Μίλα μου βρόμικα: Το αγόρι μου έχει ένα περίεργο κόλλημα...

Τζένη μου, το ξέρω θα απορήσεις με αυτό που σου στέλνω, αλλά το ίδιο κι εγώ. Έχω μια σχέση τον τελευταίο καιρό με ένα αγόρι (μένουμε πλέον μαζί), το οποίο έχει ένα περίεργο κόλλημα. Βάζει το βρακί του στην τσάντα μου. Το έκανε μια δυο φορές, λέω θα μπερδεύτηκε, θα παράπεσε. Μου έκανε εντύπωση, αλλά δεν έδωσα σημασία. Όμως μια άλλη φορά, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και έγινα ρεζίλι στις φίλες μου. Είχαμε βγει για ποτό και καθώς φεύγαμε, δεν έβρισκα το πορτοφόλι στην τσάντα μου (είναι και ολόκληρος σάκος η συγκεκριμένη), αναγκάστηκα να αραδιάσω όλα μου τα υπάρχοντα στο τραπέζι... πού να φανταστώ ότι το είχε ξαναβάλει μέσα; Και εκεί που πέφτουν κλειδιά, κάρτες κ.λπ., πέφτει και το μποξεράκι του. Ήθελα να βρω λαγούμι να κρυφτώ από την ντροπή μου. Οι φίλες μου, όπως ήταν φυσικό, γελούσαν. Έξαλλη εγώ πάω και τον πιάνω, του λέω τι συνέβη και μου απάντησε ότι θέλει να «τον έχω συνεχώς μαζί μου». Δεν θέλω να ξαναδώ τις φίλες μου από την ντροπή μου.

Φίλη μου, σε αυτή τη στήλη εδώ και χρόνια έχουμε έναν απαράβατο κανόνα. Δεν κρίνουμε. Δεν κρίνουμε τις προτιμήσεις, τα φετίχ ή τα «κολλήματα» του καθενός. Εφόσον δεν μας προσβάλουν, φυσικά. Κι άλλος απαράβατος κανόνας. Τώρα για τη δική σου περίπτωση, αμήχανο πολύ –δεν λέω–, αλλά γιατί να ντρέπεσαι τόσο πολύ τις φίλες σου; Εξήγησέ τους τι συνέβη, γελάστε δυνατά μαζί και πάμε παρακάτω. Σιγά το πράγμα. Αυτά για τις φίλες. Στο αγόρι σου, θέλω να εξηγήσεις πώς νιώθεις με αυτήν του την επιθυμία και είτε –αν σε ενοχλεί– να του ζητήσεις να το κόψει, είτε –αν είσαι οκ– να του ζητήσεις να σε ενημερώνει τουλάχιστον πρώτα. Καλού κακού, κάνε έναν έλεγχο κι εσύ στην τσάντα σου πριν φεύγεις από το σπίτι, και γεια σας.