Μίλα μου βρόμικα: Σου γράφω για την κολλητή μου φίλη, που είναι φρεσκοχωρισμένη

Σου γράφω για την κολλητή μου φίλη, που είναι φρεσκοχωρισμένη και πολύ στενοχωρημένη αυτή την περίοδο. Ήταν μαζί σχεδόν δύο χρόνια και ήταν ένα βήμα πριν τον γάμο. Το κακό είναι ότι έχω τύψεις εγώ, γιατί είχα καταλάβει κάποια πράγματα γι’ αυτόν, αλλά δεν της είχα πει τη γνώμη μου, γιατί δεν ήθελα να μπλέξω και να χαλάσω εγώ τη σχέση τους. Αυτός ο άνθρωπος φαινόταν εντελώς αδιάφορος, αλλά πού να ανακατευτώ; Δεν ήμουν και μέσα στο σπίτι τους. Αν τα είχα πει τότε στην κολλητή μου, τώρα θα τον είχε χωρίσει η ίδια και θα είχε πάει παρακάτω στη ζωή της! Τώρα τι κάνουμε; Το λέμε ή όχι;

Δύσκολη και περίπλοκη η κατάσταση, που, έτσι κι αρχίσω, νομίζω πως θα γράψω σελίδες ολόκληρες! Εν συντομία, όμως, «τότε» ήταν τότε και τώρα είναι τώρα. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου και μη γεμίζεις αχρείαστες τύψεις. Έκανες, ή μάλλον δεν έκανες, ό,τι πίστευες / μπορούσες /αποφάσισες τη δεδομένη στιγμή. Εκ των υστέρων, τι να συζητάμε; Κι αν όλα είχαν πάει καλά και η φίλη σου παντρευόταν τελικά; Υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι δεν είναι δική σου αρμοδιότητα η σχέση της φίλης σου. Τώρα, αν δεν το αντέχεις, μοιράσου το μαζί της, εξήγησέ της πώς και τι σκεφτόσουν, πιστεύω θα μπει στη θέση σου και θα σε καταλάβει. Εσύ να είσαι δίπλα της τώρα που περνάει δύσκολα, απ’ όσο καταλαβαίνω, κι όλα θα βρουν τον δρόμο τους.