Μίλα μου βρόμικα: Tα μοιράζουμε όλα μισά μισά, μέχρι και το τελευταίο ευρώ

Δεν ξέρω αν άλλη εδώ σου έχει γράψει παρόμοια περίπτωση… Ο τσιγκούνης ο άνθρωπος, πολύ απλά, δεν παλεύεται! Βγαίνουμε με ένα παιδί 3 μήνες τώρα και μου έχει βγάλει την ψυχή με το να τα μοιράζουμε όλα μισά μισά, μέχρι και το τελευταίο ευρώ. Και όταν σου λέω και το τελευταίο ευρώ, το εννοώ. Δεν σου γράφω υπερβολές. Το χειρότερο που με έφτασε στα όρια του να του πω να χωρίσουμε ήταν που βγήκαμε για φαγητό με την κολλητή μου και το αγόρι της την προηγούμενη εβδομάδα σε μια ταβέρνα. Επειδή άφησε αυτός 2.50 ευρώ μπουρμπουάρ, γιατί ήταν ο μόνος που είχε μετρητά πάνω του, τους είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι θα περιμένει να του τα δώσουν. Δεν τους έχουμε δει από τότε και κάθε μέρα –μα κάθε μέρα– με ρωτάει αν μου είπε κάτι η κολλητή μου για τα «χρωστούμενα». Του τα έδωσα εγώ για να ξεμπερδεύω, αλλά συνέχισε να τους κράζει γι’ αυτό το θέμα. Πες μου τώρα εσύ, δεν είμαι άτυχη;

Άτυχη εσύ, γιατί; Δεν είσαι υποχρεωμένη να περάσεις με αυτό τον άνθρωπο όλη σου τη ζωή. Καταλαβαίνω ότι ο καθένας μπορεί να έχει τον δικό του προγραμματισμό στα οικονομικά του, όπως ο φίλος μας, αλλά τώρα να κάθεται να κράζει την παρέα σου ενώ ήδη του είχες επιστρέψει τα χρήματά του, γιατί τόση εμπάθεια; Αν εγκλωβίζεσαι με αυτές τις συμπεριφορές, που είναι λογικό κατά τη γνώμη μου, θα σου πρότεινα να του το πεις ευθέως και να στρίβεις το νωρίτερο δυνατό.