Μίλα μου βρόμικα: Οι γονείς μου μού ανακοίνωσαν ότι χωρίζουν

Μανεκέν μου, η ζωή μου έχει αναποδογυρίσει τον τελευταίο καιρό. Είμαι 25 ετών και οι γονείς μου μού ανακοίνωσαν ότι χωρίζουν. Νιώθω να έχει γυρίσει τούμπα ολόκληρος ο κόσμος μου. Φυσικά και δεν έχω αυταπάτες. Γνώριζα προβλήματα που είχαν. Τα τελευταία χρόνια είχαν αποξενωθεί εντελώς. Δεν περίμενα, όμως, ότι στο σαλόνι μας στο πατρικό μου, που παλιά κάναμε γιορτές και τραπέζια, τώρα μαζευόμαστε για να συζητήσουμε για περιουσιακά στοιχεία και πώς θα τα μοιράσουμε.

Ξύνεις και δικές μου πληγές. Δεν ξέρω πραγματικά, αν το κάνει πιο εύκολο, που είσαι τουλάχιστον στην ηλικία που είσαι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ίδιοι το είχαν ανάγκη. Και δεν έχεις άλλη επιλογή από το να δεχτείς αυτή την επιλογή τους. Πονάει, όμως, και σε καταλαβαίνω. Μια ριζική αλλαγή στη ζωή σας. Μια κατεδάφιση όσων είχες δεδομένα. Είσαι σαν χαμένος. Και τώρα; Πώς θα είναι η ζωή μας, τώρα; Μήπως έφταιξα κάπου κι εγώ; Εμένα με κάλμαρε πάντα η σκέψη πως με αυτή τους την απόφαση κυνηγούσαν ξανά την ευτυχία τους. Και αν μη τι άλλο, θέλεις να βλέπεις τους γονείς σου ευτυχισμένους, έστω κι αν δεν είναι πια μαζί. Κι ας πονάς. Δεν θα σου κρύψω πως ο χωρισμός των δικών μου γονιών με κάνει, ακόμη και σήμερα, επιφυλακτική στο «για πάντα μαζί», αλλά τι να κάνεις; Ο καθείς με τα δικά του. Με τον καιρό, όλα ξεθωριάζουν και μαλακώνουν.