Hit and run

Μετά την πρώτη μαγική νύχτα με τον Α. έγινε αυτό για το οποίο με είχαν προειδοποιήσει όλοι: εξαφανίστηκε. Δεν έστειλε ούτε ένα μήνυμα με δική του πρωτοβουλία και ούτε πήρε τηλέφωνο. Ακύρωσε το επόμενο ραντεβού μας, επικαλούμενος φόρτο εργασίας, η κλασική ανδρική δικαιολογία που συνήθως σημαίνει «Μη με πρήζεις. Δεν ενδιαφέρομαι». Ο φίλος μου ο Κ. είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου από την πρώτη στιγμή: «Πρόσεχε. Είναι πολύ ωραίος, άρα μάλλον περιορισμένης διαθεσιμότητας».

Όταν επιβεβαιώθηκε μου τόνισε κυνικά ότι τέτοιοι άνδρες παίζουν «hit and run» με τις γυναίκες, δηλαδή πλησιάζουν κάποια που τους αρέσει, εκπληρώνουν το απωθημένο τους και αφού το βέλος βρει το… στόχο, βγάζουν το επόμενο από τη φαρέτρα. Εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου στη σκέψη ότι είχα γίνει ένα ακόμη τρόπαιο στην «Γκομενόπολη» του Α. Είχα υπάρξει απόλυτα ειλικρινής, ανοίγοντας όλα μου τα χαρτιά, επισημαίνοντας ότι μόλις βγήκα από μία καταστροφική σχέση και νιώθοντας μία υποτυπώδη εμπιστοσύνη απέναντί του, αφού τον γνώριζα χρόνια. Το μόνο που παράκουσα ήταν το ένστικτό μου, που χτυπούσε σα συναγερμός την πρώτη φορά που με ακούμπησε. Πολλά έχουν γραφτεί για την περίφημη γυναικεία διαίσθηση, αλλά γιατί την αγνοούμε με την ίδια αμείωτη ένταση κάθε φορά;

Μου θύμισε την πρώτη μου απόπειρα να ξεκινήσω κάτι με τον Δ. ένα μήνα μετά το χωρισμό μου. Παρά το γεγονός ότι με ενοχλούσαν οι ατάκες του για τις γυναίκες και η ανωριμότητά του να ολοκληρώσει μία σοβαρή συζήτηση, αποφάσισα να του δώσω μία ευκαιρία. Άλλωστε πολλές φορές με είχε ρωτήσει γιατί δεν προσπαθήσαμε ποτέ παρά την αμοιβαία συμπάθεια. Ήταν Δευτέρα, επέστρεφα από ένα σύντομο Σαββατοκύριακο και είχαμε κανονίσει να βγούμε. Του έστειλα μήνυμα για να ρωτήσω πού θα συναντηθούμε και αν θα ερχόταν να με πάρει από το σπίτι. Απάντησε τέσσερις ώρες μετά-όταν πλέον ήταν εμφανές ότι δεν υπήρχε ραντεβού-επικαλούμενος ξαφνικό δείπνο με πελάτη. Δικαιολογία τόσο αληθοφανής όσο το να επέμενε ότι έχει ραντεβού με την Αμάλ Αλαμουντίν για να συντονίσει την εκστρατεία επιστροφής των Μαρμάρων.

Μου είπε ότι θα βγαίναμε την επόμενη μέρα, αλλά πάλι το ακύρωσε, στέλνοντας ένα-όχι και τόσο-ευγενικό μήνυμα στο οποίο με κατηγορούσε ότι έχω προσδοκίες επειδή έχω μόλις χωρίσει και αυτό τον απωθεί! Απάντησα με ένα ευνουχιστικό SMS που συνοψιζόταν στην πρόταση «Είσαι κάφρος». Προς στιγμήν όμως προβληματίστηκα: έχουμε τελικά μεγάλες προσδοκίες από τους άνδρες; Ή μήπως οι προσδοκίες μας είναι μία χαρά αλλά συγκεκριμένοι άνδρες πολύ μικροί για να τις χωρέσουν; Στην περίπτωση του Δ. δεν είχα καμία αμφιβολία ότι συνέβαινε το δεύτερο, αφού απαίτησα μόνο στοιχειώδη ευγένεια και συνέπεια. Είναι ένδειξη υποτυπώδους σεβασμού απέναντι σε έναν άλλο άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, να σέβεσαι και να μη δεσμεύεις το χρόνο του. Και είναι πραγματικά λυπηρό για την πορεία μας ότι εν έτει 2014 υπάρχουν άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες), που αγνοούν αυτούς τους στοιχειώδεις κανόνες και συμπεριφέρονται σαν τα Όρκ του Τόλκιν.

Για τον Α. όμως συμπέρανα ότι οι προσδοκίες μου είχαν κάνει κραυγαλέα την παρουσία τους, φοβίζοντάς τον τόσο ώστε να απομακρυνθεί. Προσφάτως χωρισμένη, απαιτητική και ζόρικη…εγγύηση για παρεξηγήσεις στο ανδρικό μυαλό. Διαφορετική άρα τρομαχτική. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν οι προθέσεις σου δεν είναι ξεκάθαρες τρομάζεις τους άνδρες. Θέλουν να ξέρουν από την αρχή αν είσαι διαθέσιμη για σεξ, «να περάσετε καλά» ή αν χτυπάει το βιολογικό σου ρολόι και επισκέφτεσαι sites για γάμους τις νύχτες. Άλλωστε όλος ο σύγχρονος πολιτισμός έχει θεμελιωθεί πάνω στα στερεότυπα και τις ετικέτες.

Τελικά όλες οι παρανοήσεις συμβαίνουν επειδή τα νερά παραμένουν θολά και στις δύο όχθες του ποταμού. Εκείνος σε πείθει ότι θέλει να σε γνωρίσει, χωρίς να αποκαλύπτει ότι θέλει μόνο σεξ (και θα γίνει λαγός μετά) κι εσύ αποφεύγεις να κάνεις οποιαδήποτε συζήτηση για τα συναισθήματα και τις επιδιώξεις σου γιατί η ατάκα «Θέλω να μιλήσουμε» κάνει έναν άνδρα να φτάσει στην Αλάσκα με τα πόδια σε ελάχιστες ώρες.

Όμως αποφάσισα να μην παίξω στο δεύτερο γύρο του «hit and run» , που το όμορφο αγόρι περιμένει να τον κυνηγήσεις και να παραδοθείς άνευ όρων, όπως έχουν κάνει πιθανότατα δεκάδες άλλες ξανθιές πριν από εσένα (για να μην πω εκατοντάδες). Γιατί το “hit and run” είναι ένα παιχνίδι πρόστυχο από τη φύση του στο οποίο δεν κερδίζεις ποτέ, αλλά χάνεις το χρόνο σου. Ανεξαρτήτως προσδοκιών, μεγάλων ή μικρών, καλό είναι να γνωρίζουμε τις προθέσεις μας πριν πλησιάσουμε κάποιον. Όταν αυτές είναι αγνές, δεν πρέπει να δεχτούμε κάτι λιγότερο από τον άλλο. Ούτε κάτι πιο ασαφές, ιδιοτελές ή σκοτεινό. Δεν ξέρεις από το πρώτο δευτερόλεπτο πώς θα εξελιχθεί ένα φλερτ, καθότι η ίδια η ζωή είναι απρόβλεπτη. Μπορείς όμως να αρνηθείς να γίνεις η επιβεβαίωση ενός φυγόπονου και να επιλέξεις αυτούς που μένουν εδώ για το χαμόγελό σου. Για να παίξετε μαζί το πιο συναρπαστικό παιχνίδι του κόσμου που λέγεται «Αγάπα με, αν τολμάς».

Eικονογράφηση: Έργο του Benoit Pare