βοηθούν τους ανθρώπους να εκφράζουν τις ανάγκες, τα θέλω, τις επιθυμίες, τα συναισθήματά τους. Δηλαδή βοηθούν τους ανθρώπους να γνωρίζονται καλύτερα και να επικοινωνούν.

Άρα τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε, μαλώματα θα προκύψουν, ανεξάρτητα από το πόσο αγαπημένοι είμαστε με τον άλλον ή πόσο καιρό είμαστε μαζί. Το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο μαλώνουμε, κάτι που λέει πολλά για τη σχέση μας. Σε γενικές γραμμές, όταν μετά από κάθε πατιρντί νιώθουμε κουρέλι, κάτι δεν πάει καλά.

Οι σύμβουλοι σχέσεων διακρίνουν δύο τρόπους λογομαχίας: τα συντροφικά μαλώματα και τα συντροφικά μαχαιρώματα. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να εκφράζεις έντονα τα συναισθήματα και τις δυσαρέσκειές σου και στο να επιχειρείς να πληγώσεις τον σύντροφό σου πατώντας τα «κουμπιά» του.

Πολλές φορές πάνω στην ένταση ενός καυγά λέγονται πράγματα που δεν πρέπει, όμως το κλειδί για να αντιληφθούμε ποιες είναι οι προθέσεις του «αντιπάλου» είναι το πώς μας βρίσκει η λήξη του αγώνα.

Μετά το τέλος μιας συντροφικής διαφωνίας, το πράγμα ήταν τοξικό, κακοποιητικό και διόλου εποικοδομητικό αν:

• νιώθουμε κατάκοποι σωματικά και συναισθηματικά
• νιώθουμε ότι δεν εισακουστήκαμε ή ότι δεν γίναμε κατανοητοί
• νιώθουμε τρομακτικά πληγωμένοι συναισθηματικά
• νιώθουμε την ανάγκη να μείνουμε μόνοι μας
• θέτουμε στον εαυτό μας το ερώτημα «Γιατί μου το είπε αυτό; Ήταν πολύ κακό!»

Κι επειδή δεν πρέπει να κάνουμε στους άλλους ό,τι ενοχλεί εμάς, καλό είναι να προσέχουμε τα λόγια μας και να μην προσπαθούμε να πληγώσουμε τον άλλον. Όσο κι αν έχουμε θυμώσει/φουντώσει/πνιγεί από το άδικο, θα πρέπει πριν μιλήσουμε/φωνάξουμε/βρίσουμε, να βουτάμε πρώτα τη γλώσσα στο μυαλό, που έλεγαν και οι παλιοί.