Σε βλέπω με το κορίτσι σου

Είναι μικρούλα αλλά δεν κρατιόταν, ήθελε να φτάσει ψηλά. Εσύ την αγκαλιάζεις, την ανεβάζεις, τη στηρίζεις όσο είναι αβέβαια ακόμα τα ποδαράκια της για να μην πέσει. Σας πήρα από πίσω για να ξεχάσω τη φρίκη των ημερών – παιδιά βιάζονται, εκδίδονται, τσακίζονται.

Ήσασταν τόσο θεραπευτική εικόνα… Είχες υπομονή, δεν βιαζόσουν να την ξεφορτωθείς. Γελούσε και γελούσε η ψυχή σου. Τυχερό κορίτσι!