Μόνη πάνω στη γη

«Νομίζω ότι είμαι άρρωστη» είπα στον Απόλυτο με τον ίδιο ψύχραιμο τόνο φωνής που οι πρώτοι αστροναύτες είχαν πει «Houston, we have a problem».

Ήταν μία κατά τα άλλα συνηθισμένη μέρα της εβδομάδας που εκείνος αναζητούσε τη νοσοκόμα του, για να θεραπευτεί από το στρες της δουλειάς και του συζυγικού βίου. Εγώ πάλι είχα ήδη ετοιμάσει μία πρόχειρη διαθήκη και ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα για όσους αγαπώ. Μέσα στην εβδομάδα θα είχα ραντεβού με έναν σπουδαίο καθηγητή της Ιατρικής προκειμένου να εκτιμηθεί η κατάσταση.

«Τη Δευτέρα θα έρθω να σε δω» είπε ο Απόλυτος και σκέφτηκα ότι αυτή θα ήταν μία καλή ιδέα για να ξεχαστώ. Αν περνούσα τις τελευταίες μου μέρες πάνω στη γη, σίγουρα θα ήθελα να τις περάσω μαζί του. Ιδανικά θα ήθελα να ήμασταν κάπου στο Μπαλί ή στις Σεϋχέλλες, αλλά και το σπίτι μου καλό ήταν για την περίσταση. Περίμενα τη Δευτέρα όπως ένα μικρό παιδί περιμένει τα Χριστούγεννα. Είχα αγοράσει ένα πανάκριβο δαντελένιο κορμάκι και καινούριες γόβες και διέκρινα τον απόλυτο θαυμασμό στα μαύρα του μάτια καθώς άνοιγα την πόρτα.

Με αγκάλιασε και αρχίσαμε να μιλάμε. Καταλαβαίνεις ότι μία σχέση γίνεται σοβαρή όταν το έτερον ήμισυ σου ζητάει επαγγελματικές συμβουλές και επιδιώκει να σου μιλάει με τις ώρες για τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Ευτυχώς έχω γεννηθεί καλή ακροάτρια. Αφού μιλήσαμε κάναμε σεξ έξι φορές συνεχόμενες με κατεβασμένα τα τηλέφωνα και εξαφανισμένα τα κινητά. Παρατήρησα ότι με φίλησε πιο τρυφερά και παρατεταμένα από κάθε άλλη φορά. Ύστερα μου ζήτησε να κάνουμε μπάνιο μαζί.

Την επόμενη μέρα ο Απόλυτος μου έστειλε μήνυμα λέγοντας ότι ήθελε να φάμε μαζί. Παρήγγειλα κινέζικο και τον υποδέχτηκα με ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας. Με αγκάλιασε στον καναπέ σα να ήμασταν κανονικό ζευγάρι και άρχισε να μου λέει ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια, το στρατό και τις πρώτες του δουλειές. Όταν ήλθε το φαγητό, άρχισε να με ταϊζει και να μοιράζεται το φαγητό του μαζί μου. Μικρή κίνηση, μεγάλη σημασία.

Ο έρωτας τελικά δεν έχει καμία σχέση με τα μεγάλα σχέδια και τα κοινά πλάνα. Ο έρωτας είναι συναίσθημα, άρα ως συναίσθημα δεν είναι κάτι που απλά το νιώθεις, ακόμη κι αν δεν εξηγείται με λόγια; Και πόσο αλλάζει τον τρόπο σκέψης σου αυτή η ανατροπή, όταν το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο, και ξαφνικά τον βλέπεις να σε κοιτάζει στα μάτια και να χάνεται; Κυρίως όμως ο έρωτας ξεκινά όταν θες να μοιράζεσαι πράγματα που φυσιολογικά έκανες μόνο σου ή αφορούσαν μόνο εσένα.

Η φίλη μου η Ν. με κοιτούσε με την απορία ζωγραφισμένη στα μεγάλα μπλε μάτια της, καθώς της εξηγούσα ότι 6 μήνες μετά το comeback του Απόλυτου έμοιαζε πιο ερωτευμένος από ποτέ. «Τι όμορφο που σου συμβαίνει όλο αυτό Μελίνα! Πάντα το πίστευες ότι σε αγαπάει» συνέχισε. Η φίλη μου η Μ. από την άλλη δεν είχε την ίδια αντίδραση. «Τώρα που σε ερωτεύεται, η γυναίκα του θα τα καταλάβει όλα. Τι θα κάνεις αν σου χτυπήσει το κουδούνι και σου ζητήσει το λόγο;». «Και διακοπές; Δε θες να πάτε διακοπές μαζί;». Το βλέμμα μου εστίασε για λίγο πάνω στο κομμάτι της πίτσας, σα να το κοιτούσα πρώτη φορά.

Και μόνο η προοπτική να είσαι άρρωστη, σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με μία εντελώς διαφορετική ματιά. «Κανένας δεν είναι κανενός» απάντησα. «Ούτε αυτός δικός της, ούτε εγώ δική του, όλα είναι δανεικά». Η Μ. δεν ήξερε ότι με βασάνιζε η σκέψη ενός σοβαρού προβλήματος υγείας. Δεν ήξερε επίσης ότι μέσα σε όλα αυτά τα αγωνιώδη «γιατί σ’ εμένα;» είχα αποφασίσει να χωρίσω με τον Απόλυτο. Αν δεν ήμουν καλά, δε θα είχαμε μέλλον. Αν πάλι ήμουν καλά, πάλι δε θα είχαμε μέλλον όσο τα συναισθήματά του δε συμβαδίζουν με τις πράξεις του.

Παρατηρώντας τον να κάνει 20 λεπτά για να παραγγείλει το φαγητό που ήθελε από τον κατάλογο, είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που κάνουν πράγματα χωρίς να είναι συνειδητοποιημένοι. Και τέτοιοι άνδρες δεν παίρνουν διαζύγιο γιατί δε μπορούν να επωμιστούν την ευθύνη για οποιαδήποτε απόφαση.

Για καλή μου τύχη, η βιοψία μου έδειξε ότι δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα. Βγήκα από το ιατρείο υγιής μεν, προβληματισμένη δε. Τρεις δυστυχισμένες ζωές με καταδίωκαν σαν σκιές. Η δική του που μου λέει «είσαι σα 15χρονο» και φαντάζεται ότι δεν έχει παντρευτεί, άρα μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν έφηβοι σε κοπάνα από το φροντιστήριο. Η δική της που θα χαζεύει τις φωτογραφίες του γάμου, χωρίς να ξέρει ότι είναι... η νύφη του Φρανκεστάιν, πιο κοντά σε θρίλερ παρά σε ρομάντζο. Κυρίως όμως η δική μου, που έβλεπα φωτογραφίες ζευγαριών σε εξορμήσεις στα νησιά. Και σκεφτόμουν ότι το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, θα είμαι μόνη πάνω στη γη, ω(χ), ω(χ), ω (χ).

Όμως σε έναν κόσμο που ζει τις στιγμές του επιδερμικά για να τις αποθηκεύσει στο smartphone, ο επερχόμενος (αληθινός) πόνος μου άξιζε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου.