Μίλα μου βρόμικα: Τον βλέπω να κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να κλαίει

Πριν λίγες μέρες συνέβη το εξής με τον σύζυγό μου. Είμαστε 5 χρόνια μαζί, αλλά ποτέ –μα ποτέ– δεν τον είχα ξαναδεί να κλαίει έτσι. Στο διά ταύτα, ενώ ετοιμαζόμασταν να ξαπλώσουμε, αυτός είχε πάει στο διπλανό δωμάτιο, που το έχουμε για ξενώνα. Ρώτησα μια φορά «πού είσαι;», δεν απάντησε. Πάω να μπω στο δωμάτιο και τον βλέπω να κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να κλαίει. Παγώνω για λίγο, του λέω «τι έχεις;» Εμφανώς αμήχανος αυτός, είχε κοκκινίσει ολόκληρος και μου απαντάει σε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου ότι έχει πιεστεί στη δουλειά. Αυτό δεν το έχει κάνει ποτέ ξανά και προφανώς μου μπήκαν πολλές υποψίες. Κοιμόμαστε και την επόμενη μέρα δεν αναφέραμε τίποτα για το σκηνικό ο ένας στον άλλο. Το σκέφτομαι συνέχεια και θέλω να του το πω, αλλά δεν θέλω να τον φέρω σε δύσκολη θέση. Πφφφ έχω απελπιστεί... 

Καταλαβαίνω πως μπορεί να ήταν και για τους δυο σας αμήχανο το σκηνικό, όμως, ως ζευγάρι χρειάζεται να ανακτήσετε και οι δύο τα κουράγια σας και να μπείτε σε μία ειλικρινή συζήτηση για το τι ακριβώς είναι αυτό που τον στρεσάρει τόσο πολύ. Είναι κρίμα για εκείνον να μην μπορεί να μιλήσει στον άνθρωπό του και είναι κρίμα κι εσύ να γεμίζεις αμφιβολίες. Αν δεν επικοινωνείτε, αυτό θα σας οδηγήσει στην απομάκρυνση. Δεν θα μπω σε διαδικασίες να σκεφτώ τι μπορεί να τον απασχολεί και ούτε κι εσύ να αναλωθείς περισσότερο πλάθοντας σενάρια στο μυαλό σου. Αν αρχίσεις με τα «μπορεί» και «ίσως», δεν θα βγάλεις άκρη. Η μόνη λύση είναι η ανοιχτή επικοινωνία.