Σχολείο και διάβασμα: 4 λάθη που κάνουμε ως γονείς

Τα σχολεία άνοιξαν και οι πρώτες φωτοτυπίες έφτασαν στο σπίτι μας. Δεν θα σχολιάσω ότι το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θέλει τους μαθητές να πέφτουν από την πρώτη εβδομάδα με τα μούτρα στο διάβασμα, αλλά θα σταθώ στο γεγονός ότι οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν κάνουν κάτι για αυτό.

Θεωρώ ότι η πρώτη εβδομάδα είναι εβδομάδα προσαρμογής για όλα τα παιδιά και κυρίως για τα παιδιά του Δημοτικού. Αν μέσα σε όλα βάλεις και τις υψηλές θερμοκρασίες που καλά κρατούν και τον ήλιο που λάμπει όλη μέρα, τότε το να μπει ένα παιδί σε πρόγραμμα όπου έχει καθημερινό διάβασμα και δραστηριότητες είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Οι καταστάσεις όμως είναι αυτές που είναι και δυστυχώς δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Ωστόσο μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να διαχειριστεί την νέα του καθημερινότητα και να είμαστε δίπλα του όταν εκείνο μας χρειαστεί. Μία περίπτωση που σίγουρα θα ζητήσει την βοήθεια μας είναι στο διάβασμα των πρώτων ημερών. Ειδικά αν είναι πρωτάκι όπου εκεί πρέπει να ακολουθήσεις μια διαφορετική προσέγγιση πάντα σε συνεργασία με τον δάσκαλο του παιδιού. Στις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού που το παιδί έχει μάθει να διαβάζει, τα πράγματα αλλάζουν. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια λάθη που αποδεδειγμένα κάνουν όλοι οι γονείς και που καλό είναι να αποφεύγουμε.

1. Καθόμαστε δίπλα του όταν κάνει τις ασκήσεις του. Ο ρόλος του γονέα είναι να βρίσκεται εκεί όταν το παιδί του ζητήσει την βοήθεια του και όχι να είναι κολλημένος δίπλα στο παιδί καθ όλη την διάρκεια που εκείνο λύνει προβλήματα ή διαβάζει ιστορία.

2. Λύνουμε τις ασκήσεις και διορθώνουμε τα λάθη του. Το διάβασμα είναι αποκλειστική ευθύνη του παιδιού ενώ το να κάνει λάθη είναι λογικό και όλοι δάσκαλοι θα σου πουν να μην διορθώνεις τις ασκήσεις του παιδιού σου, διότι αυτό θα δώσει μια λάθος εικόνα επίδοσης του μαθητή στον δάσκαλο. Το ίδιο ισχύει αν λύνεις τις ασκήσεις του παιδιού σου όταν εκείνο δυσκολεύεται. Είναι προτιμότερο να μην κάνει κάποια άσκηση παρά να την κάνει ο μπαμπάς ή η μαμά και να την πάει "έτοιμη" στον δάσκαλο.

3. Πιέζουμε το παιδί να τελειώσει γρήγορα. Το κάθε παιδί έχει και διαφορετικούς ρυθμούς στο διάβασμα. Αν το παιδί σου είναι πιο αργό απλά είναι ο δικός του τρόπος να μελετάει. Αυτό δεν σημαίνει ότι τεμπελιάζει.

4. Χάνουμε την υπομονή μας όταν κάνει λάθη ή βαριέται να διαβάσει. Υπάρχει περίπτωση το παιδί μας να είναι κουρασμένο κι εμείς να μην αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη του να κάνει ένα διάλειμμα ως αποτέλεσμα να του βάλουμε τις φωνές και να δυσκολέψουμε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Πρέπει να αναγνωρίζουμε τα σημάδια και να του προτείνουμε να αφήσει για λίγο την μελέτη, ίσως να φάει κάτι, ακόμη και να κάτσει χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα ώστε να προλάβουμε την έκρηξη από μέρους μας.

Το να διαβάζεις ένα παιδί δεν είναι εύκολο. Θέλει υπομονή, επιμονή και αρκετή ψυχραιμία. Αν βλέπεις πως δεν τα καταφέρνεις και συχνά η ώρα του διαβάσματος είναι η πιο αγχωτική στιγμή μέσα στην ημέρα σας ίσως είναι στιγμή να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό ή να απευθυνθείς σε κάποιο κέντρο μελέτης.