​Είσαι 20 με 30 χρονών; Είσαι κουκλάρα, πάει και τελείωσε!

Χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες με κάτι φίλες, κάναμε όλο «ααα!» και «ωωω!» για το πόσο νόστιμες, πραγματικά, ήμασταν στα 20-25-30-35, ακόμα και στα 40-45 μας. Όχι, όντως: δεν υπάρχει άσχημη 20χρονη, άπαξ και είσαι 20 με 30 χρονών είσαι κουκλάρα, πάει και τελείωσε. Είσαι δροσερή, φρέσκια, με τον αυθορμητισμό και την αισιοδοξία της ηλικίας σου, τα ρούχα σου στέκονται τέλεια, τα μεμέ σου κοιτάνε το ταβάνι, το δέρμα σου λάμπει, τα μάτια σου αστράφτουν, τα μαλλιά σου γυαλίζουν στο φως... τι άλλο θέλεις; Σκίζεις χασέδες, θα πρέπει να πέφτουν στα πόδια σου όλοι οι ερωτικοί σύντροφοι που σε ενδιαφέρουν και άλλοι τόσοι που δεν σε ενδιαφέρουν.

Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα: καμία από εμάς δεν ένιωθε θεά στα 25, 35, πόσο μάλλον στα 45 μας (αν και εκεί γύρω, κάτι αρχίσαμε να μυριζόμαστε…) Καμιά μας δεν είχε συναίσθηση της ομορφιάς που οφείλεται στη νεότητα, της φρεσκάδας, της σεξουαλικότητας και της συνολικής καλλονής μας… για να γίνω σαφής, καμία μας δεν υπήρξε «καλλονή» με την παραδοσιακή έννοια. Αλλά όλες υπήρξαμε πολύ νέες, άρα πολύ δροσερές, και φρέσκιες, και υπερ-νόστιμες μερικές φορές, με δέρμα, μάτια, μαλλιά που αστραποβολούσαν από απόσταση. Όλα αυτά, χωρίς απαραίτητα να είχε προηγηθεί μια ήρεμη νύχτα με καλό ύπνο, σωστή διατροφή, ξεκούραση και κομμωτήριο. Για την ακρίβεια, ήμασταν λαμπερές και σέξι με λίγες ώρες ύπνου, νηστικές επειδή δεν προλαβαίναμε να φάμε, ξεπατωμένες επειδή χορεύαμε το προηγούμενο βράδυ, και αχτένιστες επειδή, ποιος νοιαζότανε.

Και τα γράφω, και πάλι επειδή… πολύ θα ήθελα κάποιος τότε να ερχόταν από το μέλλον και να μας έλεγε, «κορίτσια, συνέλθετε! Είστε θεές, κουκλάρες, υπέροχες, λαμπερές, αστραφτερές, μην έχετε αμφιβολίες, μη διστάζετε, μη θεωρείτε ότι δεν είστε τίποτε το σπουδαίο από εμφάνιση γιατί είστε πάααααρα πολύ σούπερ από εμφάνιση!». Δεν ήρθε κανένας βέβαια, και συνεχίσαμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν έτσι-κι-έτσι, μέχρι που πέρασαν πολλά χρόνια, φτάσαμε σε αυτό που τότε λέγαμε «μέλλον», και ορίστε που είμαστε πραγματικά έτσι-κι-έτσι. Είμαστε πασάμπλ (=οκέι) για την ηλικία μας, επειδή έχουν αλλάξει τα πράγματα και μια γυναίκα 50, 60 ή 70 χρονών δεν είναι τόσο για-πέταμα όσο ήτανε πριν 50, 60 ή 70 χρόνια. Είμαστε μια χαρά όταν δεν πονάμε πουθενά κι όταν η υγεία μας τσουλάει χωρίς μεγάλα προβλήματα, αλλά… δεν είμαστε λαμπερές, φρέσκιες κλπ, επειδή δεν βρισκόμαστε πια στις ηλικίες τρελής λάμψης.

Το ξέρουμε. Και πολύ θα θέλαμε να το ξέραμε πριν πολλά χρόνια, τότε που ήμασταν στις ηλικίες τρελής λάμψης: θα την είχαμε εκμεταλλευτεί καλύτερα αυτήν τη λάμψη, αν ξέραμε ότι τη διαθέταμε. Αλλά δεν είχαμε ιδέα.

Χθες, μέσα σε κατάστημα με νεανικά ρούχα από το οποίο ψωνίζω για τα παιδιά μου (και καμιά φορά, για πάρτη μου), άκουσα δυο κοπέλες να συζητάνε στα δοκιμαστήρια. «Δεν μπορώ να φορέσω τίποτε στενό, με παχαίνουν τόσο τα ρούχα όταν με σφίγγουν!» έλεγε η μια. «Εγώ έχω φριχτά γόνατα, απαπα, δεν φοράω τίποτε κοντό!» συμπλήρωσε η άλλη. Οι φωνές των κοριτσιών ακουγόντουσαν πολύ νεανικές όπως και το μαγαζί το ίδιο, που σε ζαλίζει από τα ηχεία με επαναλήψεις Μπίλι Άιλις, Κάρντι Μπι, Ντρέικ και Ουάν Νταϊρέξιον μέχρι να πεις ήμαρτον.

Τις είδα όταν βγήκανε από τα δοκιμαστήρια: δύο λεπτά, ψηλά κορίτσια με διάφορους χαλκάδες εδώ κι εκεί, με τους γερτούς, σηκωμένους ώμους που σφίγγουμε όλες στην εφηβεία, όταν έχουμε αποκτήσει μόλις βυζιά και δεν ξέρουμε πώς να τους συμπεριφερθούμε. Ήθελα να τους πω, «Ρε κορίτσια, είστε θεές, κουκλάρες, πανέμορφες, εσένα δεν σε παχαίνουν τα στενά, κι εσύ δεν έχεις φριχτά γόνατα, έχετε αψεγάδιαστο δέρμα που γυαλίζει από μακριά, φορέστε ό,τι σας κάνει κέφι τώρα, που είστε όπως είσαστε, γιατί σε σαράντα χρόνια που ακούγονται πάρα πολλά αλλά δεν είναι, σε σαράντα χρόνια όντως θα σας στενεύουν τα στενά ρούχα και θα σας χαλάνε τα γόνατά σας – αλλά όχι τώρα! Τώρα, δεν σας χαλάει τίποτα, γιατί είστε πιτσιρίκες, φρεσκαδούρες, πανέμορφες με την ομορφιά που έχει η εφηβεία, η μετα-εφηβεία και η νεανικότητα όλη μαζί!».

Δεν είπα τίποτα, καταλαβαίνω κι εγώ πόσο νούμερο μπορεί να ακούγομαι, μόνο τα σκέφτομαι αυτά, για όνομα. Αλλά ήταν σαν να με βλέπω, με φίλες και συμμαθήτριές μου σε αντίστοιχη ηλικία, σε εποχές που δεν υπήρχανε στην Ελλάδα νεανικά μαγαζιά ρούχων, και τα μαγαζιά που υπήρχανε δεν είχανε ωραία σορτσάκια, μπουστάκια, ποικιλία σε τζιν, φόρμες εκτός από τις χάλιες σχολικές, σέξι φανελάκια με νταντέλα, μίνι φούστες, κοντά φορέματα σε γραμμή άλφα, ζυπ κυλότ, γενικά τα μαγαζιά είχανε μόνον μη-νεανικά ρούχα στη δεκαετία του ΄70: ταγιέρ, πουκάμισα, πουλόβερ, αλλά τίποτε το τρελό, αν θέλαμε παντελόνι καμπάνα έπρεπε να ράψουμε τριγωνάκι υφάσματος χαμηλά στο μπατζάκι του τζιν, που έβγαινε σε ένα, άντε σε δύο σχέδια. Τότε λοιπόν, που ήμασταν έφηβες και δεν υπήρχαν εφηβικά ρούχα τόσο καταπληκτικά όσο τα σημερινά, εμείς ήμασταν καταπληκτικές όπως οι σημερινές έφηβες, και δεν το ξέραμε καθόλου. Συνεχίσαμε να μην ξέρουμε πόσο αστράφτουμε όσο ήμασταν 20, 25, 30, 35, 40… νομίζω γύρω στα 45, αρκετές από εμάς είπαμε «Σαν καλές δεν είμαστε;» κι ας ήταν πια κομματάκι αργά, ας ξέβαφε σιγά σιγά η χρυσόσκονη, ας ασπρίζανε τα μαλλιά μας λίγα λίγα, ας άρχιζε το στραπάτσο του «δεν έχω κοιμηθεί καλά κι έχω τα χάλια μου».

Όσο μεγαλώνεις, τόσο έχει σημασία ο ύπνος: χωρίς καλό ύπνο, έχεις μαύρους κύκλους, κρεμασμένα βλέφαρα, σακούλες εδώ κι εκεί σε σημεία που δεν φανταζόσουν ότι μπορεί να ξεφυτρώνουν σακούλες. Δεν λάμπεις καθόλου, αν είσαι άυπνη, εκτός που δεν λειτουργεί καλά το μυαλό σου. Όλα αυτά δεν ισχύουν όταν είσαι τζόβενο, εννοείται – λάμπεις, και λειτουργείς 100%, είτε κοιμήθηκες είτε όχι. Σκασίλα σου.

«Τι παραπάνω θα είχαμε κάνει, αν ξέραμε στα 25-35 πόσο σέξι ήμασταν;» ρωτάει φίλη που ήτανε πολύ σέξι στα 25-35 αλλά είχε παιδί ήδη, και πήγε χαμένο το σεξιλίκι της μια και θάφτηκε κάτω από την πάνα-βρακάκι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω απάντηση: γκομενίσαμε πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές, αλλάξαμε δουλειές, σπίτια, γειτονιές, παρέες, συντρόφους, κάναμε ό,τι μας κατέβηκε στο κεφάλι, έστω και χωρίς συναίσθηση του πόσο σέξι ήμασταν. Σίγουρα και εσείς που είστε τώρα 17-45 χρονών θα κάνετε τα δικά σας… απλώς παρακαλώ πιστέψτε με, είστε κούκλες, άψογες, αστραφτερές, είστε θεές, και μην έχετε καμία αμφιβολία για αυτό: σκίζετε! Και θα σκίζετε για πολλά χρόνια ακόμα, που απλώς περνάνε γρήγορα όταν τα κοιτάς προς τα πίσω, άρα δεν χρειάζεται να σας απασχολούν τώρα, που τα κοιτάτε μπροστά σας.