Άγιος Βαλεντίνος: Οι πιο διάσημες ερωτικές επιστολές όλων των εποχών

Το να γράφεις ερωτικές επιστολές μπορεί να μοιάζει προϊστορική τεχνική αυτή την εποχή, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι κάποτε ήταν ένα βασικό μέσω επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Τον καιρό εκείνο, τα νέα, τα αισθήματα, οι αναμνήσεις ταξίδευαν με γράμματα απ’ άκρη σ’ άκρη σε οποιονδήποτε βρισκόταν μακριά, μέσο επικοινωνίας που υποδήλωνε «τη σκέψη» με μια ρομαντική χειρονομία, ακόμα και ανάμεσα σε φίλους.

Στη σημερινή ψηφιακή εποχή ο ρομαντισμός εκδηλώνεται τελείως διαφορετικά. Διάφορα gif, αυτοκόλλητα με καρδούλες και τα συναφή είναι περισσότερο της μόδας. Ακόμα και ένα like από το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει μπορεί να θεωρηθεί ως δείγμα φλερτ – πραγματικά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπήρξε μια εποχή που η συγγραφή ενός ερωτικού γράμματος ήταν ο πιο ιπποτικός τρόπος για να κερδίσεις κάποιον.

Με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, παρακάτω τα πιο ρομαντικά ερωτικά γράμματα που γράφτηκαν ποτέ από ζευγάρια που ο έρωτας τους άφησε ιστορία, αποτυπώνοντας τα συναισθήματά τους στο χαρτί. Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος μας χρειάζεται πάντα λίγο περισσότερο ρομαντισμό.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης στην αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα
Ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων Βοναπάρτης ήταν γνωστός για τη σκληρότητά του ως ηγεμόνας, αλλά σε επιστολές προς τη σύζυγό του, αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα, ο στρατιωτικός ηγέτης αποκαλύπτει μια ευπάθεια που δεν διαφαίνονταν στην αυταρχική προσέγγισή του για την επέκταση της γαλλικής αυτοκρατορίας.

Αν και ο ίδιος τη χώρισε όταν έμαθε πως δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, ο Ναπολέων συνέχισε να γράφει στην αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα, για χρόνια μετά τον χωρισμό τους. Σε μια επιστολή που γράφτηκε ενώ ο Ναπολέων Βοναπάρτης διοικούσε τον γαλλικό στρατό κοντά στην Ιταλία, λίγους μήνες μετά τον γάμο τους, εξέφρασε το πόσο του έλειπε η γυναίκα του.

«Από τότε που σε άφησα, βρίσκομαι συνεχώς σε θλίψη. Η ευτυχία μου είναι να είμαι κοντά σου. Αδιάκοπα ξαναζώ στη μνήμη μου τα χάδια σου, τα δάκρυά σου, τη στοργική σου απογοήτευση. Η γοητεία της απαράμιλλης αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας ανάβει συνεχώς μια φλόγα που με καίει, μια λαμπερή φωτιά στην καρδιά μου. Να έχω ως μοναδικό σκοπό να σε αγαπώ, να σκέφτομαι μόνο την ευτυχία σου, να σου το λέω και να σου το αποδεικνύω».

Η Φρίντα Κάλο στον Ντιέγκο Ριβέρα
Η Φρίντα Κάλο και ο σύζυγός της, ο καλλιτέχνης Ντιέγκο Ριβέρα, είχαν μια θυελλώδη σχέση, αλλά στις ρομαντικές ερωτικές της επιστολές προς τον αυτόν παρατηρείτε μια έντονη και βαθιά αγάπη. Σε ένα γράμμα από το «The Diary of Frida Kahlo: An Intimate Self-Portrait», εκείνη έγραψε για την ιδιαίτερη αγάπη της στη φυσική του μορφή.

«Ντιέγκο: Τίποτα δεν συγκρίνεται με τα χέρια σου, τίποτα σαν το πράσινο-χρυσό των ματιών σου. Το σώμα μου γεμίζει από σένα για μέρες και μέρες. Είσαι ο καθρέφτης της νύχτας. Η βίαιη αστραπή. Η υγρασία της γης. Η κοιλότητα της μασχάλης σου είναι το καταφύγιό μου. Τα δάχτυλά μου αγγίζουν το αίμα σου. Όλη μου η χαρά είναι να νιώθω τη ζωή να αναβλύζει από το άνθος-πηγή σου που το δικό μου διατηρεί για να γεμίσει όλα τα μονοπάτια των νεύρων μου, τα οποία είναι δικά σου».

Χέρια, μάτια, μασχάλες, δάχτυλα, ακόμη και αίμα… λέξεις όλο νόημα. Εδώ η Φρίντα Κάλο δηλώνει την έντονη φυσική και συναισθηματική σύνδεση που είχε με τον σύζυγό της, με τις μεταφορές της φύσης και του σώματος να λειτουργούν ως σύμβολα της βαθιάς και σχεδόν υπερβατικής αγάπης.

Ο Μπετόβεν στην Αθάνατη Αγαπημένη
Η ταυτότητα της «Αθάνατης Αγαπημένης» του Μπετόβεν, στην οποία ο διάσημος συνθέτης έγραψε πολλές επιστολές το 1812, εξακολουθεί να είναι ακόμα και σήμερα ένα μυστήριο. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η αγαπημένη του Μπετόβεν ήταν η κόρη ενός διπλωμάτη με το όνομα Άντονι Μπρεντάνο, στην οποία ο συνθέτης αφιέρωσε το γνωστό αριστούργημα με το όνομα: «Diabelli Variations, Op 120».

Σε ένα από τα γράμματά του, που βρέθηκαν μετά τον θάνατό του, το οποίο αναφέρθηκε και στην ταινία «Sex and the City» όταν τα λόγια του Μίστερ Μπιγκ είχαν πια στερέψει, το ποίημα το Μπετόβεν καθόρισε την εξέλιξε της σχέσης τους. Η σκηνή αυτή θεωρείται μία από τις πιο ρομαντικές της σειράς, με το γράμμα ενισχύει την αίσθηση του αβέβαιου αλλά δυνατού έρωτα που υπήρχε μεταξύ τους.

«Αν και είμαι ακόμα στο κρεβάτι, οι σκέψεις μου πετούν σε σένα, Αθάνατη Αγαπημένη μου. Μείνε ήρεμη – αγάπησέ με – σήμερα – χθες – τι δακρυσμένη λαχτάρα για σένα – εσύ – εσύ – η ζωή μου – το παν μου – αντίο. Ω, συνέχισε να με αγαπάς – μην παρεξηγήσεις ποτέ την πιο πιστή καρδιά του αγαπημένου σου. Πάντα δικός σου. Πάντα δική μου. Πάντα δικοί μας».

Ο Τζορτζ Μπους στην Μπάρμπαρα Μπους
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, ήταν εκπληκτικά ρομαντικός στις επιστολές του προς τη σύζυγό του, Μπάρμπαρα. Το 1942, ενώ βρισκόταν στο εξωτερικό, έγραψε γράμματα και στους γονείς του και στην τότε κοπέλα του, Μπάρμπαρα Πιρς. Μέχρι σήμερα έχει απομείνει μόνο ένα γράμμα αγάπης προς εκείνη, καθώς η Μπάρμπαρα φέρεται να έχασε την πλειοψηφία των επιστολών που δέχτηκε σε μια μετακόμιση μετά τον γάμο τους. Στο σωζόμενο γράμμα, ο Τζορτζ Μπους εξήγησε, με χαρά, πώς οραματιζόταν το μέλλον τους.

«Αυτό θα έπρεπε να είναι ένα πολύ εύκολο γράμμα να γραφτεί – οι λέξεις πρέπει να έρχονται εύκολα και, εν ολίγοις, θα έπρεπε να είναι απλό για μένα να σου πω πόσο απελπισμένα ήμουν χαρούμενος που άνοιξα την εφημερίδα και είδα την ανακοίνωση του αρραβώνα μας, αλλά κατά κάποιον τρόπο δεν μπορώ να τα πω όλα σε ένα γράμμα, όπως θα ήθελα. Σε αγαπώ πολύτιμη, με όλη μου την καρδιά, και να ξέρεις το ότι με αγαπάς σημαίνει ζωή για μένα. Πόσο συχνά έχω σκεφτεί την αμέτρητη χαρά που θα είναι δική μας κάποια μέρα. Πόσο τυχερά θα είναι τα παιδιά μας που θα έχουν μια μητέρα σαν εσένα…»

Και μπορεί στις μέρες μας να ακούγεται cringe, αλλά τι πιο ωραίο να εκδηλώνει κάποιος την αγάπη, την αφοσίωση και την ανυπομονησία του για το μέλλον με αυτόν τον τρόπο;

Τζόνι Κας στην Τζουν Κάρτερ
Ο θρύλος της κάντρι σε μια συναισθηματική του αποφόρτιση, κάπου το 1994, και με αφορμή τα γενέθλια της Τζουν Κάρτερ επιλέγει να της χαρίσει ένα γράμμα.

Ο τραγουδιστής αυτή τη φορά, αντί για τραγούδι, της αφιέρωσε μόνο στίχους, οι οποίοι εξέφραζαν την αγάπη του για τη γυναίκα της ζωής του. Παρ’ όλο που το ζευγάρι είχε περάσει από πολλές δυσκολίες, η αγάπη τους παρέμενε ισχυρή και η επιστολή του Τζόνι Κας δείχνει την αφοσίωση και την εκτίμησή του για τη σύζυγό του. Αυτό το γράμμα είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος για να γιορτάσει την έντονη σχέση που είχαν, γεμάτη με τα χρόνια κοινής ζωής αλλά και μουσικής συνεργασίας.

«Χρόνια πολλά, Πριγκίπισσα. Γερνάμε και συνηθίζουμε ο ένας την παρουσία του άλλου. Σκεφτόμαστε το ίδιο. Διαβάζουμε ο ένας το μυαλό του άλλου. Ξέρουμε τι θέλει ο άλλος χωρίς να ρωτάμε. Κάποιες φορές εκνευρίζουμε λίγο ο ένας τον άλλον. Ίσως θεωρούμε τον άλλο δεδομένο. Αλλά μία στο τόσο, όπως σήμερα, σκέφτομαι και συνειδητοποιώ πόσο τυχερός είμαι που μοιράζομαι τη ζωή μου με την πιο υπέροχη γυναίκα που έχω γνωρίσει. Ακόμα με εμπνέεις και με συναρπάζεις. Με επηρεάζεις προς το καλύτερο. Είσαι το αντικείμενο του πόθου μου, ο νούμερα ένα λόγος της ύπαρξής μου. Σε αγαπώ τόσο πολύ. Χρόνια πολλά, Πριγκίπισσα. Τζόνι Κας».

Ο Όσκαρ Ουάιλντ στον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας
Τον Ιούνιο του 1891, ο Ιρλανδός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Όσκαρ Ουάιλντ συνάντησε τον Λόρδο Άλφρεντ «Μπόσι» Ντάγκλας, έναν 21χρονο τότε φοιτητή της Οξφόρδης, που θα γινόταν εραστής του συγγραφέα. Κατά τη διάρκεια της σχέσης τους, ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε τη «Σαλώμη» και τα τέσσερα σπουδαία θεατρικά του έργα, τα οποία μέχρι σήμερα αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της λογοτεχνικής του κληρονομιάς. Δυστυχώς η σχέση τους δεν έγινε αποδεκτή εκείνη την εποχή και το δίδυμο συνέχισε στα κρυφά. Οι σωζόμενες επιστολές του Όσκαρ Ουάιλντ κάνουν ξεκάθαρη τη διαρκή δύναμη του έρωτά τους.

«Όλοι είναι εξαγριωμένοι μαζί μου που επιστρέφω σε σένα, αλλά δεν μας καταλαβαίνουν. Νιώθω ότι μόνο με εσένα μπορώ να κάνω τα πάντα. Φτιάξε ξανά την κατεστραμμένη ζωή μου για μένα, και τότε η φιλία και η αγάπη μας θα έχουν διαφορετικό νόημα για τον κόσμο. Μακάρι όταν γνωριστήκαμε στη Ρουέν να μην είχαμε χωρίσει καθόλου. Υπάρχουν τόσο πλατιές άβυσσοι τώρα του χώρου και της γης ανάμεσά μας. Αλλά αγαπάμε ο ένας τον άλλον».

Ακόμα και στις μέρες μας ο έρωτας μπορεί να συνοδεύεται από κάποια ταμπού, όπως και τότε, γιατί τα χρόνια περνάνε αλλά οι κοινωνίες μπορεί και να μην αλλάξουν ποτέ. Μια τραγική ιστορία αγάπης μπορεί να είναι το πιο ρομαντικό είδος, αλλά μη χάνεις άλλο χρόνο. Πες το, φώναξέ το ή, ακόμα καλύτερα, γράψτο.

Ο Τζέιμς Τζόις στη Νόρα Μπάρνακλ
Ο Τζέιμς Τζόις, συγγραφές και ποιητής από την Ιρλανδία, έτρεφε ένα πολύ ιδιαίτερο είδος στοργής για την αφοσιωμένη σύζυγό του. Λάτρευε τις κλανιές της. Σε μερικές από τις επιστολές του, ο Τζέιμς Τζόις απολογείται για τη «χαζή» γλώσσα του.

«Θεέ μου, τι είδους γλώσσα είναι αυτή που γράφω στην περήφανη βασίλισσά μου με τα γαλάζια μάτια. Θα αρνηθεί να απαντήσει στις χονδροειδείς προσβλητικές ερωτήσεις μου; Ξέρω ότι διακινδυνεύω πολλά γράφοντας με αυτόν τον τρόπο, αλλά αν με αγαπάει πραγματικά, θα αισθανθεί ότι δεν θα το χρησιμοποιούσα ποτέ, αλλά είμαι τρελός με αυτό. Δεν μπορεί παρά να εκφράσει τις επιθυμίες του για το άτακτο ξεδιάντροπο κορίτσι του. Μια απότομη κίνηση του στόματός σου, ένας μικρός λεκές από καφέ στο κάθισμα του λευκού εσωρούχου σου, μια ξαφνική βρόμικη λέξη που ξεφεύγει από τα βρεγμένα χείλη σου, ένας αυθόρμητος θόρυβος πίσω σου, και ύστερα μια άσχημη μυρωδιά που σιγά σιγά αναδύεται από την πλάτη σου».

Άλλωστε καμία ντροπή δεν χωράει στον έρωτα.