Μίλα μου βρόμικα: Ήρθε στο σπίτι μου δεύτερο ραντεβού με τις παντόφλες του και μια σακούλα ψάρια

Είναι η πρώτη φορά, που στέλνω σε κάποιον άγνωστο την ιστορία μου. Δεν ξέρω ακόμη γιατί το κάνω! Anyway, βγαίνω πρώτο ραντεβού με ένα πάρα πολύ ωραίο παιδί, ψαράς στο επάγγελμα (θα καταλάβεις στη συνέχεια γιατί το επισημαίνω) και όλα πάνε τέλεια. Για καφέ είχαμε πάει. Δεύτερο ραντεβού του λέω να έρθει από το σπίτι μου (σημειωτέον μένω μόνη εγώ, εκείνος με συγκάτοικο) να αράξουμε κ.λπ. Ανοίγω την πόρτα, τον βλέπω με σακίδιο στην πλάτη. Κάνει έτσι να το ανοίξει και βγάζει από μέσα μια σακούλα γεμάτη ψάρια (πολύ ευγενική κίνηση δεν λέω) και τις παντόφλες του. Όπως καταλαβαίνεις, ο τύπος ήρθε για να μείνει. Εγώ φρίκαρα τελείως και τον έδιωξα. Ακραίο;

Ακραίο μου φαίνεται όλο το story, εκτός από τις ψαρούκλες, που πολύ θα τις ήθελα για να τις πετάξω στη σχάρα, εδώ που τα λέμε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το να φέρεις στο ξένο σπίτι στο δεύτερο ραντεβού τις παντόφλες σου, μου κάνει κι εμένα φουλ αποπνικτικό. Τώρα, δεν ξέρω αν θα τον έδιωχνα ακαριαία, για να σου είμαι ειλικρινής. Είναι και οι ψαρούκλες στη μέση! Ευγενέστατος, δεν μπορώ να πω κι εγώ! Σίγουρα, όμως, θα του εξηγούσα, ότι είναι νωρίς ακόμη για τόση οικειότητα και πως με φέρνει σε κάπως δύσκολη θέση. Έκτοτε, όμως, δεν μου γράφεις τι έγινε και σκάω από την περιέργεια. Αν έχεις την ευγενή καλοσύνη, στείλε μου τη συνέχεια κι εγώ υπόσχομαι την επόμενη εβδομάδα να το ανεβάσω και πάλι, παρόλο που περιμένουν τα emails βροχή.