Μίλα μου βρόμικα: Οι γονείς μου δεν συμπάθουν το αγόρι μου

Αγαπημένη μου Τζένη, είμαι κοντά στα 30 και ζω μαζί με τους γονείς μου στην επαρχία λόγω της οικογενειακής επιχείρησης που διατηρούμε. Υπάρχει, όμως, ένα θέμα στο οποίο δεν μπορούμε να βρούμε κοινή λύση. Δεν συμπαθούν το αγόρι μου, γιατί απλά δεν τους κάθεται καλά ως άνθρωπος. Όμως, ζω και συνεισφέρω κι εγώ οικονομικά σε αυτό το σπίτι. Πρέπει να με σεβαστούν. 

Οι γονείς αρχίζουν να βλέπουν το παιδί τους ως ενήλικα μόνο όταν συμπεριφέρεται και το ίδιο ως ενήλικας. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην κοινή σας συμβίωση (μακάρι να μπορούσες να βρεις έναν τρόπο να μείνεις μόνη ή με συγκάτοικο), αλλά και στο κατά πόσο έχεις μάθει να βάζεις τα όριά σου. Όλοι καλούμαστε κάποια στιγμή να το κάνουμε, δεν είναι ευχάριστο, αλλά είναι απαραίτητο για τη δική σου ηρεμία και την προσωπική εξέλιξη. Ζήσε τη ζωή που εσύ επιλέγεις και όχι άλλοι για σένα.