Ένα απόγευμα με τη Jade Jagger

Αν είσαι κόρη του Μικ Τζάγκερ και της Μπιάνκα είναι τρομερά βαρετό να σε ρωτούν για τους γονείς σου. Μοιραίο αλλά κοινότοπο. Επίσης, αν έχεις μπροστά σου την κόρη του Μικ και της Μπιάνκα, καίγεσαι να μάθεις πώς μεγάλωσε, πώς είναι να είσαι κόρη του Μικ, πώς ενηλικιώνεσαι, ταξιδεύεις, δημιουργείς σ’ έναν κόσμο που ο πατέρας σου είναι ο πιο διάσημος ροκ σταρ. «Ήταν μια μαγική εμπειρία να μεγαλώνεις στον δρόμο, από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα. Μπόρεσα να δω τον κόσμο από πολύ μικρή. Από την άλλη, δεν ξέρω άλλον τρόπο».

Συνάντησα την Τζέιντ Τζάγκερ στο ατελιέ της Σίλιας Κριθαριώτη, γνώριμο για μένα, οικείο για εκείνη. «Η Σίλια κάνει couture, μοναδικές δημιουργίες και το ίδιο αισθάνομαι ότι κάνω κι εγώ», θα μου πει καθώς στεκόμαστε πάνω από τα κοσμήματα της συλλογής «Madonna». Τα γαλανά της μάτια κοιτούν άλλοτε εμένα, άλλοτε τα κοσμήματά της καθώς διορθώνει την τελική τους θέση, λίγο πριν υποδεχτεί το αθηναϊκό κοινό.

Σπούδασε εικαστικά στη Φλωρεντία αλλά πολύ σύντομα ξεκίνησε να σχεδιάζει κοσμήματα: αρχικά διατίθενται στα καταστήματα του Paul Smith κι έπειτα Bergdorf Goodman, Collette, Browns, παντού. Το 2000, γίνεται creative director στον βρετανικό Οίκο Garrard, το παλιότερο luxury brand του κόσμου που σχεδιάζει κοσμήματα και για το Παλάτι. Αρχιτεκτονική, εμπορικό design, όπως ο επανασχεδιασμός της συσκευασίας του αρώματος Shalimar της Guerlain, ενώ ταυτόχρονα ταξιδεύει από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, στην Ινδία και την Ίμπιζα και παρακολουθεί τη φυλή Τζάγκερ να πολλαπλασιάζεται: παιδιά, εγγόνια, αδέρφια, ανίψια.

«Εμπνεύστηκα τη σειρά Madonna από το Βυζάντιο. Στα δικά μου κοσμήματα, ο σταυρός δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα αλλά αποτελεί ένα σύμβολο που μου αρέσει πολύ. Μ’ αρέσει να παίζω δημιουργικά με τα σύμβολα. Εκτός αυτού, για τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς (είναι 47 ετών), που μεγάλωσαν στα 80s, ο σταυρός έχει τη δική του σημειολογία». Εξ ου και το όνομα Madonna; τη ρωτάω. «Ναι, αλλά όχι μόνο» θα μου πει, «είναι ένα παιχνίδι με την ποπ σταρ αλλά και το μητρικό σύμβολο».

Εσείς πιστεύετε; «Όχι ιδιαιτέρως. Το θέμα με την Παρθένο Μαρία δεν είναι για μένα. Θέλω να πω ότι ως γιαγιά αναγνωρίζω ότι χρειάζονται πολλά περισσότερα από την παρθενία για να κάνεις παιδιά».

Μερικά χρόνια πριν, η Τζέιντ ξεγέννησε στο σπίτι της την κόρη της ενώ ήταν η ίδια έγκυος. Ο γιος της και η εγγονή της είναι συνομήλικα. «Στα είκοσι κάτι μου ήμουν ήδη μαμά. Η μητρότητα μου έδωσε μια αίσθηση ηρεμίας και στόχο, κάτι που φαίνεται πώς έλειπε από τη ζωή μου» θα γράψει στη «Vogue». Οπότε, όταν στα 42 της περίμενε παιδί, η πρωτότοκη κόρη της είναι πια η έμπιστή της φίλη κι εκείνη που χάρισε στον Μικ δισέγγονο.

Ως πολίτης του κόσμου, ταξιδεύει, γνωρίζει ενδιαφέροντες ανθρώπους, παρατηρεί κι εμπνέεται. Αναρωτιέμαι ποια είναι η άποψή της για τον ρόλο της γυναίκας σήμερα: «Έχω την αίσθηση ότι λόγω της ανάγκης μας για ισότητα, φορτωθήκαμε πάρα πολλή δουλειά για να αποδείξουμε ότι είμαστε άριστες σε διάφορους ρόλους: να είμαστε τέλειες μαμάδες, ισότιμοι επαγγελματίες. Ταυτόχρονα όμως απελευθερωθήκαμε σε τόσα επίπεδα, εξελιχθήκαμε δημιουργικά και έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τόσα πράγματα που οι παλιότερες γενιές δεν μπορούσαν να κάνουν. Μ’ αρέσει όμως που μπορούμε να είμαστε ευάλωτες, να διατηρούμε τις ευαισθησίες μας, να αφήνουμε να μας φροντίζουν και να μη μοιάζει αδυναμία».

Στις προθήκες μπροστά μας, κοσμήματα με μεγάλες πέτρες, ακατέργαστες, με περίτεχνα δεσίματα, μπαρόκ λεπτομέρειες αλλά και πιο ντελικάτα κοσμήματα, σκουλαρίκια, περιδέραια με εμφανείς σταυρούς και βυζαντινές επιρροές. Ρουμπίνια, σμαράγδια, διαμάντια. «Οι αγαπημένες μου πέτρες είναι οι τανζανίτες, όχι μόνο για το λαμπερό χρώμα αλλά και για την ενέργεια που μεταδίδουν. Ούτως ή άλλως, τα κοσμήματα για μένα είναι ενέργεια, συμβολισμός. Ενέχουν πάντα κάτι αυστηρά προσωπικό: ακουμπάνε πάντα επάνω σου, σε αγγίζουν και εκφράζουν κάτι θεσπέσιο, μια υπόσχεση ή μια ανάμνηση. Το κόσμημα σου δωρίζεται ή το κληρονομείς ή το αγοράζεις για να γιορτάσεις κάτι».

Είχε πολλά χρόνια να επισκεφθεί την Αθήνα. «Η πόλη αυτή είναι πηγή έμπνευσης σε κάθε γωνία. Ανέβηκα στην Ακρόπολη κι επισκέφτηκα το Μουσείο κι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω όμορφους ανθρώπους».

Σε λίγο, ο χώρος γεμίζει με την κοσμική Αθήνα που θέλει να τη γνωρίσει. Εκείνη που μεγάλωσε με τον Άντυ Γουόρχολ στο Factory της Νέας Υόρκης. «Ήμουν η μασκότ του, ήταν ο μέντοράς μου». Μάλιστα, ο Άντι Γουρχολ είχε πει: «Αγαπώ τον Μικ και την Μπιάνκα, αλλά η Τζέιντ είναι πιο πολύ ο τύπος μου. Την έμαθα να ζωγραφίζει, με έμαθε Monopoly. Ήταν τεσσάρων και ήμουν σαράντα τεσσάρων».