Μίλα μου βρόμικα: Κλειδώθηκα απ' έξω για να γίνει «κατάσταση» με τον κλειδαρά

Τζένη, έχω πάθει πλάκα με τον κλειδαρά, φίλο ενός φίλου μου. Μου τον σύστησαν σε ένα μπαρ, ψιλομιλήσαμε εκεί, φάνηκε κάπως να του αρέσω κι εγώ, ανταλλάξαμε τηλέφωνα, ακολουθηθήκαμε στο Instagram, αλλά έκτοτε τζίφος. Μέχρι που ντύθηκα, στολίστηκα ένα βράδυ πριν μια βδομάδα, έκανα ότι κλείστηκα απ’ έξω (έπρεπε να μ’ έβλεπες) και τον πήρα τηλέφωνο. Ήρθε, ξεκλείδωσε, έφυγε. Λέω δεν μπορεί. Την επόμενη μέρα, του έστειλα μήνυμα να τον ευχαριστήσω και μου απάντησε πάλι πολύ τυπικά και επαγγελματικά. Δεν θα το βάλω κάτω, να ξέρεις! Εσύ τι λες;

Αρχικά, έτσι σας θέλω, μανεκέν μου! Η πόλη αυτή πρέπει να φλερτάρει και να μην κοιμάται όρθια! Τι κι αν δεν σου απάντησε θερμά, όπως θα ήθελες; Εσύ πέρασες τέλεια με αυτήν ιστοριούλα, που έστησες; Είσαι η μεγαλύτερη παίχτρια που υπάρχει; Είσαι! Το λέω εγώ. Το λοιπόν, φίλη μου, αν έχεις όρεξη και κέφι, εννοείται μην το βάλεις κάτω. Κάνε τις προσπάθειές σου, μίλα στον κοινό σας φίλο, κανόνισε καμιά «τυχαία» συνάντηση σε έτερο μπαράκι to know us better. Πάντως, γενικά, συνέχισε έτσι με το ταπεραμέντο σου και με την αυτοπεποίθηση σου. Από μένα είναι «ναι»!