Red carpet, every morning

Κάθε πρωί. Βίαιο το ξυπνητήρι. Αλλά πρέπει να σηκωθείς. Να πας στη δουλειά, όποια κι αν είναι αυτή. Μπορεί να  λέγεται και σχολή. Ό,τι είναι. Ή, αν έχεις παιδιά, να πας πιο πριν τα παιδιά στο σχολείο. Ή να τα ετοιμάσεις και να τα κατεβάσεις για να τα παραλάβει το σχολικό λεωφορείο. Και μετά γραφείο.

Αλλά όπως και να ’χει θα ντυθείς. Θα ρίξεις κάτι πάνω σου. Κι αυτό το κάνουν μαζί με σένα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. 

Φτιάξε  εικόνα. Σαν και εσένα τόσοι και τόσοι. Σέρνεις τις παντόφλες σου στην κουζίνα. Καφές. Απόλυτη προτεραιότητα. Πώς αλλιώς θα ξυπνήσεις; Σέρνεις και πάλι τα βήματα σου. Χασμουριέσαι. 

Ταλαιπωρία. Ή μάλλον «ταλαιπώρια». Ακούγεται πιο σπαρακτικό.  Ανοίγεις ντουλάπα. Σαφώς και «δεν έχεις τίποτα να βάλεις».  Εννοείται. Αλλά η  μέρα μπορεί να είναι καλύτερη, αν επιλέξεις μεταξύ των ρούχων που φοράς και όχι αυτών που διαθέτεις. Τίγκα στο τσίτι.  Η άνεση είναι απελευθερωτική και δίνει σιγουριά. 

Μια walk in closet θα ήταν το όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Αλλά αυτά είναι φασίλιτις για άλλους. 

Στο ξεκίνημα της μέρας, πριν ξεχυθείς σε μετρό, αυτοκίνητο και δρόμους, κάνεις μια επιλογή. Παίρνεις μια απόφαση που λέει κάτι για σένα, σε σένα και στους άλλους.  

Ωραία. Ντύνεσαι. Βάζεις τα αρώματά σου. Είσαι ωραίος τύπος. Είσαι πολύ ωραία. Και στο μετρό σού χτυπάει τα ρουθούνια μια τηγανίλα μαζί με βαρβατίλα απλυσιάς. Καταρρέουν όλα μέσα σου περί καλοντυμένης έναρξης της ημέρας. Μη σε παίρνει από κάτω. Εσύ θα συνεχίσεις τον αγώνα. Θα νικήσεις την ταγκίλα. 

Βαδίζεις στο δικό σου red carpet. Κάθε πρωί. Είσαι η δική σου διασημότητα. Τι κι αν σε γνωρίζουν δύο, τρεις, τέσσερις καμιά πενηνταριά διαδικτυακοί φίλοι και οι γονείς σου; Eίσαι nominated.

Το hot σε ένα ραντεβού είναι μάλλον ζητούμενο. Όμως το hot στη δουλειά είναι προβληματικό. Το ίδιο προβληματικές είναι οι λαδιές σε πουκάμισα, μπλουζάκια, γραβάτες κτλ. Αλλά δεν θα κάνουμε εδώ «ζαμπουνιάδα». Μιλάμε για το τι θα φορέσεις. Δεν είναι επιλογή ζωής. Ούτε θα ανοίξουμε κουβέντα για τις κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις του ρόλου της μόδας στη σημερινή κοινωνία. 

Είναι όμως μια απόφαση που παίρνεις κάθε μέρα.  Κι αν πας γυμναστήριο και πάλι αλλάζεις ρούχα. Κολάν και μπλουζάκι ή μπούστο τύπου sports bra. Όσοι αθλούνται συστηματικά ξέρουν ότι οι  βελούρ φόρμες, που φορέθηκαν επί χρόνια σαν ρούχο εξόδου, έχουν εκτοπιστεί από τα ντιζαϊνάτα κολάν, με διαφάνειες ή χωρίς. Για ένα μεγάλο διάστημα το «juicy»  και οι τσεπούλες με τα χρυσά  κουμπάκια «κυκλοφορούσαν» σε κάθε εύρος περιφέρειας. Λίγες έκαναν αντίσταση. 

Τώρα ακόμα λιγότερες αντιστέκονται στην άνεση ενός κολάν που γλιστράει. Οι ειδικοί λένε πως πρέπει να επικεντρώνεται κανείς στο πώς αισθάνεται ένα σώμα με τα ρούχα που φοράει. Να μην ενδιαφέρει το πώς δείχνει το σώμα. 

Μια κουβέντα είναι αυτή. Σε καιρούς ειδικών καταστάσεων τα μικρά-μικρά δείχνουν πολυτέλεια. Αλλά είναι στην ανθρώπινη φύση να αντιδρά και να κριτικάρει αυτό που βλέπει. Ή αυτόν που βλέπει. Έτσι ήταν ανέκαθεν. Πολύ πριν το Ίντερνετ. 

Το καλό νέο είναι ότι επιστρέφουν τα παστέλ σε κάπως πιο βαθιές αποχρώσεις. Ομοίως το γκραντζ λουκ, τα πολύ έντονα γεωμετρικά σχέδια, αλλά  και τα εκτυφλωτικά φλοράλ. Κι αν είστε σε  φάση «φάτε μάτια ψάρια» ψάξτε καλά σε ντουλάπα και αποθήκη και ανακυκλώστε. 
Και μετά; Κοτσάρω στο παλιό μου παλτό μια μπουτονιέρα και… «Ευχαριστώ τους γονείς μου, τον ατζέντη μου, την Athens Voice Productions και όλους τους συνεργάτες σε αυτό το υπέροχο ταξίδι…»