«Με συγχωρείς, αλλά νιώθω ότι σε ξέρω χρόνια και νιώθω πολύ οικεία» μου είπε
Μίλα μου βρόμικα: Δεν μου έδωσε καθόλου σημασία όλο το βράδυ
Μανεκέν μου, θα σου περιγράψω ένα τραγελαφικό σκηνικό. Μιλούσα στα social με ένα αγόρι, γκομενίζαμε δηλαδή, για κάποιο διάστημα. Δεν ήταν ο κλασικά όμορφος, αλλά είχε κάτι που με μαγνήτιζε στην επικοινωνία. Αυτός είχε γενέθλια πριν μερικές ημέρες και με προσκάλεσε σπίτι του που θα έκανε πάρτι. Δεν τον είχα δει ποτέ από κοντά μέχρι τότε και θα τον έβλεπα πρώτη φορά στα γενέθλιά του. Τον ρώτησα μήπως δεν ήταν καλή ιδέα, αλλά μου είπε «όχι» και έτσι πήγα. Λοιπόν, δεν μου έδωσε καθόλου σημασία όλο το βράδυ, ίσα που με χαιρέτησε. Κόψανε τούρτα, παράγγειλαν πίτσες, χόρευαν μετά σαν τρελοί, εγώ είχα πάει μόνη μου η ηλίθια και τελικά έπιασα την κουβέντα με μια κοπέλα για να μην πεθάνω από πλήξη. Μετά από κανένα δίωρο, πήρα την απόφαση να φύγω. Φεύγοντας τον χαιρετάω και μου λέει από μόνος του είναι 20 ευρώ. Του λέω «τι;» και μου απαντάει για την τούρτα και τα φαγητά! Εγώ δεν είχα καθόλου μετρητά πάνω μου –μένω και λίγο άφωνη– και του λέω θα στα περάσω ηλεκτρονικά στον λογαριασμό σου. Μου είπε οk, του τα έβαλα την επομένη και εκεί το έληξα. Τι να πω εγώ μετά από αυτό;
Τι να πεις; Έλα μου ντε! Πρώτη φορά το ακούω να πας καλεσμένη σε πάρτι γενεθλίων και να πληρώσεις την τούρτα. Ρεφενές κανονικός. Anyway, να που γίνονται κι αυτά για να ξέρουμε να κουβαλάμε μετρητά στα parties για τις τούρτες και τα εκλεράκια. Απ’ όλα αυτά όμως, αυτό που με ξενέρωσε περισσότερο είναι που δεν σου μίλησε όλο το βράδυ. Δηλαδή στην τελική γιατί να σε καλέσει; Δεν το καταλαβαίνω. Ορθώς πιστεύω έκανες και το έληξες, γιατί δεν φαίνεται πως ο φίλος μας, που είχε και φόρτε στην επικοινωνία (!), από κοντά το δουλεύει το ίδιο καλά. Πάμε παρακάτω! Καλοκαιράκι έρχεται!