Neufmir aka Νεφέλη Μυρτίδη

Από τη Θεσσαλονίκη στο Βερολίνο, από τη σκηνογραφία στη μόδα, από τα υφάσματα στις μοκέτες και άλλα τέτοια ανατρεπτικά και γεωμετρικά, όπως μας τα παρουσιάζει η δημιουργός της γραμμής Neufmir. Label ανεξάρτητο και ψυχωμένο όσο λίγα.

Βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη και σπούδαζα στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών ειδικευόμενη στη σκηνογραφία, την ενδυματολογία και τον φωτισμό. Νομίζω, γιατί ούτε και εγώ είμαι σίγουρη, πως όλο αυτό το κράμα έπαιξε ρόλο. Και ξεκίνησα μάλλον επειδή ένιωθα και νιώθω πως ο κόσμος δε φοράει χρώμα και ότι όλοι ντύνονται λίγο βαρετά. Η πρώτη τσάντα που αγόρασα «συνειδητά», όταν πήγαινα γυμνάσιο, ήταν όλως περιέργως υφασμάτινη. Την είχα χρόνια.

Grey-Lemon Box ,  Boxes 

Μια μέρα, στο τρίτο-τέταρτο έτος, δεν έβρισκα μια τσάντα που να μου αρέσει. Βρήκα μπροστά μου λίγη μοκέτα, γιατί έφτιαχνα κάτι για μια μακέτα. Πήρα έναν διαβήτη, στην αρχή έκανα δύο γεωμετρικούς κύκλους, έκανα και άλλους δύο στο εσωτερικό για να μπορούν να μπαίνουν στο χέρι, τους κόλλησα -ούτε καν τους έραψα- και βγήκα έξω.

Καθημερινά ερχόμουν αντιμέτωπη με κατασκευαστικά ζητήματα που τίθενται σε ένα θέατρο. Βλέποντας όλους αυτούς τους όγκους σκέφτεσαι «ναι, χρησιμοποιούνται στα κτήρια, αλλά γιατί όχι πάνω μας, γιατί όχι πάνω στα ρούχα μας, γιατί όχι πάνω στους ανθρώπους;»

Black Sky In London, Circles 

Τα ρούχα για κάποιο λόγο, που κάποιες φορές μπορεί να είναι πρακτικός αλλά δεν είναι πάντα έτσι, είναι πολύ ρευστά πάνω μας. Υποτάσσονται στη σημερινή εποχή στο πώς είναι η ανθρώπινη φιγούρα. Η γεωμετρία φέρνει κάτι πιο τρισδιάστατο πάνω μας και σε κάνει να δεις λίγο πιο διαφορετικά τις φόρμες. Δεν υπάρχει κάποιος συμβολισμός ή κάποια ερμηνεία πίσω από τη γεωμετρία. Ίσως είναι η ανάγκη μου να μη βλέπω τα πράγματα δισδιάστατα. Τα ρούχα συνήθως κάνουν πιέτες κι έχουν διάφορα διακοσμητικά στοιχεία.

Bracelet, Circles 

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πουν «δουλεύω μόνο με αυτό το υλικό και όχι με κάποιο άλλο». Η αρχική μου σκέψη είναι πως πρέπει να είσαι πολύ ανοιχτός και να πειραματίζεσαι. Το ύφασμα έχουμε μάθει να χρησιμοποιείται στα ρούχα και στις τσάντες. Αλλά γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο υλικό; Η γεωμετρία χρειάζεται πιο στιβαρά και άκαμπτα υλικά, για αυτό θα δεις, για παράδειγμα, στις τσάντες μου υλικά όπως ο μουσαμάς, η μοκέτα.

Τι είναι μια τσάντα στην τελική; Ένας αποθηκευτικός χώρος. Και ποιος είπε πως αυτός ο αποθηκευτικός χώρος πρέπει να είναι με κουμπάκια και φόδρες; Κάποιες φορές διαλέγεις ένα υλικό επειδή σε οδηγεί σε αυτό η λογική του σχεδίου, όχι γιατί θέλεις απλώς εσύ να το χρησιμοποιήσεις.

Black & White Stencil, Circles 

Το κόστος είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ανακαλύπτεις στην πορεία όλο αυτό το περίεργο «κύκλωμα» με τα ποσοστά των μαγαζιών. Σκέψου πως ένα κατάστημα θα κερδίσει πολύ περισσότερα χρήματα πουλώντας μια τσάντα μου σε σχέση με μένα που τη φτιάχνω. Πάντως, δεν ξεκίνησα με τη λογική πως θέλω να κερδίσω ή να στήσω μια επιχείρηση που θα κάνει λεφτά. Ξεκίνησα πιο αθώα, πιο ρομαντικά. Τώρα πια, που το κάνω λίγο πιο παραγωγικά και συνεργάζομαι με επαγγελματίες και δεν τα φτιάχνω όλα μόνη μου, βλέπω πως, όταν κάτι αρχίζει και μεγαλώνει, μεγαλώνουν και τα προβλήματα. Πρόσφατα ο άνθρωπος που με βοηθάει για να ράβουμε τις τσάντες μου ζήτησε αύξηση. Το κόστος παραγωγής είναι πολύ μεγάλο και εγώ προς το παρόν δεν κερδίζω τίποτα. Μένω, ωστόσο, στο γεγονός πως εκφράζομαι. Ίσως τελικά αυτή η τάση για υπερκέρδος έχει κάνει την αγορά έτσι. Οκέι, ας δουλεύω με κάτι λίγο και ας παράγω κάτι που με ευχαριστεί και θεωρώ ότι είναι σωστό.

Crossing Blue Patent Leaether, Circles 

Είναι εμφανές πως υπάρχουν «επιταγές της μόδας». Είναι λίγο «αφελές» όμως να πεις πως υπάρχει μία μόδα - υπάρχουν πολλές. Όπως στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν χώρες δύο ταχυτήτων, έτσι και στη μόδα υπάρχουν χώρες όπου δημιουργείται και ολοκληρώνεται το πράγμα. Και αφού παρουσιαστεί η «άλφα» μόδα στην πασαρέλα, οι πολύ μεγάλοι οίκοι αναπαράγουν σε ένα λίγο πιο χαμηλό κόστος το ίδιο μοντέλο. Περνούν ένα-δυο χρόνια και τα σχέδια των ρούχων φθάνουν στις μεγάλες αλυσίδες. Έτσι προκύπτει ένα ερώτημα: για ποια μόδα μιλάμε; Για αυτή που δημιουργήθηκε πριν 2 ή 3 χρόνια στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη και ήρθε εδώ ετεροχρονισμένη;

White Stripes On Black Assymetry,  Assymetry 

Οι τιμές μου ξεκινούν από 60 ευρώ μέχρι 75 ή 80 ευρώ, αν είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Υπάρχουν και υλικά, όπως το δέρμα, που είναι πολύ ακριβά. Και τις εργατοώρες δεν τις βάζω καν… Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να ανταγωνιστείς τη λογική που λέει «μπορώ να αγοράσω μια τσάντα ή ένα ρούχο με 15 ευρώ». Δεν μπορώ να αντιπαρατεθώ σε αυτό.

Στη σχολή είχα φτιάξει ένα χάρτινο φουστάνι με το οποίο είχα κάνει και μια performance στον δρόμο όπου του έβαζα φωτιά. Θυμάμαι, πάνω στη συναισθηματική ένταση να το υποστηρίξω, είχα σκεφτεί πως θα μπορούσε να το φορέσει η Bjork!

Στο Βερολίνο βρέθηκα πριν από ενάμιση χρόνο για μια τρίμηνη πρακτική στο θέατρο. Όταν ολοκληρώθηκε, μου ζητήθηκε να μείνω και να συνεχίσω να δουλεύω με τους ανθρώπους στο θέατρο της Volksbühne ως ισότιμος συνεργάτης. Είναι λίγο παίδεμα που οι τσάντες φτιάχνονται εδώ, αλλά τα καταφέρνω. Όπου και αν βρίσκεσαι, αν θέλεις να δημιουργήσεις και δε σε απασχολεί η κούραση, ας πούμε, μπορείς να το κάνεις. Πιο μεγάλη σημασία έχει αν είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις σκληρά, παρά το πού βρίσκεσαι. Προτιμώ να δουλεύω το βράδυ. Έχει κάτι το βράδυ, δεν ξέρω.