Μίλα μου βρόμικα: Η κολλητή μου μού κρύβει πράγματα

Πώς αντιδράς σε μια φίλη χρόνων, που ενώ την αγαπάς παρά πολύ, εκείνη επιμένει να σου κρύβει πράγματα από τη ζωή της; Αυτό έχω πάθει με την κολλητή μου φίλη από το Γυμνάσιο, που το πίστευα ότι κάτι περίεργο συμβαίνει, αλλά τέτοια γαϊδούρια δεν την περίμενα. Την είδα πριν μία εβδομάδα στην Αθήνα πιασμένη χεράκι χεράκι με κάποιον. Δεν τον ήξερα. Αυτή μένει κανονικά Καλαμάτα και δεν μου είχε πει ότι θα έρθει Αθήνα. Συνήθως μου το έλεγε και συναντιόμασταν. Τώρα, την είδα από το απέναντι πεζοδρόμιο στο Κολωνάκι και ξέρω ότι με είδε. Δεν της μίλησα για να μην τη φέρω σε δύσκολη θέση και εκείνη έκανε πως δεν με είδε. Δεν την έχω πάρει τηλέφωνο. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. 

Από το «Γεια σου, τι κάνεις; Ξέρω ότι με είδες και σε είδα στο Κολωνάκι, πες τα μου όλα! Θέλω να νιώθουμε άνετα να μιλάμε η μια στην άλλη». Δεν χρειάζονται περιστροφές και εγωισμοί. Καμιά φορά, όταν κι εμείς δεν είμαστε σίγουροι για κάτι, νομίζουμε ότι οι φίλοι μας μπορεί να μας κρίνουν και έτσι έχουμε μάθει να «κρυβόμαστε». Πες της ότι είσαι εδώ για να την ακούσεις και να την καταλάβεις και πιστεύω ότι θα νιώσει άνετα, και μάλιστα θα τη βοηθήσει κιόλας να μιλήσετε, αν το έχει ανάγκη. Αν πάλι απλώς δεν θέλει να κάνετε πια και τόση παρέα, καλό είναι να το ξέρεις για να «προχωρήσεις κι εσύ τη ζωή σου» αναφορικά με αυτή τη φιλία. Ειλικρίνεια, φίλη μου! Δεν έχασε ποτέ κανείς.