Μίλα μου βρόμικα: Νιώθω χαμένη στο τούνελ

Τζένη, καλησπέρα! Ο Ιανουάριος, όπως όλοι οι Ιανουάριοι της ζωής, μου με βρίσκει χαμένη στο τούνελ. Δεν μπορώ να προγραμματίσω τίποτα, αναβάλλω συνέχεια τις υποχρεώσεις μου και βουλιάζω συνέχεια στην καθημερινότητά μου. Τελείωσα εδώ και καιρό τις σπουδές μου και δεν ξέρω αν πρέπει να μείνω στην πόλη που είμαι και έχω πολλούς φίλους ή αν πρέπει να γυρίσω πίσω στους δικούς μου και να τους στηρίξω ψυχολογικά, που αυτή τη στιγμή είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, λόγω σοβαρού προβλήματος που ταλαιπωρεί έναν δικό μας άνθρωπο.

Σε καταλαβαίνω, φίλη. Είσαι σε ένα πολύ χαοτικό, αλλά και σημαντικό μεταίχμιο στη ζωή σου αυτή τη στιγμή. Σου έχουν πέσει πολλά μαζεμένα. Να σου πω από τώρα ότι όποια απόφαση και να πάρεις θα είναι η σωστή, αν είσαι συμφιλιωμένη με αυτή. Προσπάθησε να ακούσεις εσένα μέσα σε αυτό, γιατί και πολλές φορές οι ενοχές μάς δένουν χειροπόδαρα. Σκέψου τα σκαλιά, που ήδη έχεις ανέβει, αν είσαι έτοιμη να ανοίξεις τα φτερά σου ή αν θα νιώθεις καλύτερα μέσα σου, όταν θα βοηθάς τους δικούς σου. Μην κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια, γιατί θα χαθείς. Και γιατί όχι, μίλα με τους γονείς σου.