Γιορτές! Πανηγύρια! ∆ώρα! ∆ώρα, λέµε… Πριν αναρωτηθείτε (α) «µε τι λεφτά/κέφια» και (β) τι χαπάκια παίρνω, σκεφτείτε πόσο καλά αισθάνεστε όταν χαρίζετε κάτι νόστιµο στους αγαπηµένους σας. Και πως οι Γιορτές είναι για να αισθάνεστε καλά, εσείς κι οι αγαπηµένοι σας. Και οι δικοί µας αγαπηµένοι, εννοείται. Που ελπίζουµε ότι δεν είναι οι ίδιοι µε τους δικούς σας. Μη γίνουµε βίδες, χριστουγεννιάτικα…
Ο άνθρωπος έχει µεγάλη ικανότητα προσαρµογής – όταν βγήκε από τους βάλτους ήταν αµοιβάδα, µετά είχε βατραχοπέδιλα, αλλά ορίστε που κατάφερε να σταθεί στα δυο του πόδια και να γίνει Homo Shoppingus. Ο οποίος έχει στριµωχτεί φριχτά µεν, έχει τσαταλιαστεί να πληρώνει τα σπασµένα πενήντα κυβερνήσεων, θέλει δε να ψωνίσει µερικά δώρα: για παιδιά, συγγενείς και φίλους, ίσως για τον εαυτό του που περνάει δύσκολα και δεν έχει αγοράσει ούτε πουτούρι καιρό τώρα. Η αγορά είναι ώριµη: όλοι κάνουν καλύτερες τιµές και προσφορές. Όλοι έχουν καταλάβει ότι Γιορτές χωρίς δώρα δεν λένε καθόλου. Βόλτες-για-δώρα εποµένως είναι ό,τι καλύτερο µπορεί να κάνει ο άνθρωπος που δεν τη θέλει κα-θό-λου την κατάθλιψή του. Και µάλιστα µ’ έναν Αγιοβασίλη να λέει τα κάλαντα στο κεφάλι του απάνω…
Κέντρο-Κολωνάκι
Τα µεγάλα κοσµηµατοπωλεία του Κολωνακίου έχουν καθιερώσει «γούρια» σε µορφή βραχιολακίου ή παντατίφ, από ασήµι ή επιχρυσωµένο χαλκό, σε σούπερ τιµές (€ 30-40… µπορεί και πιο λίγα φέτος). Είναι όµορφα, «επώνυµα», σε κοµψό µεταξωτό σακουλάκι που σκέφτεσαι να το κρατήσεις για πάρτη σου (και να χαρίσεις το βραχιόλι µέσα σε πολυµπάγκ) αλλά τελικά το προσφέρεις στη συσκευασία πολυτελείας, µε κορδέλα και κουδουνάκι. Η Βουκουρεστίου θα µπορούσε να λάµπει σε οποιαδήποτε κεντρο-ευρωπαϊκή πόλη, όπως και κοµµάτια της Τσακάλωφ, της Κανάρη και της Πλατείας της ίδιας. Το Κολωνάκι σηκώνει καφέδες και χάζι µε τις ώρες, κι ακόµα και στην καρδιά της Κρίσης, τα Σάββατα δυσκολεύεσαι να βρεις τραπεζάκι στα ΙΝ καφέ µε την περισσότερη περατζάδα.
Το Κέντρο, παρά την παραµεληµένη του εµφάνιση, εξακολουθεί να είναι ιδανικό για να βρεις ωραία βιβλία – στα µεγάλα βιβλιοπωλεία ή στα µικρά οικογενειακά µαγαζάκια µε σχεδόν χειροποίητες εκδόσεις. Τα καταστήµατα-αλυσίδες είναι πιο ενηµερωµένα εδώ και ανανεώνουν πιο γρήγορα το στοκ τους. Η Ερµού είναι σούπερ-εορταστική και τα µαγαζιά της στολισµένα σα να βρίσκονται στη Λουκέρνη, χωρίς τη λίµνη, τις τράπεζες και τα ελβετικά εκατοµµύρια. Όσο κατεβαίνεις προς Θησείο τόσο πέφτουν οι τιµές. Μουσικοί από κουλά µέρη του κόσµου παίζουν χριστουγεννιάτικα τζάτζαλα-µάτζαλα σ’ όλες τις γωνίες, καστανάδες πουλάνε πορτατίφ (κάστανα πουλάνε, αλλά είπα να σας πιάσω στα πράσα να κοιτάζετε αλλού…) Στις «αποθήκες» κάτω από την Ευαγγελιστρίας βρίσκεις παπούτσια και τσάντες σε παλαιοηµερολογίτικες τιµές (έστω κι αν πρέπει να κάνεις τα πάντα, από παζάρια µέχρι αµπαλάζ µόνη σου). Στην Αθηνάς, Αιόλου, Κολοκοτρώνη και στους γύρω δρόµους λίγο αν το ψάξεις βρίσκεις παπούτσια-τσάντες (της προκοπής!) µε 15 ευρώ, παιδικά µποτάκια από 10 ευρώ, νόστιµα φο µπιζού και τζίτζιρι-µίτζιρι πολύ οικονοµικά. Για κάποιο µυστήριο λόγο τα παιδικά είδη και παιχνίδια επίσης έχουν καλές τιµές εδώ. Βρίσκεις όλες τις «µάρκες», από κλασικές µέχρι snowboard-άδικες/rapperon-άδικες, σε µεγάλη γκάµα. Είσαι στο ορίτζιναλ εµπορικό κέντρο της πόλης. Όσο και να κονιορτοποιηθεί το Σύµπαν, παραµένει και εµπορικό και κέντρο.
Εµπορικά συγκροτήµατα
Όλα τα µαγαζιά που ανθούν και λουλουδίζουν µπορείς να τα πετύχεις περιφερειακά στα συγκροτήµατα-mall(s). Υπερ-παιχνιδάδικα, εκπτωτικά παπουτσάδικα, καλλυντικάδικα και πάει λέγοντας. Έχουν τη χάρη τους, δεν τρως την κίνηση της αρκούδας (που, ως γνωστόν, είναι ζώο που ψοφάει για τράφικο). Στα καφέ πάντα βρίσκεις µια θέση στον ήλιο… εκτός από τα καταραµένα Σάββατα. Ή λατρεµένα Σάββατα, αν είσαι µαγαζάτορας. Όλα είναι σχετικά στη ζωή και πιθανώς στο θάνατο, που όµως δεν µας αφορά αυτή τη στιγµή.
Β/Ν Προάστια
Η θεωρία ότι τα Βόρεια και τα Νότια Προάστια είναι άλλος κόσµος (ή στον κόσµο τους) ισχύει – κρίση-ξε-κρίση στην Κηφισιά ο κόσµος, µε ξανθές ανταύγειες, σιδερωµένο µαλλί και τζιν-σωλήνα, ψωνίζει ακριβά µε τη λογική «το καλό πράγµα κοστίζει». Μάλιστα πληρώνει τον καφέ του κατά τι ακριβότερα µε τη λογική του «καθαρού ή/και κοπανιστού αέρα». Παρόλο που τα µαγαζιά-αλυσίδες τα βρίσκεις παντού… η Κηφισιά έχει διατηρήσει έναν έξτρα χαρακτήρα µε µπουτίκ, οικογενειακές επιχειρήσεις και στέκια που δεν υπάρχουν αλλού. Χαζεύοντας τις βιτρίνες νιώθεις Ευρωπαίος και πλουσιοπάροχος, έτοιµος να πας για σκι στην Κουρσεβέλ. Και στη Γλυφάδα αισθάνεσαι πλουσιοπάροχος, αλλά και αµερικανότερος, ενώ πατάς επί πτωµάτων για ένα (σαββατιάτικο) τραπεζάκι σε καφετέρια. Για µαγαζιά µε είδη σπορ είσαι στο σωστό µέρος. Για κάθε είδους µαγαζιά είσαι στο σωστό µέρος, απλώς αν δεν έχεις αθλητικά παπούτσια αποκλείεται να αντισταθείς στον πειρασµό να τα πάρεις από γλυφαδιώτικη βιτρίνα. Ίσως φταίει το θαλασσινό αεράκι…
Οutlets
Για δώρα που δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν οι πολυαγαπηµένοι σας (µη τρέχουν στο αεροδρόµιο να αλλάξουν ένα πακέτο κάλτσες), τα Outlets είναι η καλύτερη λύση – ψωνίζεις συγκεντρωτικά. Πρέπει να είσαι οργανωµένος και να ορµάς µε λίστες (ή/και µε λύσσες), µε την πιστωτική κάρτα στα δόντια και µπρατσωµένο συνοδό να βαστάει τις σακούλες. Πέφτεις πάνω σε οικογένειες, από γιαγιά µέχρι πεκινουά, που ψωνίζουν είδη προικός, ηλεκτρικές συσκευές, gadgets και πάει λέγοντας. Ξεµπερδεύεις µε όλα τα εορταστικά ψώνια µέσα σε δύο ώρες… αρκεί κι εδώ να µην πας µεσηµέρι Σαββάτου. Γιατί υπάρχει φόβος να κάνεις Χριστούγεννα µπροστά στα ταµεία.