Μίλα μου βρόμικα: Η αδελφή μου αγοράζει πανάκριβα πράγματα και δεν μας περισσεύουν για τα κοινόχρηστα

Γεια σου, μανεκέν μας! Λοιπόν, Τζένη θέλω να μου πεις αν είμαι υπερβολικός ή όχι. Η αδερφή μου, με την οποία συγκατοικούμε, έχει ακριβές συνήθειες και πριν λίγες μέρες πήγε και αγόρασε κάτι πανάκριβα παπούτσια. Νομίζω κόστιζαν 350 ευρώ. Δεν της περισσεύουν τα χρήματα. Δουλεύει όλη μέρα και πετάει όλα της τα λεφτά σε ψώνια, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πολλές φορές να δώσουμε για τα κοινόχρηστα, να χρωστάμε τους λογαριασμούς του νερού και άλλα τέτοια ωραία. Μόλις την είδα με τα καινούργια παπούτσια, μου γύρισε το μάτι και τσακωθήκαμε. Δεν μπορώ εγώ να χρωστάω στην πολυκατοικία και να με κοιτάνε με μισό μάτι και εκείνη να σκέφτεται μόνο την πάρτη της. Προσπάθησε στην αρχή να μου πει ότι είναι απομίμηση και να με πείσει. Φυσικά, εγώ αυτά τα καταλαβαίνω με τη μία. Από τα νεύρα μου, πήγα το βράδυ και τα πέταξα στα σκουπίδια και τώρα με αποκαλεί συνεχώς απαράδεκτο και δεν μου μιλάει.

Δεν θεωρώ ότι είσαι υπερβολικός στο ότι δεν θέλεις να χρωστάτε. Το μόνο που σου δίνω λάθος είναι ότι η αντίδρασή σου ήταν σπασμωδική και χωρίς ουσιαστικό όφελος. Χρειάζεται να βάλετε παρέα συγκεκριμένα όρια και σαφείς κανόνες σε αυτή τη συγκατοίκηση. Αν η αδερφή σου δεν μπορεί να τα τηρήσει, τότε για μένα ίσως θα πρέπει να επιλέξεις άλλον άνθρωπο που θα ταιριάζετε περισσότερο στον τρόπο σκέψης και δράσης για να μοιραστείς το ίδιο σπίτι. Διαφορετικά, αν συνεχίσετε να τρώγεστε έτσι, θα χαλάσει και η σχέση σας και θα είστε συνέχεια στα κάγκελα. Γιατί να το κάνετε αυτό στους εαυτούς σας; Στο σπίτι μας επιστρέφουμε για να ηρεμήσουμε, όχι για να διαλυόμαστε ψυχολογικά.