Η τραγουδίστρια γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής
Ξεκίνησα να πίνω 3 λίτρα νερό κάθε μέρα και ιδού τι συνέβη
Να πώς είναι μία ενυδατωμένη ζωή
Τι συμβαίνει στο σώμα σου, όταν αρχίζεις να πίνεις πολύ νερό.
Ας ξεκινήσουμε με δύο βασικές αλήθειες αυτής της ζωής. Πρώτον, ως ανθρώπινα όντα, χρειάζεται να πίνουμε πολύ νερό. Δεύτερον, εγώ δεν πίνω. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συντελούν σε αυτόν τον λάθος τρόπο ζωής, με βασικούς τη βαρεμάρα, την τεμπελιά, το «έλα μωρέ, δεν βαριέσαι» και κυρίως μία μικροσκοπική κύστη, η οποία είμαι πεπεισμένη πως έχει μείνει στο ίδιο μέγεθος από την ημέρα που γεννήθηκα. Καμία ανάπτυξη. Καμία χωρητικότητα.
Εφόσον, λοιπόν, οι βόλτες στο μπάνιο είναι ήδη συχνές δίχως την πρόσθεση περισσότερων υγρών στη διαδικασία, το νερό είχε μονίμως δευτερεύοντα ρόλο στην καθημερινότητά μου. Υπήρχαν μάλιστα αρκετές χειμωνιάτικες ημέρες που μπορεί να μην είχα πιει ούτε ένα ποτήρι μέσα στην ημέρα και δεν είχα καν αισθανθεί δίψα. Ντροπή; Ντροπή. Aποφάσισα, λοιπόν, να βελτιώσω τον συγκεκριμένο τομέα της ζωής μου μέσα στο πλαίσιο ενός πιο υγιεινού lifestyle που προσπαθώ να υιοθετήσω. Και κυρίως επειδή όλα τα γυναικεία περιοδικά υπόσχονταν πως με το που ξεκινήσω να πίνω περισσότερο νερό θα αυξηθεί η ενέργειά μου, θα μακρύνουν τα μαλλιά μου, θα ενεργοποιηθεί ο μεταβολισμός μου και θα μου κάνει πρόταση γάμου ο Chris Hemsworth.
Τα τέσσερα λίτρα που υποτίθεται πως είναι η εγκεκριμένη ποσότητα μέσα στην ημέρα μού φάνηκαν βουνό, επομένως ξεκίνησα με στόχο τα τρία και μεγάλες προσδοκίες πως θα τα καταφέρω.
Ιδού όλα όσα συνέβησαν:
Κατασκήνωσα στην τουαλέτα
Οι πρώτες ημέρες της καινούριας πρόκλησης ήταν μία ταλαιπωρία για εμένα και μία πηγή ψυχαγωγίας για τους συναδέλφους μου, οι οποίοι είχαν βάλει μεταξύ τους στοιχήματα για το πόσες φορές θα σηκωθώ από το γραφείο μου και θα τρέξω στο μπάνιο. Το ρεκόρ μας ήταν πέντε μέσα σε ένα μισάωρο. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Ξεκίνησα να αναρωτιέμαι αν όλα αυτά τα σάιτ που μιλούσαν για απώλεια βάρους με την αύξηση του νερού εννούσαν το κάψιμο των θερμίδων από τα πέρα-δώθε στο W.C. Η χειρότερη στιγμή ήταν σίγουρα ένας από τους γυρισμούς από τη δουλειά, όπου έξω έριχνε μία από τις φετινές ανοιξιάτικες μπόρες και η ανάγκη μου ήταν τόσο επική που αποφάσισα να περάσω από το μαγαζί που σερβίρει η κολλητή μου για να τακτοποιηθώ. Δεν άντεχα να περπατήσω μέχρι το σπίτι. Τελικά έφτασα στο μπαρ μουσκίδι από τη βροχή, χοροπηδώντας για να μη σκάσω, με την κολλητή να έχει πάρει ρεπό χωρίς να μου το έχει πει και έναν μπαρμαν που δεν είχα ξαναγνωρίσει να με κοιτάει με τρόμο όσο του εξηγώ τι συμβαίνει.
Περιέργως, μετά την πρώτη εβδομάδα, οι επισκέψεις στην τουαλέτα ελαττώθηκαν ελαφρώς. (Έμφαση στο «ελαφρώς»)
Σταμάτησα να πεινάω
Εντάξει, υπερβολή. Αλλά όντως πεινούσα λιγότερο. Δεν ξέρω για τον αγαπητό αναγνώστη, αλλά εμένα προσωπικά με πιάνουν κάτι τεράστιες πείνες μεταξύ γευμάτων. Συγκεκριμένα μεταξύ πρωινού και μεσημεριανού, εκεί γύρω στις εντεκάμισι, αισθάνομαι πως είμαι ικανή να κατεβάσω μόνη μου και χωρίς δυσκολία κάποιο ψητό πουλερικό. Και έπειτα κατά στις πεντέμισι οι πείνες επιστρέφουν και φαντασιώνομαι τουλουμπάκια. Ενώ μου ήταν εξαιρετικά εκνευριστικό να πιάνω το παγουρίνο μου και όχι ένα σακούλι με πατατάκια κάθε φορά που γουργούριζε το στομάχι μου, τελικά οι καθημερινές λιγούρες ελαττώθηκαν κατά έναν μεγάλο βαθμό. Και μαζί τους η διάθεση για γλυκό που προέκυπτε μετά το μεσημεριανό. Βέβαια όταν μου έβαλαν κάτω από τη μύτη το κουτί με τα τρουφάκια, προφανώς και τα τίμησα. Κάντε μου μήνυση!
Πρήστηκα
Αγαπητέ αναγνώστη, εδώ είναι που γίνομαι ΈΞΑΛΛΗ. Εκεί λοιπόν που περίμενα να ξυπνάω με επίπεδη κοιλίτσα και τα παντελόνια μου να πέφτουνε (δύο πράγματα που θα με έκαναν να πω «χαλάλι το δεκάωρο που κλείνω μέσα σε ένα μπάνιο»), συνέβη το ακριβώς αντίθετο! Μέχρι να φτάσει το βράδυ η κοιλιά μου είχε φουσκώσει τόσο που σχεδόν δεν έβλεπα τα πόδια μου. Με περίσσια νεύρα ρώτησα τον προπονητή μου γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό και μου έδωσε μία βασική απάντηση με δύο υποενότητες.
1. Είμαι χαζή
α. Ο οργανισμός μου δεν είχε συνηθίσει ακόμα την αυξημένη ποσότητα υγρών, επομένως έκανε κατακράτηση.
β. Έπινα ολόκληρα μπουκάλια νερού σχεδόν μονορούφι, άρα προφανώς και πρηζόμουν.
Διψούσα πολύ περισσότερο
Ξεκινώντας το challenge χρειάστηκε να βάλω φράουλες και μούρα μέσα στο νερό μου για να το κάνω πιο νόστιμο και να το πίνω πιο εύκολα. Δεν πείστηκα. Στη συνέχεια κατέβασα μία εφαρμογή στο κινητό μου που μου υπενθύμιζε πόσο συχνά πρέπει να πίνω. Την έσβησα στο πρώτο 24ωρο διότι μου έσπαγε τα νεύρα. Τα 3 λίτρα ήταν μία μεγάλη αγγαρία, την οποία αρκετές ημέρες δεν μπορούσα με τίποτα να φέρω εις πέρας. Με μεγάλη μου έκπληξη λοιπόν συνειδητοποίησα πως μετά από λίγο καιρό το στόμα μου στέγνωνε, τα χείλη μου ήταν ξερά και δεν χρειαζόταν κανένα reminder για να αδειάσω το παγουρίνο. Σοκ.
Παρόλο λοιπόν που ακόμα δεν έχω προσέξει κάποια ιδιαίτερη διαφορά σε μαλλιά και νύχια, τομείς που υποτίθεται πως το νερό βελτιώνει σημαντικά, η γνώση πως κάνω κάτι καλό για τον εαυτό μου και το σώμα μού αρκεί για να συνεχίσω!
Σίγουρα θα βρεθούμε σε κάποια τουαλέτα κάποιου μαγαζιού, όμως μπορούμε να τα λέμε και από το instagram, όπου ακούω προτάσεις για επόμενα challenges!