Η πριγκίπισσα Νταϊάνα και το «φουστάνι της εκδίκησης»

Όλοι θυμούνται το εντυπωσιακό νυφικό της πριγκίπισσας Νταϊάνα με τα 10.000 κεντημένα μαργαριτάρια και την βαριά τεράστια ουρά. Η συγκλονιστική δημιουργία όμως ωχριά μπροστά σε ένα στενό, κοντό μαύρο φόρεμα που θα άφηνε ακάλυπτους τους ώμους και το μπούστο της. Το συγκριτικά λιτό και «σιωπηρό» ντελικάτο ύφασμα, ανάγκασε τον κόσμο να ακούσει την κραυγή αγανάκτησης αλλά και τελικού θριάμβου που έβγαινε από μέσα της, και όπως κάθε τι δικό της, δημιούργησε μια ακόμα τάση - και την απάντηση που θα αποστόμωνε έκτοτε κάθε «πρώην»: Κοίτα τι έχασες!

Στις 29 Ιουνίου του 1994, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την ανακοίνωση του χωρισμού του πρίγκιπα Καρόλου με τη Νταϊάνα, το εθνικής εμβέλειας κανάλι ITV προβάλει για πρώτη φορά ένα δίωρο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ που σκοπό είχε να ανακτήσει την εύνοια της κοινής γνώμης στο πρόσωπο του Καρόλου και να του αποδώσει την πολυπόθητη εικόνα του αδικημένου αλλά και συντετριμμένου άντρα που βγαίνει από έναν χωρισμό. Δυστυχώς, το εγχείρημα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήλπιζε ο πρίγκιπας, πρώτος απ’ όλους. Η λίγο «ραγισμένη» εικόνα του δεν διορθώνεται, μάλλον γίνεται θρύψαλα, όταν ο δημοσιογράφος Jonathan Dimbleby τον ρωτάει ευθαρσώς εάν προσπάθησε να είναι «πιστός» και να «τιμά» τη σύζυγό του κατά τη διάρκεια του γάμου τους. Η απάντηση του Κάρολου ήταν προφανής: «Ναι, φυσικά». «Και το κατάφερες;», πίεσε όμως ο δημοσιογράφος. «Ναι», απάντησε ο Κάρολος «έως τη στιγμή που φτάσαμε στο αδιέξοδο μιας ανεπανόρθωτης ρήξης, παρά το ότι είχαμε και οι δυο προσπαθήσει πολύ».

Η σοκαριστική παραδοχή άφησε τη Βρετανία και τον υπόλοιπο κόσμο με ανοικτό το στόμα. Αλλά δεν ήταν η εξομολόγηση της απιστίας που έγινε πρωτοσέλιδο την επόμενη μέρα. Το πρωτοσέλιδο ήρθε λίγες ώρες αργότερα, όταν η Νταϊάνα έφτανε στο ετήσιο φιλανθρωπικό γκαλά του Vanity Fair στη Serpentine Gallery του Λονδίνου, ντυμένη με ένα φόρεμα που μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκομένων και της υφηλίου, χαρακτηρίστηκε (άμα τη εμφανίσει) ως «η εκδίκηση της Νταϊάνα». Ένα άκρως θηλυκό και σέξι φόρεμα, και ως τέτοιο εντελώς ανάρμοστο για μέλος της βασιλικής οικογένειας, δημιουργία της ελληνίδας σχεδιάστριας Christina Stambolian.

 

 

Αριστερά, η σχεδιάστρια Christina Stampolian.

Αν και πολλοί θα περίμεναν η Νταϊάνα να μην εμφανιστεί πουθενά εκείνο το βράδυ, να κλειστεί για άλλη μια φορά στον εαυτό της παραδομένη σε μια μοίρα που δεν είχε το happy end των παραμυθιών, η μοναδική αλλαγή στα σχέδια της πριγκίπισσας ήταν το φόρεμα που θα φορούσε. Αρχικά, είχε επιλέξει μια τουαλέτα του Valentino, όμως την τελευταία στιγμή και αφού αυτή η επιλογή είχε ήδη «διαρρεύσει» στον Τύπο πριν την εκδήλωση, η Νταϊάνα αλλάζει γνώμη, ανακατεύει τελευταία στιγμή τη γκαρνταρόμπα της και ανασύρει το φόρεμα που είχε αγοράσει σε μια βόλτα μαζί με τον αδερφό της τρία χρόνια πριν - και δεν είχε φορέσει ποτέ έως τώρα, ως «πολύ τολμηρό», όπως αποκάλυψε η ίδια η σχεδιάστρια το 2013.

Το στενό φόρεμα με το αποκαλυπτικό ντεκολτέ σε σχήμα καρδιάς αποδείχθηκε το απόλυτο όπλο σε ένα παιχνίδι συζυγικής ισχύος. Αποπνέοντας γυναικεία αυτοπεποίθηση και πάνω από όλα «ελευθερία», το φόρεμα μεταμόρφωσε τη Νταϊάνα σε μια γυναίκα που τα είχε καλά με τον εαυτό της, ήξερε τι ήθελε, ήταν πανέμορφη, μπορούσε να τραβήξει τα βλέμματα και να παίξει κι εκείνη με τους άντρες όταν και όποτε ήθελε. Αυτό το μήνυμα ήθελε να στείλει, ήθελε να είναι «όλα τα λεφτά», λέει, χρησιμοποιώντας την χαρακτηριστική έκφραση, η τότε στυλίστριά της, Anna Harvey. Και πράγματι, ήταν «όλα τα λεφτά» εκείνο το βράδυ.

Εξίσου «τολμηρή» επιλογή ήταν και το ονειρεμένο κολιέ που έβαλε στο λαιμό της συμπληρώνοντας την καθηλωτική της εμφάνιση - αν σκεφτεί κανείς την ιστορία και το «βάρος» του. Πρόκειται για μια καρφίτσα με ένα τεράστιο ζαφείρι πλαισιωμένο με διαμάντια, γαμήλιο δώρο στη Νταϊάνα από τη μητέρα της Βασίλισσας Ελισάβετ. Την καρφίτσα την φόρεσε ελάχιστες φορές μετά το γάμο της και κυρίως σε επίσημες εκδηλώσεις του παλατιού. Την προτιμούσε περισσότερο ως κολιέ στο λαιμό της, δένοντας την εντυπωσιακή πέτρα σε εφτά σειρές μαργαριτάρια - όπως όταν χόρεψε με τον Τζον Τραβόλτα στον Λευκό Οίκο το 1985 και όταν παρευρέθηκε στο Met Gala το 1996. Έτσι τη φόρεσε και εκείνο το βράδυ, στο λαιμό, αποδομώντας το πολύτιμο σύμβολο μιας «ένωσης» που δεν επέτρεπε κανένα πάθος και καμία ανθρώπινη αδυναμία.

Τον Ιούνιο του 1997, μόλις δυο μήνες πριν τον θάνατό της, η Νταϊάνα πρόσφερε σε δημοπρασία στον Οίκο Christies της Νέας Υόρκης 79 από τις εντυπωσιακές βραδινές της τουαλέτες, με σκοπό να ενισχυθεί το έργο του Royal Marsden Hospital Cancer Fund και οι έρευνές του κατά του καρκίνου και του AIDS. Ανάμεσα στα φορέματα ήταν και το θρυλικό μαύρο φόρεμα, το οποίο απέκτησε ένας σκωτσέζος συλλέκτης, ο Graeme Mackenzie, δίνοντας 65 χιλιάδες δολάρια.

Γιατί θυμόμαστε ακόμα την πριγκίπισσα Νταϊάνα; Γιατί ήταν το γλυκό κορίτσι στα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας, γιατί ήταν ερωτευμένη, γιατί ήταν καλή μαμά, γιατί είχε συναισθήματα και ήταν παρορμητική, γιατί έκανε λάθη, γιατί είχε «αληθινά» προβλήματα, γιατί δεν ταίριαξε ποτέ στο καλούπι που επέβαλαν τα πρωτόκολλα του Μπάκιγχαμ, γιατί η φαινομενικά εύθραυστη προσωπικότητά της δημιουργούσε ένα αδιαμφισβήτητα ισχυρό ρεύμα που παράσερνε τον πλανήτη στο σαρωτικό πέρασμά του. Γιατί ήταν όμορφη, γιατί ήταν μοναδικά κομψή, τόσο που, αν και έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια από τον θάνατό της, εξακολουθούμε να τη «βλέπουμε» και να διακρίνουμε το «προσωπικό της στυλ» μέσα και έξω από τους βασιλικούς κύκλους, γιατί πριν από την Κέιτ και τη Μέγκαν, ήταν η Νταϊάνα, η οποία άθελά της ίσως, και μέσα από μια αφέλεια που της επέτρεπε να ονειρευτεί τη δική της ευτυχισμένη οικογένεια, δημιούργησε πρότυπα που δύσκολα μπορεί να αγνοήσει κανείς σήμερα.

Η κομψότητα ανέκαθεν είχε κάτι το νοσταλγικό ως επιβεβαίωση και προσδιορισμό γι’ αυτό και δημιουργούσε αιώνιες εικόνες, όπως αυτή της Όντρεϊ Χέμπορν και της Τζάκι Κέννεντι. Η κομψότητα και το στυλ της πριγκίπισσας Νταϊάνα όμως αποκάλυπτε πάντα κάτι περισσότερο από νοσταλγία περασμένων δεκαετιών, αποκάλυπτε προσωπικές ιστορίες και περιόδους της γεμάτης, αν και σύντομης, ζωής της, με τις οποίες όλες οι γυναίκες κατάφερναν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ταυτιστούν.

Από τις επίσημες εμφανίσεις της, στις πιο καθημερινές στιγμές της, από τα ρετρό ‘90ς ταγιέρ, τα χαριτωμένα πλεκτά, τα τζιν, τα δαντελένια γιακαδάκια, το κοντό κούρεμα και τις φράντζες και τα κλασσικά βρετανικά καρώ που την εξίσωναν στις καρδιές των ανθρώπων ως «δική» τους, στις εντυπωσιακές βραδινές τουαλέτες διάσημων σχεδιαστών - και ένα (ανάρμοστο) μίνι φόρεμα - που υπενθύμιζαν πως εκείνη είναι μια πραγματική πριγκίπισσα.

*Η σχεδιάστρια Christina Stambolian γεννήθηκε στην Ελλάδα και «μυήθηκε» στην τέχνη της ραπτικής στην Αθήνα πριν ταξιδέψει στο Λονδίνο τη δεκαετία του ’70 όπου ξεκίνησε και θεμελίωσε την καριέρα της. Σχεδίασε αμέτρητα βραδινά φορέματα και νυφικά, χρησιμοποιώντας πάντα εξαιρετικής ποιότητας υφάσματα, όπως μετάξι και βελούδο, που στόλιζε με γαλλική δαντέλα και κεντημένες πολύτιμες πέτρες. Έχει στο ενεργητικό της περισσότερες από 15 ολοκληρωμένες κολεξιόν που παρουσίασε σε διάσημες πασαρέλες από το 1983 έως το 1994 και οι δημιουργίες της πωλούνται στις μπουτίκ τη σε Παρίσι και Λονδίνο. Έχει καθιερώσει έντονο φιλανθρωπικό έργο δωρίζοντας πολλές από τις δημιουργίες της για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Από τα εντυπωσιακά της φορέματα, 14 δημιουργίες της-μινιατούρες φιλοξενούνται στη γκαλερί «Giorgio de Cirico» στον Βόλο, ανάμεσά τους και μια μινιατούρα του διάσημου φορέματος της Νταϊάνα.