Μίλα μου βρόμικα: Είμαι single 35 χρονών και προβληματίζομαι

Εδώ και αρκετά χρόνια είμαι single, κάτι για το οποίο, τον περισσότερο καιρό, δεν είχα θέμα. Ίσα ίσα, μου αρέσει, αλλά αρχίζω να προβληματίζομαι γιατί δεν έχω βρει κάτι, έστω μια απλή γνωριμία. Βέβαια, δεν με βοηθάει και το ότι δεν βγαίνω τόσο συχνά, λόγω περιορισμένου χρόνου, και από κοινούς γνωστούς δεν προκύπτει κάτι. Σκέφτομαι πως θα ήθελα να έχω μια σχέση, αλλά από την άλλη δεν θέλω να συμβιβαστώ. Είμαι 35 χρονών και ακούω διάφορα σχόλια τύπου «πώς περνάνε τα χρόνια», αλλά δεν θέλω με το ζόρι. Απλά μου λείπει να έχω μια σχέση και δεν ξέρω τον τρόπο πέρα των social για να γνωρίσω κάποιον. Τι θα μου πρότεινες να κάνω;

Όταν είσαι single για χρόνια, μαθαίνεις να αγαπάς την ελευθερία σου. Αλλά, όσο κι αν απολαμβάνεις τη μοναξιά, κάποια βράδια γυρνάς σπίτι και σκέφτεσαι «μήπως μου λείπει εκείνη η αίσθηση ότι κάποιος με περιμένει;» Κι ενώ κάποιοι μπορεί να σχολιάσουν «πώς περνάνε τα χρόνια» (ποσώς μας ενδιαφέρουν τέτοιοι τύποι), εσύ ξέρεις ότι δεν θέλεις να μπεις σε μια σχέση μόνο και μόνο για να μην είσαι μόνη. Κι εκεί έρχεται η πρόκληση: με περιορισμένο χρόνο, με κοινωνικούς κύκλους που δεν παράγουν νέες γνωριμίες, με τα social να μοιάζουν περισσότερο με σούπερ μάρκετ γεμάτο επιλογές, αλλά χωρίς κάτι αληθινά ιντριγκαδόρικο, πού βρίσκεις τον άνθρωπό σου; Η απάντηση δεν είναι στο να αλλάξεις εσύ τον τρόπο που ζεις, αλλά να αφήσεις ανοιχτή μια μικρή χαραμάδα για να μπει κάτι καινούργιο. Ένα νέο χόμπι, ας πούμε. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να γνωρίσεις κάποιον. Και το ωραίο είναι πως τις καλύτερες σχέσεις δεν τις «κυνηγάς», τις συναντάς εκεί που δεν το περιμένεις.