Τελικά υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Συνήθως οι γονείς χρησιμοποιούν τον Άγιο ως μέσω προώθησης καλών συμπεριφορών του παιδιού τους. Για παράδειγμα: «Αν είσαι καλό παιδί, ο Άγιος Βασίλης θα σου φέρει το δώρο που ζήτησες», ή «Πρόσεξε πώς μιλάς... Ο Άγιος Βασίλης σε ακούει!». Λίγο creepy είναι αυτό, όπως το γνωστό άσμα, «Σε βλέπει όταν κοιμάσαι, στο σπίτι, στη δουλειά, γνωρίζει όπου και να 'σαι...», που, όταν ήμουν μικρή, με έκανε να φοβάμαι και να σκέφτομαι πως κάποιος με παρακολουθεί την ώρα που κοιμάμαι!

Τις περισσότερες φορές τα παραπάνω έχουν αποτέλεσμα, αφού το παιδί δεν κάνει σκανταλιές, ενώ ακούει τους γονείς του γιατί, πώς να το κάνουμε, το δωράκι το θέλει! Οπότε γράφει ευλαβικά το γράμμα του και το στέλνει στον Βόρειο Πόλο. Η αναμονή το βράδυ πριν την Πρωτοχρονιά είναι μεγάλη, οι κουραμπιέδες και το γάλα έχουν τοποθετηθεί με προσοχή δίπλα από το δέντρο, ενώ το πρωί το ξύπνημα γίνεται αρκετά νωρίς για να δει ότι ο Άγιος Βασίλης έκανε πάλι το θαύμα του και έφερε τα δώρα.

Όλα ωραία και καλά μέχρι που φτάνει η στιγμή που το μικρό σου αρχίζει να αναρωτιέται αν ο Άγιος υπάρχει στα αλήθεια και οι ερωτήσεις τύπου «πώς χωράει στην καμινάδα» ή «πώς μπαίνει στο σπίτι αφού δεν έχετε τζάκι», έρχονται η μία μετά την άλλη. Σε αυτό βοηθάνε και τα μεγαλύτερα αδέλφια ή οι πιο υποψιασμένοι συμμαθητές, που όλο και κάτι έχουν αφήσει να εννοηθεί περί μη ύπαρξής του.

Κι αν αναρωτιέστε τι είναι πιο σωστό, να το αφήσετε να πιστεύει ή όχι στον Αϊ-Βασίλη, θα σας απαντήσω τι σκέφτομαι εγώ. Αν ένα παιδί θέλει να πιστεύει σε εκείνον, αφήστε το να πιστεύει. Σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμο να αποχωριστεί την ύπαρξή του και εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε λέγοντάς του πως ο Άγιος Βασίλης ζει μέσα μας και πως, αν πιστεύει σε εκείνον, τότε θα υπάρχει για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό του.

Στην περίπτωση που το παιδί σου θέλει να μάθει την αλήθεια και είναι έτοιμο για αυτήν, τότε πρέπει να είστε ειλικρινείς μαζί του. Του εξηγείτε πως ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει σαν ο άνθρωπος με τα κόκκινα ρούχα και την άσπρη γενειάδα. Πως είναι κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό από έναν παππού που έχει έλκηθρο και μοιράζει δώρα στα παιδιά. Πως πρεσβεύει την αγάπη, την προσφορά και πως βοηθάει τα μικρά παιδιά να πιστεύουν σε κάτι που δεν έχουν δει ή αγγίξει ποτέ. Κι αυτή η ικανότητα θα τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή. Να πιστεύουν στη φιλία, στην ελπίδα, στην αγάπη. Έννοιες κι αξίες τις οποίες δεν μπορούν να τις δουν ή να τις αγγίξουν, αλλά τις νιώθουν και τις πιστεύουν με όλη τους την καρδιά.

Κάπως έτσι κλείνει το κεφάλαιο Άγιος Βασίλης, αποφεύγουμε τα δράματα και είμαστε όλοι, γονείς και παιδιά, ικανοποιημένοι.

Καλή επιτυχία!