Μίλα μου βρόμικα: Νιώθω συνέχεια ότι πρέπει να λέω «ναι» στο αφεντικό μου

Τζενάρα, έχω σοβαρό θέµα µε το αφεντικό µου. Δεν φταίει σε τίποτα ο άνθρωπος. Εγώ νιώθω συνέχεια ότι πρέπει να λέω «ναι», για να γίνοµαι αρεστή και να µε συµπαθήσει. Με έχω κουράσει ο ίδιος µου ο εαυτός.

Σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω. Το λέω τόσο έντονα, γιατί έχω περάσει κι εγώ από αυτό το στάδιο. Με δυσκόλευε πάρα πολύ να θέτω τα όριά µου (π.χ. για το πόσες ώρες θα κάθοµαι στη δουλειά), να λέω «όχι, δεν µπορώ να αναλάβω και αυτό το project» ή πολύ απλά να λέω ότι µια ιδέα ή µια πρότασή της/του δεν µου αρέσει. Θα έρθει, όµως, εκείνη η µαγική στιγµή, που θα καταλάβεις πως αν δεν βοηθήσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου, δεν θα καταφέρεις να βοηθήσεις κανέναν άλλον ουσιαστικά και εις βάθος. Το θέµα δεν είναι απαραιτήτως να είµαστε αρεστοί βραχυπρόθεσµα, αλλά να είµαστε ok µε τον εαυτό µας (και άρα και µε τους άλλους) µακροπρόθεσµα. Θέλει προσωπική δουλειά. Θα σου έλεγα να κάνεις µικρά βηµατάκια τη φορά και να µην τα βάζεις µε τον εαυτό σου. Έτσι έµαθες ίσως. Τώρα, χρειάζεσαι να το ξεµάθεις αυτό το µοντέλο, που δεν σε εξυπηρετεί και να αρχίσεις να θέτεις τα όριά σου για το καλό όλων σας.