Τι να μην πείτε σε κάποιον φίλο σας που χώρισε

Όλο και κάποια/ος φίλη/ος μας χωρίζει και ζητά τη συμπαράσταση και τη στήριξή μας. Είναι υποχρέωση να σταθούμε δίπλα της/του σε αυτή την οδυνηρή περίσταση, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε πώς να την/τον παρηγορήσουμε, πώς να την/τον διευκολύνουμε, τι να πούμε και τι όχι. Το βασικό είναι να δείξουμε ενσυναίσθηση και να δηλώσουμε διαθεσιμότητα.

Μοιάζει αντιφατικό, αλλά δεν είναι: οι χωρισμοί και τα διαζύγια, αντί να φέρουν τους κολλητούς κοντά, τους απομακρύνουν. Μια μελέτη δείχνει ότι οι γυναίκες χάνουν το 40% των φίλων του μετά από ένα διαζύγιο. Γιατί; Κάποιοι δεν αντέχουν τα δράματα, κάποιοι άλλοι διαλέγουν το «άλλο στρατόπεδο».

Όταν κάποιος χωρίζει δεν θέλει να ακούσει πολλά λόγια παρηγοριάς. Ψάχνει έναν καλό ακροατή για να πει τα παράπονα, τους προβληματισμούς, τις ανασφάλειες, τα βρισίδια του για τον πρώην σύντροφό του. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί δεν είναι εύκολο να βρεις τις σωστές λέξεις απέναντι σε έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει ένα μεγάλο πρόβλημα, είτε αυτό είναι μια απώλεια είτε ένας χωρισμός.

Εκτός από τις σωστές λέξεις που επιτρέπεται να ακουστούν σε μια μεταδιαζυγιακή κουβέντα, υπάρχουν και οι λάθος που δεν πρέπει να ακουστούν επ’ ουδενί. Το αναλύουμε.

Με μεγάλη προσοχή οι συμβουλές
Ξεκινάμε από τα βασικά: αν ο άλλος δε ζητήσει τις συμβουλές μας, δε σπεύδουμε να τις δώσουμε από μόνοι μας. Αν τις ζητήσει, ας μην ξεκινήσουμε με το «βρες άλλον/η τώρα». Είναι ό,τι πιο άκυρο! Γενικώς με τα «κάνε αυτό, μην κάνεις εκείνο» πρέπει να είμαστε πολύ φειδωλοί. Ο φίλος μας μπορεί να δουλεύει τις απαντήσεις μέσα του και να μη θέλει να μπερδευτεί με τις δικές μας ή μπορεί να μην θέλει να κάνει τίποτα. Επίσης, πολλές φορές οι συμβουλές εκλαμβάνονται ως κρίσεις κι επικρίσεις.

Όχι πολλές ερωτήσεις, όχι πολλές λεπτομέρειες
Δεν πιέζουμε και δεν υποχρεώνουμε τον άλλον να θυμάται ξανά και ξανά τι έγινε, πώς έγινε, γιατί έγινε. Οι λόγοι που οδηγούν στη διάλυση μιας σχέσης είναι πολλοί και πολύ προσωπικοί. Το να επιμένουμε να μάθουμε λεπτομέρειες είναι μια σαδιστική αδιακρισία και δεν βοηθάει σε τίποτα απολύτως. Μόνο σε επιστροφή σε οδυνηρές αναμνήσεις.

Δεν κράζουμε τον πρώην
Το πιο εύκολο είναι να πούμε «άντε, μωρέ, με τον μαλάκα». Δεν το κάνουμε. Καλό είναι να δείξουμε ότι βρισκόμαστε σε κοινό μέτωπο με τον φίλο μας, αλλά, αν κριτικάρουμε τον πρώην σύντροφό του, είναι σαν να κριτικάρουμε τον ίδιο. Είναι σαν να του λέμε ότι ευθύνεται για μια πολύ κακή επιλογή. Τον αφήνουμε επομένως να πει όσα αρνητικά θέλει, χωρίς να σιγοντάρουμε και να επαυξάνουμε.

Δεν ψάχνουμε τα θετικά
Φράσεις όπως «τουλάχιστον δεν έχετε παιδιά» ή «ευτυχώς το τελειώσατε γρήγορα» είναι κακός τρόπος παραμυθίας. Είναι σαν να αδιαφορούμε για τις δυσκολίες και το δράμα που βιώνει ο άλλος. Το «υπάρχουν και χειρότερα» δεν παρηγόρησε πολλούς ποτέ.