Μίλα μου βρόμικα: Ο πατέρας μου με πρήζει, «βρήκες καμιά κοπέλα;»

Έχω ένα θέμα με τον πατέρα μου, ο οποίος με έχει πρήξει. Εγώ είμαι αρκετά κλειστός χαρακτήρας και ναι, θα το πω, νιώθω αμήχανα με κάποιες κοπέλες που μου αρέσουν, τα χάνω, δεν ξέρω τι να πω. Με πιάνει ένα περίεργο πράγμα και δεν λέω πολλά, γιατί φοβάμαι ότι θα φανώ κάπως. Δεν δίνω πολλά δικαιώματα και δεν θέλω να σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μου. Είμαι πλέον στο 2ο έτος της σχολής μου και ο πατέρας μου με πρήζει, «βρήκες καμιά κοπέλα» και τέτοια. Του λέω να με αφήσει ήσυχο, μάλιστα μια φορά τσακωθήκαμε. Δεν θέλω να μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες, αλλά εν ολίγοις μου πρότεινε να μου βρει αυτός κοπέλα (μην με ρωτήσεις πού, ούτε θέλω να ξέρω), γιατί λέει είμαι πολύ ντροπαλός. Εγώ του είπα να το ξεχάσει και τσακωθήκαμε ξανά. Είμαι σε σκέψεις. Από τη μία, ο πατέρας μου σπαταλά φαιά ουσία γιατί δεν με βοηθάει πραγματικά, από την άλλη σκέφτομαι μήπως έχει δίκιο τελικά ή μήπως να μιλήσω με κάποιον ειδικό. Είμαι μπερδεμένος...

Νομίζω πως ο πατέρας σου, θέλοντας να σε κάνει πιο εξωστρεφή, χρησιμοποιεί τρόπους οι οποίοι το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι δεν σου ταιριάζουν και ανήκουν σε μία άλλη εποχή. Είσαι ώριμος πια να αποφασίζεις εσύ τι θες και χρειάζεσαι, και αυτό πρέπει να τον κάνεις να το καταλάβει. Αυτό που έχεις περισσότερο ανάγκη είναι αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό σου – κάτι που δεν θα χτιστεί από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν χρειάζονται βιασύνες. Πάρε τον χρόνο σου. Ίσως, και η ψυχοθεραπεία, αν το ήθελες, να σε βοηθούσε αρκετά να κατανοήσεις περισσότερο τις ανάγκες σου.