Eating the Goober: Έξυπνα ρούχα και σανδάλια από ανανά

«Το πολύχρωμο μίνι φόρεμα το ονομάζουμε "The left overdress" γιατί έχει φτιαχτεί από όλα τα μικρά κομματάκια που περίσσεψαν από την δημιουργία όλης της συλλογής. Αντί να πάνε στα σκουπίδια πήγαν όλα μαζί σε ένα φόρεμα. Αυτή είναι μια πρακτική που σκοπεύουμε να συνεχίσουμε και στο μέλλον». Το brand που πήρε το όνομά του από το μαγικό φιστίκι που τρώει ο Γκούφι και μεταμορφώνεται σε σούπερ ήρωα, έχει έδρα την Αθήνα, την ηθική μόδα και τον μινιμαλισμό. Η Βίκυ Μουδήλου και ο Σταμάτης Γκίνης ξεκίνησαν το 2017 να δημιουργήσουν μια σειρά ρούχων «με φιλικό αποτύπωμα στο περιβάλλον, με καινοτόμες ιδέες και με συνεχή διάθεση για εξέλιξη», όπως μου είπαν οι ίδιοι. Πάνω από όλα όμως, κάνουν ωραία ρούχα. Πράγματι αφαιρετικά αλλά με δυνατές γραμμές, έξυπνα, με πολλαπλές χρήσεις και τμήματα που αποσπώνται ή προστίθενται για να μην φοράς με τον ίδιο τρόπο το πανωφόρι σου. Μαύρα με λεπτομέρειες λευκές ή με εμφανή γαζιά που δίνουν το δικό τους στίγμα. Φούστες που μοιάζουν με ζιπ και φούστες που με ένα κομμάτι πλισέ σολέιγ μεταμορφώνονται και δίνουν κίνηση στις αστικές βόλτες. Φαίνεται ότι οι δημιουργοί έχουν ολόκληρη goober φιστικιά στον κήπο της έμπνευσής τους.

Ο πυρήνας του brand Eating the Goober

«Τα περισσότερα από τα ρούχα μπορούν να συνδυαστούν με περισσότερους από έναν τρόπους, ενθαρρύνοντας κάθε γυναίκα να είναι όσο δημιουργική και μοναδική αισθάνεται». To Eating the Goober διαθέτει μία βασική συλλογή με το όνομα «12 Months Bacics», η οποία αποτελείται από βαμβακερά πουκάμισα σε άσπρο και μαύρο χρώμα (πουκάμισα βασισμένα στο κλασικό μοτίβο με μια σουρεαλιστική διάθεση καθώς οι γιακάδες και οι μανσέτες μετατοπίζονται) και μία Capsule collection με το όνομα «Pin Board»: «βασίζεται σε πρακτικές “slow fashion” και στη δυνατότητα αλλαγής και ανανέωσης. Μπορείτε να αλλάξετε την εμφάνισή σας χωρίς να χρειάζεται να αλλάξετε καν ρούχα. Τα φυσικά υφάσματα και τα ανακυκλωμένα υλικά χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μιας ποικιλίας εμφανίσεων που έχουν σχεδιαστεί για να ζουν πολλά χρόνια».

Στους άμεσους στόχους τους είναι συνεργασίες με επιχειρήσεις που έχουν οικολογική συνείδηση και ψάχνουν για σχεδιαστικές, βιώσιμες συλλογές. «Είναι μεγάλη μας χαρά να συνεργαζόμαστε με επιχειρηματίες που έχουν κάτι φρέσκο και νέο να προσφέρουν, νοιάζονται για το περιβάλλον και την βιωσιμότητα και ενθαρρύνουν τις σκεπτόμενες επιλογές, όπως του Resort Dexamenes, a conscious Luxury Resort, για το οποίο ολοκληρώνουμε σε λίγους μήνες μια αποκλειστική, βιώσιμη συλλογή για τo προσωπικό του και την boutique του. Σε μακροχρόνια βάση θέλουμε να βάλουμε το λιθαράκι μας στο ψηφιδωτό ενός πιο οικολογικού και ηθικού μέλλοντος. Να βοηθήσουμε και εμείς από την πλευρά μας όσο μπορούμε στην δημιουργία και εξέλιξη του μοντέλου του «πράσινου καταναλωτή», προσφέροντας επιλογές και εναλλακτικές διαφυγής από την γρήγορη μόδα».

Μαγικά και ηθικά σανδάλια

Τα Ethical Magic Sliders είναι slider sandals από ανακυκλωμένα αχρησιμοποίητα αλλά ελαττωματικά ελαστικά αυτοκινήτου και άλλα ανακυκλώσιμα υλικά που συνδυάζονται με ανατομικούς πάτους από φελλό και καουτσούκ. Είναι παπούτσια φτιαγμένα με σεβασμό στον άνθρωπο (fare trade), στα ζώα (vegan product) και στο περιβάλλον (upcycling). «Αυτό είναι το ηθικό κομμάτι. Το μαγικό είναι ότι μπορούμε να αλλάξουμε την εμφάνιση των σανδάλων αγοράζοντας ξεχωριστά "ανταλλακτικά" τα οποία εφαρμόζονται με ένα απλό κλικ στα σανδάλια και αλλάζουν εντελώς την όψη. Με αυτόν τον τρόπο, με μόνο ένα ζευγάρι σανδάλια μπορούμε να έχουμε περισσότερες από 55 επιλογές και να αλλάξουμε την εμφάνισή μας, ανάλογα με την περίσταση και τη διάθεση. Για άλλη μία φορά η ποικιλία δεν έρχεται εις βάρος του sustainability».

Για αυτά τα σανδάλια απέσπασαν το βραβείο στην κατηγορία ‘Earth-Friendly’ στον διεθνή διαγωνισμό «Etsy Global Design Awards», της παγκόσμιας πλατφόρμας Etsy, τον Σεπτέμβριο του 2019. Φέτος θα κυκλοφορήσουν λανσάροντας το καινοτόμο υλικό Piñatex. «Το Piñatex είναι ένα μη υφασμένο κλωστοϋφαντουργικό προϊόν φτιαγμένο από τις ίνες φύλλων ανανά, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση για το δέρμα. Τα φύλλα ανανά είναι το υποπροϊόν της υπάρχουσας γεωργίας, επομένως η πρώτη ύλη δεν απαιτεί επιπλέον περιβαλλοντικούς πόρους για την παραγωγή. Επιπλέον, η όλη διαδικασία δημιουργεί ένα πρόσθετο εισόδημα για τις τοπικές αγροτικές κοινότητες. Το αποτέλεσμα είναι ένα φυσικό και βιώσιμο, ενώ πρόκειται για ένα σκληρό υλικό που δίνει την αίσθηση του δέρματος: απαλό, ευέλικτο, αλλά πολύ ανθεκτικό», θα μου πουν οι δημιουργοί, οι οποίοι σχεδιάζουν και μια σειρά από unisex upcycled τσάντες από ανακυκλωμένα ανδρικά κοστούμια, σε συνδυασμό με καινούργια υλικά. «Στοιχεία που κάποτε εξυπηρετούσαν διαφορετικές λειτουργίες και σκοπούς, έχουν μετατραπεί σε κάτι φρέσκο, συνδυάζοντας μεταχειρισμένα και νέα, συνδυάζοντας το vintage με το σύγχρονο. Η κάθε τσάντα είναι μοναδική όχι μόνο επειδή είναι προϊόν ανακύκλωσης, αλλά γιατί ποτέ το ίδιο σχέδιο δεν επαναλαμβάνεται».

Ένα μεγάλο, φωτεινό καλοκαίρι

«Κακά τα ψέματα, όταν υπάρχει γύρω μας ένας εχθρός τόσο μεγάλος όπως η πανδημία δεν υπάρχει η διάθεση ούτε η οικονομική δυνατότητα για να ανθίσει η μόδα. Ίσως όλη αυτή η περιπέτεια μας κάνει να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι. Ίσως καταλάβουμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως η κοινωνία και ο πολιτισμός που έχουμε φτιάξει μπορεί πολύ εύκολα να καταρρεύσει. Η οικολογική καταστροφή στα μάτια μας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από την πανδημία και την οικονομική κρίση. Η ποιότητα θα πρέπει να είναι πάνω από την ποσότητα. Ο κόσμος μας χρειάζεται περισσότερη καλοσύνη, ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη», μου απαντούν για το πως ο κορωνοϊός έχει επηρεάσει την τέχνη τους.

Παρά τις δυσκολίες, μας παρουσιάζουν τη συλλογή τους για το καλοκαίρι 2021, η οποία είναι «αφιερωμένη στο σοκ που προκάλεσε στη ζωή όλων μας ο Covid». Τίτλος της «Όταν η Κ* έμαθε να πετάει» κι η έμπνευσή της έρχεται από τις γιαπωνέζικες κούκλες Kimekomi. Λευκό, κόκκινο, γκρίζο του πάγου και μαύρο μπλέκονται σ΄ έναν εκλεκτικό χορό. Ο μύθος πίσω από τη συλλογή πηγαίνει ως εξής: Η Κ δεν μπορεί να πετάξει. Θέλει και προσπαθεί αλλά δεν μπορεί. Πόσο λαχταράει να είναι πουλί ή έντομο, όμως η Κ είναι μόνο μία ξύλινη κούκλα. H K είναι μια παλιά, μικρή σε μέγεθος, Γιαπωνέζικη κούκλα που αγοράστηκε σαν ενθύμιο ταξιδιού και κατέληξε -στην άλλη άκρη της γης- μέσα σε ένα Ελληνικό σπίτι. Πάντα λαχταρούσε να πετάξει. Νόμιζε πως θα ήταν εύκολο. Νόμιζε πως δεν θα υπήρχαν δυσκολίες αλλά τα χρόνια περνούν και ποτέ δεν τα κατάφερε. Και τότε ξαφνικά ο κόσμος αλλάζει και η Κ καταλαβαίνει πως όχι μόνο δεν μπορεί να πετάξει αλλά ούτε καν φύγει από αυτό το τραπέζι που είναι ακουμπισμένη. Μία μέρα, μια μέλισσα μπήκε απ’ το παράθυρο. Προσγειώθηκε στην άκρη της καρέκλας και η Κ την ζήλεψε. Όταν ξαναπέταξε, η Κ νόμισε πως την άκουσε να ψιθυρίζει: “Αχ πόσο θα ήθελα να είμαι μία ξύλινη κούκλα”. Από εκείνη την μέρα η Κ άρχισε να αλλάζει. Και κατάλαβε. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Γιατί άραγε περίμενε ότι θα είναι; Και τότε όλα της φάνηκαν πιο εύκολα. Και ένιωσε να ξεχειλίζει αγάπη για την μέλισσα. Και πλέον δεν την ένοιαζε αν θα πετάξει. Και τότε η Κ -η ξύλινη κούκλα- πέταξε».

www.eatingthegoober.com
www.instagram.com/eatingthegoober