Μίλα μου βρόμικα: Τα αδέρφια μου τσακώνονται συνεχώς για τα κληρονομικά και επικρατεί ένα χάος

Μανεκέν µου όµορφο, καλησπέρα! Δεν χάνω ποτέ τη στήλη σου. Το δικό µου θέµα, όµως, δεν έχει να κάνει µε σχέσεις ή φίλους γενικά, αλλά µε την ίδια µου την οικογένεια. Είµαι 23 και µένω επαρχία µε την οικογένειά µου. Έχω δύο µεγαλύτερα αδέρφια, τα οποία τσακώνονται συνεχώς για τα κληρονοµικά. Ο θείος µου, που δεν έχει παιδιά, και οι µόνοι του πιο κοντινοί συγγενείς είµαστε εγώ και οι δικοί µου, είναι καιρό στο νοσοκοµείο και τα πράγµατα δεν πάνε πολύ καλά. Τα αδέρφια µου, τώρα που ο θείος µου δεν είναι καλά, το παίζουν οι καλοί συγγενείς, για να αφήσει τα κτήµατα και το σπίτι του σε αυτούς. Στο σπίτι επικρατεί ένα χάος, τσακώνονται συνεχώς. Οι γονείς µου ούτε καν ασχολούνται. Σκέφτοµαι σοβαρά να βρω µια δουλειά και να σηκωθώ να φύγω από ’δω µέσα. Εσύ τι θα έκανες στη θέση µου; Θα σου ήµουν ευγνώµων, αν δεις το µήνυµά µου. Καλή συνέχεια!     

Αυτά τα κληρονοµικά έχουν διαλύσει οικογένειες, στ’ αλήθεια τώρα. Όποτε ακούω ανάλογες ιστορίες, µου φαίνονται τόσο παλιακές κι όµως, παίζουν δυνατά ακόµα σήµερα. Καταλαβαίνω τι περνάς και φαντάζοµαι πως αρχίζεις να χάνεις και πάσα ιδέα για τα αδέρφια σου και τη φάση τους. Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπεις από τα αδέρφια σου αυτή τη συµπεριφορά και αυτή την ποιότητα. Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό είναι µια δική τους υπόθεση. Αν έτσι θέλουν να συµπεριφερθούν, εσύ –πέρα από το να τους πεις δύο σοβαρές κουβέντες– δεν βλέπω τι άλλο µπορείς να κάνεις και πώς αλλιώς να βοηθήσεις την κατάσταση. Προφανώς και δεν είναι ευχάριστο να βρίσκεσαι σε ένα σπίτι γεµάτο ένταση, λογοµαχίες και γενικότερη τοξικότητα, οπότε πραγµατικά ναι. Αν βρεις τρόπο και θέλεις να φύγεις, φύγε. Ειδάλλως, αν µπορεί να σε φιλοξενήσει κάποιος φίλος/-η για λίγες µέρες, τρέξε να ηρεµήσεις και µε πιο καθαρό µυαλό τα ξανασκέφτεσαι.