Η ζωή είναι γυναίκα

«Ο Θεός είναι γυναίκα» ισχυρίστηκε ιερέας στις ΗΠΑ που βίωσε ό, τι πιο κοντινό στη μεταθανάτια εμπειρία. Τώρα που το σκέφτομαι θα ήταν μια δικαίωση ο Ύψιστος να είναι γένους θηλυκού, όχι επειδή “this is a man’s world” αλλά επειδή σε αυτόν τον κόσμο οι γυναίκες ταλαιπωρούνται περισσότερο από τους άνδρες: αιμορραγούν κάθε μήνα, γεννούν παιδιά, θεωρούνται γραφικές αν μείνουν στο ράφι και αγαπούν αυτοκαταστροφικά.

Και παίρνω παράδειγμα από τον ίδιο μου τον εαυτό, που ενώ προσπάθησα να ξεφύγω από την εξάρτηση του Απόλυτου, βούτηξα στο βάζο με το γλυκό. Πάντα άλλωστε οι πειρασμοί μου γινόταν εθισμοί. Τις ελάχιστες φορές που έκανα δίαιτα, περίμενα τη μέρα που θα ολοκληρωθεί για να φάω τέσσερα πιάτα καρμπονάρα, ποσότητα που δεν έχει καταφέρει κανένας άλλος φίλος μου. Την ίδια σχέση είχα και με τα χρήματα, κάποτε μάλιστα μπήκα σε ένα εμπορικό κέντρο και αγόρασα πέντε φορέματα σε πέντε λεπτά. Πώς να αποτελέσει ο έρωτας εξαίρεση σε αυτήν την extravaganza; Και να λοιπόν που βρισκόμουν ξανά στο κρεβάτι με τον Απόλυτο με τον ίδιο ενθουσιασμό που δείχνει ένας αλκοολικός μπροστά στην μποτίλια με το ουίσκυ.

«Σου πήρα κάτι. Δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά το είδα και σε σκέφτηκα» είπε και μου φόρεσε στο λαιμό ένα τσόκερ τύπου Burlesque, το οποίο θύμιζε περισσότερο φαντασίωση από πορνοταινία παρά ρομαντικό δώρο ερωτευμένου άνδρα. Τις επόμενες τρεις ώρες, έπαιξα πολύ καλά το ρόλο της pornstar και εκείνος με έβγαζε φωτογραφίες τόσο sexy που θα έχω μια σίγουρη καριέρα, αν ποτέ αντιμετωπίσω οικονομικές δυσκολίες. «Καθόλου ρομαντικό» θα έλεγαν όλες οι γυναίκες φίλες μου. Όμως ήταν πιο ρομαντικό και αληθινό από οποιαδήποτε γυναικεία ταινία με τη Meg Ryan. Γιατί ο Απόλυτος με σκέπασε να μην κρυώνω. Μου έκανε την πιο σφιχτή και μεγαλύτερη αγκαλιά που μου είχε κάνει ποτέ. Και συνέχισε λέγοντας «Θέλεις να σου πω αν σ’ αγαπώ;». Δεν πρόλαβα να απαντήσω καν, αλλά η αντανάκλαση της πιο βαθιάς μου επιθυμίας φάνηκε στα μάτια μου. «Εννοείται ότι σ’ αγαπώ! Είσαι τόσο καλό κορίτσι».

Καλό κορίτσι…Στο επόμενο λεξικό του Μπαμπινιώτη θα έχουν τη φωτογραφία μου δίπλα σε αυτό το λήμμα και θα συνοδεύεται από τον ορισμό «Αυτή που αγαπά καρτερικά έναν άνδρα που είναι παντρεμένος με άλλη». Αν ήμουν άνδρας, η λέξη «μαλάκας» θα ήταν αρκετή για να περιγράψει. Μόλις έφυγε για να επιστρέψει στη γυναίκα του κύριος, για πρώτη φορά αισθάνθηκα θυμωμένη. Τόσες ετοιμασίες κάθε φορά να τον υποδεχτώ. Τόση γλυκύτητα, υπομονή, αγάπη.

Σεξ επιπέδου Jenna Jameson με την ελαστικότητα της Comaneci. Το επόμενο βήμα μάλλον είναι να μου αφήνει και τα λεφτά στο κομοδίνο. Πέρασα αρκετές μέρες επαναλαμβάνοντας στον εαυτό μου ότι πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση. Όμως σα να μην έφτανε όλο αυτό το χάος στο μυαλό μου, η εφαρμογή υπενθύμισης της περιόδου μου τόνισε ότι οι Ρώσοι είχαν αργήσει στο ραντεβού τους αυτόν το μήνα. Πέντε ολόκληρες μέρες!!! Στο μεταξύ η θερμοκρασία του σώματός μου άρχισε να θυμίζει τους τροπικούς και να έχω ανεξήγητες ναυτίες, ακόμη κι όταν μύριζα Chanel no 5. Googlaρα όλα τα συμπτώματα που είχα και αμέσως η «εγκυμοσύνη» εμφανίστηκε στα αποτελέσματα αναζήτησης. Τελειότητα. Ο άνδρας που αγαπώ είναι παντρεμένος με άλλη και εγώ είμαι έγκυος!!!

Στα δυο φαρμακεία της γειτονιάς που επισκέφθηκα για να πάρω όσα τεστ εγκυμοσύνης είχαν σε απόθεμα παρατήρησα ότι μου χαμογελούσαν περισσότερο από ότι συνήθως. Δεν γνώριζαν προφανώς ότι ΔΕΝ θέλω να είμαι έγκυος. Έκανα τέσσερα διαφορετικά τεστ με τρεμάμενο χέρι, συναίσθημα που είχα να νιώσω από τότε που έπιασα το στυλό την πρώτη μέρα στις Πανελλήνιες. Βγήκαν όλα αρνητικά, πλην όχι 100% αξιόπιστα.

Κι αν είμαι έγκυος; Φυσικά δεν μπορώ να κρατήσω το μωρό, δεν θέλω παιδί, θέλω απλώς τον άνδρα που αγαπώ. Με τον πανικό να με κυριεύει, η εξέταση αίματος ήταν πλέον μονόδρομος. Πήρα τον Κ. κλαίγοντας και του ζήτησα να έλθει μαζί μου. Εννοείται φυσικά ότι ο επίδοξος πατέρας δεν ενημερώθηκε καν. Την επόμενη μέρα πήγα στο νοσοκομείο νωρίτερα από τον Κ. και βρέθηκα μόνη μου στο εστιατόριο να πίνω πορτοκαλάδες.

Δίπλα μου ζευγάρια που είχαν έλθει για εξετάσεις, έγκυες γυναίκες και στο ασανσέρ νέοι γονείς που κουβαλούσαν μωρά με το πορτ μπεμπέ (έτσι, δε λέγεται;). Τι στο διάολο κάνω εγώ εδώ; Έτσι είχα νιώσει και την προηγούμενη μέρα όταν ο Τ. με κάλεσε για φαγητό μαζί με ένα ζευγάρι παντρεμένων φίλων. Δεν υπήρχε ρόλος για εμένα σε αυτό το έργο και το ήξερα, ήμουν τόσο παράταιρη όσο μια τουαλέτα Marchesa σε συνδυασμό με Converse All Star.

Ο Κ. με είδε να χαμογελώ ανοίγοντας τα αποτελέσματα σε μια στιγμή που φάνηκε αιωνιότητα. ΔΕΝ είμαι έγκυος. Όμως ΔΕΝ ξέρω αν θέλω να ξαναδώ έναν άνδρα που δεν ήταν εκεί να με αγκαλιάσει, γιατί για μια φορά φοβήθηκα. Η επιχείρηση «Ρωσική Αρκούδα ολοκληρώθηκε. Και ναι ο Θεός πρέπει να είναι γυναίκα, όπως και η ζωή, η έλξη, η αγκαλιά, η μητρότητα αλλά και η μελαγχολία και η θλίψη…