Μόνικα Μπελούτσι: Για πρώτη φορά αποκαλύπτει λεπτομέρειες για τη «Μαλένα» και «Μη Αναστρέψιμο»

Η ηθοποιός με αφορμή τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στον Σκαθαροζούμη κάνει μια ανασκόπηση στην καριέρα της και κυρίως στις πιο βίαιες ταινίες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει

Look Team |

Η Μόνικα Μπελούτσι μιλά για τις δύο πιο βίαιες ταινίες της σταδιοδρομίας που έδωσαν εμβληματικές σκηνές στον κινηματογράφο και συζητήθηκαν

Δεν μιλάει συχνά η Μόνικα Μπελούτσι και κυρίως δεν κλείνει ποτέ το μάτι στη σκανδαλοθηρία και στις αποκαλύψεις κλειδαρότρυπας. Έτσι όταν αποφασίζει να κάνει μια αναδρομή στην καριέρα της με αφορμή τη συμμετοχή της στην ταινία «Σκαθαροζούμης», ήταν σίγουρο ότι θα αποκάλυπτε πολύτιμες λεπτομέρειες για δύο από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της, αλλά και τις πιο βίαιες.

Συγκεκριμένα, η Μπελούτσι αναφέρθηκε τόσο στην παραγωγή και τα γυρίσματα της ταινίας «Μαλένα» του Τζουζέπε Τορνατόρε όσο και στην πιο άγρια ταινία των τελευταίων 30 χρόνων, που όταν βγήκε στις σκοτεινές αίθουσες κόσμος αποχωρούσε στα μισά του φιλμ ή έκανε εμετό από αυτό που αντίκριζε και ο λόγος φυσικά για τη θηριωδία του «Μη Αναστρέψιμος».

«Η Μαλένα μιλούσε μέσα από τα μάτια και το σώμα της. Έχει να κάνει πολύ με τη γλώσσα του σώματος αυτός ο ρόλος. Και το σώμα, για τους ηθοποιούς, είναι πραγματικά ένα μουσικό όργανο, για το πώς να επικοινωνούν με τους άλλους. Και σε αυτή την ταινία, πρόκειται πραγματικά γι' αυτό», αποκαλύπτει η Μπελούτσι για τον εμβληματικό ρόλο της μοιραίας γυναίκας που τελικά κατασπαράσσεται από τους συντοπίτες της.

«Ο Τορνατόρε με γνώριζε επειδή κάναμε μαζί μια διαφήμιση. Και τότε μου είχε πει: ‘Έχω μια ιστορία στο μυαλό μου. Και αν μια μέρα θα κάνω αυτή την ταινία θα είναι μαζί σου. Και όντως μου τηλεφώνησε περίπου τρία χρόνια αργότερα και μου είπε: ‘Έι, μήπως θυμάσαι αυτό το πρότζεκτ; Τη Μαλένα; Θέλω να το κάνω!’. Και κάναμε τα γυρίσματα στη Σικελία για μερικούς μήνες. Εγώ τη Σικελία τη λατρεύω, γιατί νομίζω ότι Ιταλία χωρίς Σικελία σημαίνει μηδέν σινεμά! Γιατί όλες οι πιο όμορφες ιστορίες από τη Σικελία... κατάγονται. Τέλος πάντων, στη Μαλένα η σεκάνς ήταν πολύ βίαιη, αλλά οφείλω να πω ότι αυτές οι ηθοποιοί [...που με χλεύαζαν και με βασάνιζαν...] ήταν καταπληκτικές μαζί μου. Εννοείται ότι δεν μου συνέβη τίποτα, παρ’ όλο που η σκηνή ήταν εξαιρετικά βίαιη.

Μέχρι να βγει, όμως, είχαμε δοκιμάσει τα πάντα και έτσι ήξερα πώς να κινηθώ χωρίς να κινδυνεύσω και επίσης ο Τορνατόρε ήταν τόσο προστατευτικός, οπότε στην πραγματικότητα ήμουν απολύτως ασφαλής, παρ’ όλο που η κατάσταση φαινόταν αληθινά τρομακτική. Όμως, αυτό έδωσε δύναμη στην ιστορία. Και αυτή η γυναίκα, η Μαλένα, βρίσκεται σε μια κατάσταση...όπου οι γυναίκες τη μισούν επειδή προκάλεσε τον πόθο. Και ακόμα και οι άνδρες, δεν την προστατεύουν. Και υπάρχει αυτή η σκηνή που είναι τόσο διάσημη, ξέρετε, όταν καπνίζει ένα τσιγάρο και όλοι οι άντρες έρχονται πιο κοντά της.Και στην πραγματικότητα, πρόκειται μόνο για την επιθυμία.Καμία σχέση με την αγάπη. Σ’ αυτή την ταινία βρισκόμαστε σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, οπότε μια γυναίκα δεν υπάρχει χωρίς έναν άντρα. Και έτσι όταν επιστρέφει στο τέλος με τον άντρα της, εκείνη τη στιγμή, ο κόσμος την σέβεται ξανά».

Οσο για το «Μη Αναστρέψιμος» η Μπελούτσι έχει μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την άκρατη βία εναντίον των γυναικών σε αυτή την ταινία, την πρώτη ίσως που έφερε το φαινόμενο των εγκλημάτων εξουσίας στον κινηματογράφο.

«Το Μη Αναστρέψιμος είναι η πιο βίαιη, πιο σκληρή ταινία που έκανα ποτέ σε όλη μου την καριέρα. Και την ίδια στιγμή, η πιο ποιητική. Δείχνει την ομορφιά, την υπεροχή, αλλά και τη θηριωδία των ανθρώπων. Ακόμα και στη διαβόητη σκηνή του βιασμού που ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, εννοώ για το κοινό, ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να το αντικρίζει ο θεατής, εγώ ήμουν απίστευτα προστατευμένη. Όλο αυτό που συγκλόνισε τους θεατές, στην πραγματικότητα ήταν μία χορογραφία, της οποίας γνώριζα κάθε βήμα. Αυτή η ταινία, ήταν επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και για ακόμα έναν λόγο: έχει μία σκληρή, ανηλεή σκηνή που διαρκεί 20 λεπτά. Οπότε μπορούσα να παίζω για 20 λεπτά χωρίς διακοπή, ακριβώς όπως στο θέατρο. Και αυτό δεν συνέβαινε ποτέ μέχρι τότε στο σινεμά, οπότε ήταν μοναδική και λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας», καταλήγει η Μπελούτσι.   

Με πληροφορίες από VanityFair.com