Έβαλε την αμερικανική πινελιά του σε ένα έμβλημα της ευρωπαϊκής φινέτσας και κομψότητας
Justin Bieber X Vespa: Ο Αμερικανός ποπ σταρ σχεδίασε ένα μοντέλο Sprint καθώς και αντίστοιχα αξεσουάρ.
Είναι μια κλασική Sprint Vespa και είναι κατάλευκη, με εξαίρεση μόνο τα ελαστικά και τα φώτα της. Μερικές ζωγραφισμένες γκρι φλογίτσες στο μπροστινό τμήμα και τα πλαϊνά θυμίζουν τα Hotwheels των 90s και είναι η ουσιαστικότερη εικαστική παρέμβαση του Τζάστιν Μπίμπερ στο μοντέλο. «Τα μονόχρωμα πράγματα, για μένα, είναι πολύ καλαίσθητα», λέει. «Οι φλόγες ήταν ένας τρόπος για μια κάποια ακρότητα». «Όταν σχεδιάζω», συνεχίζει, «πάντα σκέφτομαι: Το σχέδιό μου σπρώχνει τα πράγματα προς τα μπρος; Είναι μοναδικό; Δημιουργεί ένα καινούργιο trend;».
Εκτός από το σκούτερ, ο Μπίμπερ σχεδίασε και μια σειρά αξεσουάρ -κράνος, τσάντα και γάντια- για να ολοκληρώσει το στιλιστικό πακέτο της Justin Bieber X Vespa. Εννοείται πως οι χαρακτηριστικές μπιμπερικές φλογίτσες σιγοκαίνε και στο κράνος. Φυσικά το σκούτερ φέρει μεγάλη μεγάλη την υπογραφή του σχεδιαστή στα φτερά, με μια γκριζωπή γραμματοσειρά που θυμίζει γκράφιτι.
Αν ήμουν Ιταλίδα, ίσως και να με έπιανε το πατριωτικό μου και να θύμωνα. Πώς τολμά ένας Αμερικανός να πιάνει στο στόμα και στα χέρια του ένα αρχετυπικό ιταλικό item σαν τη Vespa; Έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει στο πιο εμβληματικό δίτροχο του ευρωπαϊκού σινεμά, του «Διακοπές στη Ρώμη», της μποέμικης dolce vita; Δεν είναι μια κάποια ιεροσυλία να ζωγραφίζεις φωτιές σε ένα όχημα με την κουλτούρα και τη φινέτσα της Vespa;
Σε αυτούς τους ενδεχόμενους προβληματισμούς, ο Μπίμπερ προτάσσει τον έρωτά του με την πρώτη ματιά. Τη συνάντησε «κάπου στην Ευρώπη», εντυπωσιάστηκε από τη σιλουέτα της. Λέει: «Θυμάμαι απλώς ότι είδα μια Vespa και είπα “θέλω να οδηγήσω μια από αυτές”. Την πρώτη φορά που την οδήγησα ήταν κάπου στην Ευρώπη, είτε στο Λονδίνο είτε στο Παρίσι. Πέρασα υπέροχα, ο αέρας περνούσε μέσα από τα μαλλιά μου, η ελευθερία. Ήταν πολύ διασκεδαστικό».
Τελικά αυτά δεν γίνονται μόνο στο σινεμά
Η Vespa είναι ολόκληρη η αισθητική κουλτούρα του cool. Είναι πόζα, δεν είναι φιγούρα. Είναι χαλαρές τσάρκες στην αστική ομορφιά, όχι σούζες και κόντρες. Είναι σκούτερ, δεν είναι παπί. Είναι κοστούμι και όχι άσπρη κάλτσα. Είναι «Το αγαπημένο μου ημερολόγιο» του Νάνι Μορέτι, όχι τα «Τσακάλια» του Πάνου Μιχαλόπουλου. Ευτυχώς ο Τζάστιν Μπίμπερ τα σεβάστηκε όλα αυτά και δεν έβαλε χρώμα στις αμερικανικές φλόγες του.
«Ήθελα να ελέγξω ότι έχει τους σωστούς ανθρώπους γύρω της»
