Τι είναι «Η μέρα της Μαρμότας» στις ρομαντικές σχέσεις

Μια νέα έρευνα της εφαρμογής γνωριμιών Inner Circle αποκαλύπτει ότι το 72% των χρηστών της έχει μια παγιωμένη αντίληψη για το τι ψάχνει, ότι δηλαδή αναζητά πάντα έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου για να βγει μαζί του ραντεβού. Είτε θέλουν τη γυναίκα ψηλή και γαλανομάτα είτε τον άνδρα πνευματώδη επιστήμονα, οι wannabe ερωτευμένοι γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν πριν καν αρχίσουν να ψάχνουν. Την ίδια στιγμή, τέσσερις στους πέντε από τους συμμετέχοντες στην έρευνα δηλώνουν πως τα ραντεβού με τον «τύπο» τους συνήθως δεν πηγαίνουν ιδιαίτερα καλά. Παράλληλα, λιγότερο από ένα τέταρτο των ερωτώμενων είναι πρόθυμο να δοκιμάσει την τύχη του με κάποιον που δεν ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα κριτήρια. Αυτή η νοοτροπία, αυτό το μοτίβο της επανάληψης έχει βαφτιστεί «Groundhogging», καθώς παρουσιάζει ομοιότητες με το σενάριο της ταινίας Groundhog Day («Η μέρα της Μαρμότας»), από την οποία ταινία παίρνουμε μερικά χρήσιμα μαθήματα.

Το «groundhogging» αναφέρεται στην τάση των ανθρώπων να επιλέγουν τον ίδιο τύπο ανθρώπου ξανά και ξανά, και να περιμένουν διαφορετική εξέλιξη και αποτελέσματα. Τους έλκουν άτομα που ανταποκρίνονται στον «ιδανικό» τύπο, εμπλέκονται συναισθηματικά μαζί τους, όμως καταλήγουν να βιώνουν γνώριμα προβλήματα και να αισθάνονται καταπονημένοι ή συντετριμμένοι. Αναμενόμενο. Και μόλις ξεπεραστεί η φάση, επιστρέφουν στο κυνήγι του ίδιου τύπου. Φαύλος κύκλος.

Πώς σπάζει αυτός ο φαύλος κύκλος; Με τον χρόνο, το ανοιχτό μυαλό και τις πολλές γνωριμίες. Εάν έχετε λίγες ή πολλές εμπειρίες αποτυχημένων ραντεβού και έχετε κουραστεί, ίσως είναι καιρός να επανεξετάσετε την προσέγγισή σας απέναντι στους άλλους. Πάψτε να σαμποτάρετε τον εαυτό σας και να του θέτετε εμπόδια στην πιθανότητα να γνωρίσει πραγματικά σημαντικούς και ταιριαστούς ανθρώπους.

© The Paris Photographer / Unsplash

Οι καλές ή κακές ρομαντικές εμπειρίες μάς βοηθούν να μάθουμε περισσότερα για τον εαυτό μας, τα θέλω, τις επιθυμίες, τα γούστα μας. Όσο περισσότερα ραντεβού βγαίνουμε, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που ψάχνουμε στον άλλο, τι μπορούμε να ανεχτούμε ή τι δεν θέλουμε με τίποτα, αλλά και τι κυκλοφορεί εκεί έξω.

Μπορεί να ξεκινούμε με δεδομένα κάποια χαρακτηριστικά -επάγγελμα, ντύσιμο, μουσικά γούστα, κιλά, που τα θεωρούμε κοινό έδαφος για να οικοδομηθεί μια σχέση- στην πορεία όμως συνειδητοποιούμε ότι κάποια από τα στάνταρ που θέτουμε είναι επουσιώδη. Μήπως τελικά ο «τύπος μας» δεν είναι αυτός που είχαμε στο μυαλό μας; Μήπως τα καλούπια υπάρχουν απλώς για να σπάζουν;