Σχεσεις

10 πράγματα που θα θέλαμε να μάθει ένας μπαμπάς στο παιδί του

Πώς θα μπορούσαν να μας κάνουν λίγο πιο ευτυχείς; (με αφορμή τις αναρτήσεις στο Fb για τη Γιορτή του Πατέρα)

Γιορτή του Πατέρα: 10 πράγματα που θα θέλαμε να μάθει ένας μπαμπάς στο παιδί του

Χθες ήταν η Ημέρα του Πατέρα, και τα σόσιαλ γέμισαν από φωτογραφίες, τρυφερά λόγια από παιδιά κάθε ηλικίας στους μπαμπάδες τους, και από τους μπαμπάδες στα παιδιά τους. Μόνο καλά λόγια, γιατί τέτοια λέμε στις γιορτές. Κανένας δεν θέλει τέτοιες μέρες να θυμάται πως αυτή με τον πατέρα, όπως και με τη μητέρα, είναι από τις πιο δύσκολες σχέσεις της ζωής του και βούτυρο στο ψωμί της ψυχανάλυσης. Αυτή είναι η μέρα του «ό,τι έγινε, έγινε». Τους γονείς μας εξάλλου τους αγαπάμε έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή στην ενήλικη ζωή μας τους ευγνωμονούμε κιόλας. Αλλά αφού όπως όλες οι σχέσεις, έτσι κι αυτή απέχει πολύ από την τελειότητα, να ποια είναι τα δέκα πράγματα που δεν θα ήταν καθόλου κακό να μας μάθαιναν οι πατεράδες μας.

Ή, τι μαθήματα ζωής θα έδινε ένας καλός πατέρας στο παιδί του:

1. Την αξία που έχει πολλές φορές η σκληρή δουλειά, αλλά και τον χρόνο που πρέπει να αφιερώνει κανείς στη χαρά της ζωής – joie de vivre, λένε οι Γάλλοι. Δεν μιλάμε για κάποιο μανιφέστο κατά της λούφας. Αλλά για το γεγονός πως, όταν δουλεύεις με μαστόρικο κέφι και γίνεσαι δημιουργικός όποια δουλειά και αν κάνεις, απολαμβάνεις περισσότερο την επικούρεια πλευρά της ζωής. Και μην κάνεις ποτέ το λάθος να την υποτιμήσεις.

2. Να έχεις το θάρρος της γνώμης σου, αλλά να μην χάνεις την ψυχραιμία σου εκεί που η γνώμη σου μπορεί και να μην μετρήσει. Αυτό θα σε κάνει αξιόπιστο απέναντι στους άλλους και συνεπή απέναντι στον εαυτό σου.

3. Να γίνεις συνιδιοκτήτης της πόλης σου, να φροντίζεις τους δημόσιους χώρους της, να συμμετέχεις και να συνδιαρμορφώνεις την κουλτούρα της. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει πολλά πράγματα, μεγάλα και μικρά, και ανάμεσα σε αυτά είναι και να μην κορνάρεις στα φανάρια. Ο τόπος σου χρειάζεται πολλά από σένα και στην κορυφή των αναγκών του βρίσκεται και η υπομονή σου. Ο πολίτης του κόσμου εξάλλου γνωρίζει την τέχνη της συμβίωσης.

4. Και μιας και μιλάγαμε για υπομονή και τέχνη της συμβίωσης, να μην παρασύρεσαι από τον θυμό και την επιθετικότητα των άλλων. Δεν σου λέει κανένας να γίνεις άγιος. Αλλά να μην δίνεις σε συμπεριφορές μεγαλύτερη αξία από αυτή που έχουν.

5. Να έχεις ενσυναίσθηση ή, όπως λέμε πια, να μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου. Οι άνθρωποι είναι γεμάτος από άγχη, προβλήματα και ματαιώσεις και κάποιες φορές μπορεί να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς. Σε μια δύσκολη συνθήκη τι θα ήθελες από τους άλλους; Τουλάχιστον να σε καταλαβαίνουν.

6. Να μη γυρίζεις ποτέ την πλάτη στα προβλήματα και τις έγνοιες των δικών σου ανθρώπων. Όχι μόνο επειδή η δική σου ευτυχία εξαρτάται από τη δική τους ούτε επειδή θα χρειαστείς κι εσύ κάποια στιγμή την υποστήριξή τους. Αλλά και επειδή βρίσκεσαι στη ζωή τους και για τις δύσκολες στιγμές τους. Ασε που θα σου δίνει πάντα ικανοποίηση να στέργεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

7. Να νιώθεις άνετα με τα ζώα, να τα έχεις στη ζωή σου και να τα νοιάζεσαι. Η σχέση δεν τελειώνει με ένα χάδι, θέλουν φροντίδα.

8. Το ίδιο ισχύει και για το φυσικό περιβάλλον. Περιόρισε το αποτύπωμά σου, να θυμάσαι πως πρέπει να αφήσεις χώρο και για τους επόμενους από εσένα, γίνε ένα υγιές κύτταρο του ζωντανού οργανισμού που είναι η Φύση.

9. Το να γίνουν τα παιδιά σου καλύτερα από σένα είναι μία από τις πιο ευγενικές φιλοδοξίες στη ζωή. Ο παγκόσμιος πληθυσμός δεν έχει ανάγκη από ποσότητα αλλά από καλύτερη ποιότητα. Και αυτή είναι μια αρχή απολύτως συμβατή με τη θεωρία της εξέλιξης.

10. Μη φοβάσαι τη στιγμή που θα γίνεις πατέρας και γενικότερα γονιός. Να μπεις στον ρόλο με τη σκέψη πως ο ρόλος είναι και τα λάθη του. Η ζωή είναι μικρή για να μην κάνεις κάμποσα από αυτά. Αρκεί να θυμάσαι –και να μάθεις και στα δικά σου παιδιά– πως κανένας δεν γεννήθηκε πατέρας.