Μίλα μου βρόμικα: Οι γονείς μου με πιέζουν να σταματήσω την σχολή μου για να δουλέψω στην οικογενειακή επιχείρηση

Ελπίζω το µήνυµά µου να σε βρίσκει καλά, γιατί εγώ είµαι στα χάλια µου. Βασικά, οι γονείς µου θέλουν να σταµατήσω τη σχολή µου, για να δουλέψω στο κατάστηµα µε υφάσµατα του πατέρα µου. Είναι οικογενειακή µας επιχείρηση και πηγαίνω και βοηθάω πού και πού, όποτε µπορώ. Το καλοκαίρι, που δεν είχα ούτε µαθήµατα, ούτε εργαστήρια, πήγαινα και βοηθούσα συνέχεια. Αλλά τώρα και δεν θέλω πια και δεν µπορώ. Μου αρέσει η σχολή µου. Η ίδια συζήτηση τόσα χρόνια. Μαλώνουµε, µόνο αυτό κάνουµε. Σκάει η µάνα µου πάλι προχθές, που παραιτήθηκε ένας υπάλληλος του πατέρα µου, και µου λέει: «Δευτέρα ξεκινάς στο µαγαζί». Της είπα «εγώ θέλω να γίνω φωτογράφος, αυτό είναι το όνειρό µου». Και µου απάντησε: «Άλλαξε τα µυαλά σου, γιατί θα σε φάει η ανεργία». Δεν θέλω µε τίποτα να κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά δεν µπορώ και να µαλώνω συνέχεια. Τι να κάνω;

2022. Ήθελα απλώς να υπενθυµίσω το σωτήριο έτος, στο οποίο ζούµε. Κάποιοι τουλάχιστον. Απ’ ό,τι έχεις διαπιστώσει ήδη, οι εντάσεις δεν βγάζουν πουθενά. Βάλε κάτω και τους δυο γονείς σου και εξήγησε τους µε ηρεµία, ωριµότητα και αποφασιστικότητα ότι αυτή η δουλειά σε κάνει δυστυχισµένη και στον αντίποδα υπάρχει η σχολή σου, που την αγαπάς. Ίσως, να µπορείς να βοηθάς λιγάκι, όταν οι άνθρωποι στο µαγαζί δυσκολεύονται, αλλά αυτό, που σε ενδιαφέρει πραγµατικά είναι να κυνηγήσεις το όνειρο σου. Δεν ήρθαµε στη ζωή για να εκπληρώσουµε τα όνειρα και τις απαιτήσεις άλλων, αλλά για να χαράξουµε τη δική µας πορεία. Εγώ, τουλάχιστον, έτσι έκανα όταν ανακοίνωσα στους δικούς µου ότι δεν θα συνεχίσω περαιτέρω ως δικηγόρος και ότι µου αρέσει η δηµοσιογραφία. Οι γονείς µου κατάλαβαν ότι µιλάω σοβαρά και πως αυτό θα µε κάνει χαρούµενη και τους ευγνωµονώ κάθε µέρα έκτοτε, που δεν µε πίεσαν καθόλου, αλλά αγκάλιασαν αυτό που είµαι και αυτό που θέλω να κάνω. Εύχοµαι πως θα το καταλάβουν και οι δικοί σου.